του Παύλου Κάγιου //
Ε ναι, αυτό είναι ένα φιλμ εντελώς διαφορετικής προσέγγισης και όσον αφορά τη θεματολογία του και όσον αφορά την «φιλοσοφική» του αναζήτηση. Και θα αποτελέσει την υποψηφιότητα της Ουγγαρίας για το Ξενόγλωσσο Όσκαρ 2018. Επιστρέφω σε όσα είπε η σκηνοθέτιδα του φιλμ “Η ψυχή και το σώμα” Ίλντικο Ενιέντι λίγους μήνες πριν στη Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο του 58ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου της πόλης. «Ο ερχομός της άνοιξης επηρεάζει την ανθρώπινη ψυχολογία κι αυτό ήθελα να κυριαρχεί στη ταινία μου «Η ψυχή και το σώμα». Η άνοιξη, συμβολίζοντας την άνθιση και αποπνέοντας μία αίσθηση νέας αρχής, δημιουργεί αισθήματα προσμονής και ευφορίας, τα οποία πολύ συχνά δυσκολευόμαστε να εξωτερικεύσουμε και να μοιραστούμε. Η ψυχή και το σώμα είναι μία ταινία για εκείνη την καλά κρυμμένη περιοχή μέσα μας, στην οποία φωλιάζουν οι προσδοκίες και τα όνειρά μας».
“Η ψυχή και το σώμα”. Ο πρόλογος
Ο Έντρε και η Μαρία, δύο εσωστρεφείς άνθρωποι, δουλεύουν μαζί όταν ανακαλύπτουν κατά τύχη ότι μοιράζονται το ίδιο όνειρο κάθε βράδυ. Αισθάνονται αμήχανοι, δύσπιστοι και φοβισμένοι. Τα όνειρα τους είναι τόσο έντονα και αληθοφανή, ώστε διστακτικά θα δεχτούν αυτή την παράξενη σύμπτωση και θα επιδιώξουν να αναπαράγουν στο φως της ημέρας αυτά που έχουν δει το προηγούμενο βράδυ. Μια ταινία για τους φόβους και τις αναστολές του να “ανοίγεται” κανείς σε άλλους και για το πόσο συναρπαστικό μπορεί να είναι, όταν τελικά αυτό συμβαίνει.
Και να σκεφτείς, ότι αυτός ο έρωτας γεννιέται σε ένα σφαγείο όπου συγκρούονται και συνυπάρχουν το ζωώδες και τρυφερό ανθρώπινο ένστικτο, η ομορφιά και η γκροτέσκ δημιουργία ενός ατμοσφαιρικού παραμυθιού με ελάφια και δύο μοναχικές ψυχές που συναντιούνται κάθε βράδυ κυριολεκτικά στα όνειρά τους. Μια απρόβλεπτη ερωτική ιστορία που αιχμαλωτίζει τις αισθήσεις, μια κινηματογραφική εμπειρία που συνεχίζεται ακόμη κι όταν έχουν πέσει οι τίτλοι τέλους.
Η Ίλντικο Ενιέντι – ήρθε τιμώμενη και στο δικό μας Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης – επιστρέφει μετά από ένα διάλειμμα 18 χρόνων από τη σκηνοθεσία, με αυτή την αλλόκοτη ιστορία αγάπης, η οποία κατέκτησε τη Χρυσή Άρκτο στο 67ο Φεστιβάλ Βερολίνου. Η δημιουργός παραλαμβάνοντας το μεγάλο βραβείο δήλωσε χαρακτηριστικά: “Χρειάστηκε πολλή δουλειά για να πραγματοποιηθεί αυτή η ταινία και ένα μεγάλο μέρος της ήταν να κρύψουμε τι κάνουμε. Θέλαμε να σας παρουσιάσουμε μια πολύ απλή ταινία. Ήταν ρίσκο. Όλοι μου οι συνεργάτες πίστεψαν σε αυτήν, αλλά δεν μπορούσαμε να ξέρουμε αν το κοινό θα μας ακολουθούσε, γιατί αυτή η ταινία προσεγγίζεταιμόνο με γενναιόδωρη καρδιά”. Η “Ψυχή και το Σώμα” ακροβατεί μεταξύ ονείρου και πραγματικής ζωής, λογικής και συναισθήματος, και καλεί τους θεατές να αναρωτηθούν: πότε είμαστε πραγματικά ο εαυτός μας, χωρίς περιορισμούς, όταν είμαστε ξύπνιοι ή όταν ονειρευόμαστε;
Βραβεία – Συμμετοχές
· Χρυσή Άρκτος Καλύτερης ταινίας, Διαγωνιστικό Τμήμα, 67ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματόγραφου Βερολίνου
· Βραβείο Οικουμενικής Επιτροπής Καλύτερης ταινίας, 67ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματόγραφου Βερολίνου
· Βραβείο Καλύτερης ταινίας Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (FIPRESCI), 67ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματόγραφου Βερολίνου
Δήλωση Επιτροπής: “Μια ιδιοσυγκρασιακή ιστορία αγάπης , γεμάτη λυρισμό και χιούμορ, απελευθερωμένη από όλες τις κοινωνικές συμβάσεις. Μας εντυπωσιάζει με τη λεπτότητα και την εκφραστικότητα της αισθητικής και μας παρασύρει στην χαρά της ζωής και της αγάπης που διαθέτει”.
· Βραβείο αναγνωστών”Berliner Morgenpost”, 67ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματόγραφου Βερολίνου
· Επίσημη Υποψηφιότητα της Ουγγαρίας για Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης ταινίας, Βραβεία Όσκαρ 2018
Σκηνοθεσία-σενάριο: Ίλντικο Ενιέντι
Παίζουν: Αλεξάνδρα Μπόρμπελι, Γκέζα Μορκσάνγκι, Ρέκα Τένκι.
