Ο Χάνεκε δεν είναι απλή περίπτωση δημιουργού. Σκηνοθέτης με σπουδές στη Φιλοσοφία, την Ψυχολογία και τη Θεατρολογία στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης, δημιουργεί ταινίες που στέκονται στις πικρές αλήθειες της ανθρώπινης ύπαρξης.
Ο Αυστριακός σκηνοθέτης, γεννημένος στις 23 Μαρτίου 1942, κάποιες φορές δραματοποιεί, άλλες σαρκάζει, και άλλες εμπαίζει τον ανθρώπινο πόνο και την υποκρισία.
Η δασκάλα του πιάνου (2001)
Ο Κινηματογράφος Σύμφωνα με τον Χάνεκε
«Η ερμηνεία των ταινιών μου είναι θέμα του θεατή. Προσπαθώ», έχει δηλώσει, «να αφήνω στοιχεία στον τρόπο με τον οποίο σκηνοθετώ και έπειτα αφήνω τη δουλειά σε εκείνους. Ελπίζω ότι ζω τη ζωή μου με ανοιχτά μάτια.»
Ο Μίκαελ Χάνεκε έχει βραβευτεί δύο φορές με τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών για τις ταινίες Η Λευκή Κορδέλα (2009) και Αγάπη (2012).
Το Η Λευκή Κορδέλα τιμήθηκε επίσης με Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας και έλαβε δύο υποψηφιότητες για Όσκαρ. Η Αγάπη απέσπασε πέντε υποψηφιότητες για Όσκαρ, μεταξύ αυτών στις κατηγορίες Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας και Α’ Γυναικείου Ρόλου για την Εμανουέλ Ριβά.
Η Λευκή Κορδέλα (2009)
Οι 10 αλήθειες του Μίκαελ Χάνεκε για τον κινηματογράφο
1 – «Είναι καθήκον της τέχνης να θέτει ερωτήματα, όχι να παρέχει απαντήσεις.»
2 – «Προσπαθώ να πλησιάσω την πραγματικότητα, να έρθω κοντά στις αντιφάσεις. Ο κόσμος του κινηματογράφου μπορεί να είναι ένας πραγματικός κόσμος παρά ένας κόσμος ονείρου.»
3 – «Αυτό που κάνουμε για έναν άλλο άνθρωπο είναι πιο σημαντικό από αυτό που αισθανόμαστε γι’ αυτόν.»
4 – «Η τέχνη πρέπει να προκαλεί, όχι να επιβεβαιώνει τις προκαταλήψεις μας.»
5 – «Είναι επειδή είμαι δειλός. Στο σχολείο, όταν υπήρχαν καβγάδες, έτρεχα μακριά. Πάντα φοβόμουν τη σωματική βία.»
6 – «Όλες οι ταινίες μου αποτελούν μια αντίδραση ενάντια στον mainstream κινηματογράφο.»
7 – «Ο σημερινός συμβατικός κινηματογράφος δεν παίρνει σοβαρά τον θεατή ως συνεργάτη.»
8 – «Οι ταινίες μου προορίζονται ως πολεμικές δηλώσεις ενάντια στον αμερικανικό κινηματογράφο και την αποδυνάμωση του θεατή.»
9 – «Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να βλέπω ταινίες που με κάνουν να αμφισβητώ τον εαυτό μου.»
10 – «Είμαι αρκετά τυχερός που μπορώ να κάνω ταινίες και έτσι δεν χρειάζομαι ψυχίατρο.»
