Climax. Το Trainspotting της Γαλλίας;

Ο  σκηνοθέτης, όταν επιστρέφει στην αρχική ιδέα που είχε για την ταινία, σημειώνει: Πάντα έβρισκα συναρπαστικές τις καταστάσεις όπου το χάος και η αναρχία κυριαρχούσαν, είτε ήταν καβγάδες στο δρόμο, είτε ήταν πάρτι στα οποία οι θαμώνες έχαναν τον έλεγχο λόγω της υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ. Το ίδιο ισχύει και στα γυρίσματα των ταινιών μου: με ευχαριστεί να μην έχω γράψει ή προετοιμάσει τίποτα και να αφήνω τις καταστάσεις να εξελιχθούν μπροστά μου όπως σε ένα ντοκιμαντέρ. Κι είμαι ακόμα πιο χαρούμενος όταν δουλεύω μέσα στο χάος, γιατί ξέρω πως θα δημιουργήσει πραγματικά δυνατές εικόνες που θα είναι πιο ρεαλιστικές. Γι’ αυτόν τον λόγο, αντί να γράψω ένα σενάριο, προτίμησα απλά να διηγηθώ αυτή την ιστορία που σε στοιχειώνει. Μια χορευτική ομάδα συγκεντρώνεται σε ένα απομονωμένο κτίριο για να προετοιμαστεί πριν από μια παράσταση. Μετά την τελευταία πρόβα, γίνεται χαμός.

Αν και τα ναρκωτικά παίζουν ρόλο στην ταινία, αυτή τη φορά δεν ήθελα να δείξω το πώς επιδρούν στη νοητική μας αντίληψη αλλά, αντιθέτως, να μείνω στην εξωτερική παρατήρηση των χαρακτήρων. Ένας άλλος κανόνας ήταν να τελειώσω τα γυρίσματα γρήγορα με μεγάλα πλάνα, κάτι που μπόρεσα να πετύχω επιλέγοντας η ταινία να διαδραματίζεται σε έναν μόνο χώρο. Έτσι, κατάφερα να ολοκληρώσω τα γυρίσματα σε ένα δεκαπενθήμερο μέσα στον Φεβρουάριο του 2018. Βέβαια, είχαμε φροντίσει να προβάρουμε την πρώτη, χορογραφημένη σκηνή με τους χορευτές μας. Και τους είχαμε βάλει να ακούσουν τη μουσική που είχαμε ήδη διαλέξει για την ταινία ώστε να προετοιμαστούν για τις υπόλοιπες χορευτικές σκηνές.

Όταν μιλάμε για χορό, μιλάμε και για μουσική. Προκειμένου να μείνουμε πιστοί στην εποχή στην οποία διαδραματίζεται η ταινία, επιλέξαμε μουσική που είχε κυκλοφορήσει μέχρι τα μέσα των 90s. Επίσης, προσπαθήσαμε να συμπεριλάβουμε κομμάτια που θα «άγγιζαν» όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο ώστε να δημιουργήσουμε ένα κλίμα οικειότητας.”