Ούτε φωνή, Ούτε ακρόαση…Όσα ακούμε και δεν «φωνάζουμε». Όσα «φωνάζουμε» και δεν ακούγονται. Όσα βασανίζουν το Θέατρο. Όσα, για τα οποία, μας βασανίζει το Θέατρο…. Από τον Κώστα Β. Ζήση.
- Ημερίδα για το παρόν και το μέλλον των δημόσιων φορέων του Πολιτισμού, διοργάνωσε τις προάλλες το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, με πάνελ εκλεκτό. Νοιάξιμο πολύ… Μιας και αυτό που δεν ομολογείται είναι η ολική απαξίωση του Πολιτισμού από τους δημόσιους φορείς.
- Σε ό,τι δηλαδή άνοιξε δρόμους ο ίδιος ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά κ. Νίκος Διαμαντής και ο πολιτικός προϊστάμενος του, δήμαρχος Πειραιά κ. Γιάννης Μώραλης με την ολοκληρωτική εκχώρηση της Κεντρικής Σκηνής του θεάτρου, με ιδιαίτερα δυσμενείς για το συμφέρον του, όρους και αυτή τη χρονιά, σε ιδιώτες παραγωγούς. Και, παρόλη την έκτακτη επιχορήγηση που έλαβε το Θέατρο από το ΥΠΠΟΑ.
- Απολαβές για το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, που από τα μέχρι στιγμής δημοσιευμένα στοιχεία στη Διαύγεια, ορίζονται σε ποσοστό μόλις 10% επί των εισιτηρίων για το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, το οποίο, σημειωτέον, βαρύνεται αποκλειστικά με όλα τα λειτουργικά έξοδα (τεχνικούς, ταμίες, ταξιθέτες, ασφάλεια, καθαρισμό, πάγια έξοδα κλπ), την ίδια στιγμή που στη θεατρική «αγορά» το ποσοστό συνήθως είναι 60%/40% υπέρ του Θεάτρου.
- Και να πει κανείς, πως αυτό λειτουργεί υπέρ των Πειραιωτών, αντισταθμίζοντας το με φτηνό εισιτήριο…
- Μόνο η κ.Ματίνα Καλτάκη, στην εν λόγω εκδήλωση, αναρωτήθηκε και ευχήθηκε αυτός ο δρόμος να είναι τελικά για το καλό του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά…
- Δρόμο που φαίνεται να επιλέγει και ο δήμαρχος Αθηναίων κ. Χάρης Δούκας για το Δημοτικό Μουσικό Θέατρο Μαρία Κάλλας -ΟΛΥΜΠΙΑ ψάχνοντας τον τρόπο μιας και το καταστατικό του Θεάτρου φέρνει κάποια εμπόδια.
- Δεν γνωρίζουμε αν θα απαντήσει σε σχετικά ερωτήματα ο κ. Δούκας ή θα ακολουθήσει παρόμοια τακτική με τον κ. Μώραλη και το Γραφείο Τύπου του Δήμου Πειραιά να μην απαντούν πέρσι σε ερωτήματα, απλά γιατί…μπορούν.
- Αλλά, προφανώς αυτή είναι και η συνολική αντίληψη του Δήμου Πειραιά για τον Πολιτισμό. Όταν μάλιστα έχει και αντιδήμαρχο Πολιτισμού ιδιοκτήτη νυχτερινών κέντρων…
- Κατά τα άλλα ο κ. Διαμαντής έδωσε πέρσι συνέντευξη σε εφημερίδα ιδιοκτησίας γνωστού εκδότη και παράγοντα της περιοχής, όπου ερωτήσεις που έκαναν τζιζ, βεβαίως δεν ρωτήθηκαν ποτέ. Σε μας, δε σήκωσε καν το τηλέφωνο για μια καλημέρα…
- Θα επανέλθουμε…
- Κατά τα άλλα, η «Ωριμότητα» του Ντίνου Γκελαμέρη συνεχίζει αυτόν τον καιρό στη σχετικά καινούρια θεατρική αίθουσα του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά, τη Σκηνή Ωμέγα. Μια ιδιαίτερα «ζωντανή» και εντελώς ροκ παράσταση, για το «αντίο» στην εφηβεία, και το «καλημέρα» στο στίβο της ζωής. Απαλλαγμένη από χαζοχαρούμενη ελαφρότητα. Παράσταση για όσους αναπολούν την εφηβεία, αλλά και για όσους βιάζονται να ωριμάσουν.
- Αυτά τα «διάρκεια 90 λεπτά» που γράφονται στα δελτία τύπου των θεατρικών παραστάσεων, είναι τα πλέον αμφισβητήσιμα! Τέσσερις παραστάσεις των 90 λεπτών (στα χαρτιά) παρακολούθησα, και οι τέσσερεις ξεπέρασαν κατά πολύ (η μία κατά πάρα πολύ) τη συγκεκριμένη διάρκεια. Μην απαξιώνετε το κοινό και τις υποχρεώσεις του, σε μια Αθήνα που οι συγκοινωνίες της φλερτάρουν με τις συγκοινωνίες του τρίτου κόσμου.
- Πήγα και στον «Ευγένιο», σκηνοθετημένο από τον Γιώργο Καραμίχο στο Θέατρο Σημείο. Ασφυκτικά γεμάτο το θέατρο, χωρίς κλιματισμό, με 200 ανθρώπους να βγάζουν ρούχα, και να κάνουν αέρα με ό,τι μέσο είχαν στη διάθεσή τους (μέχρι και αυτοσχέδιες βεντάλιες με χαρτομάντηλα είδα), να παρακολουθούν κάθιδρους ηθοποιούς, που πώς να αποδώσουν… Στο τσακ δεν είχαμε λιποθυμικά επεισόδια. Όχι, παιδιά, δεν είναι συνθήκες θεάτρου αυτές. Σεβαστείτε τους εργαζόμενους ηθοποιούς, σεβαστείτε το κοινό που πληρώνει τελικά για να υποφέρει, σεβαστείτε την ίδια την παράστασή σας.
- Λυπήθηκα και τα παιδιά που δουλεύουν στην παραγωγή, που δέχτηκαν (και δέχονται κάθε βράδυ, όπως μαθαίνω) στωικά τη σωρεία ανοιχτά διατυπωμένων παραπόνων μετά το τέλος της παράστασης, χωρίς να μπορούν να δώσουν καμία απάντηση…
- Ανανεώνουμε…
