Κώστας Β. Ζήσης
Με μια δυναμική εκκίνηση για την μετα-Covid εποχή που αρχίζει να ανατέλλει, το ανακαινισμένο θέατρο Αγγέλων Βήμα, ξεκινάει δυναμικά την θεατρική περίοδο (την 17η σε σειρά!) συνεχίζοντας την θεατρική του παράδοση σε αυστηρά επιλεγμένα έργα και παραστάσεις παράλληλα με την εικαστική δράση και παρέμβασή του.
Η ψυχή του θεάτρου, η Μαργαρίτα Δαλαμάγκα-Καλογήρου, κατάρτισε ένα πρόγραμμα πιστό στους δυο βασικούς άξονες λειτουργίας του θεάτρου: αφενός στη συγκέντρωση δοκιμασμένων και αγαπημένων συνεργατών του θεάτρου με κοινή αντίληψη για το σύγχρονο θέατρο ενώ παράλληλα ακουμπά με πλήρη εμπιστοσύνη σε νέους και ταλαντούχους ανθρώπους οι οποίοι έχουν το δικό τους όραμα, παρέχοντάς τους το βήμα να το υλοποιήσουν.
Με τον θεματικό άξονα «Η εποχή της αθωότητας» φέρνει εκ νέου στο προσκήνιο σπουδαία έργα που άφησαν αποτύπωμα στην παγκόσμια δραματουργία και που όμως τα τελευταία χρόνια παραμένουν ξεχασμένα. ‘Εργα που μας γυρνούν σε εποχές που οι άνθρωποι βγαίνοντας από μεγάλους πολέμους, «αγαπούσαν, έκλαιγαν, πονούσαν, αισιοδοξούσαν, γελούσαν, πήγαιναν στον πόλεμο, ακόμη και σκότωναν με έναν τρόπο γνήσιο, για αιτίες και με κίνητρα επίσης γνήσια, καθαρά, χειροπιαστά και με ΟΝΟΜΑ: πάθος, πόθος, έρωτας, τρέλα, εμμονή, εκδίκηση, γενναιότητα, συμφέρον». Κοινό τους χαρακτηριστικό επίσης είναι ότι όλα προέρχονται από θεατρικούς συγγραφείς που έγραψαν ιστορία, όλα πέρασαν από την μεγάλη οθόνη με ταινίες / σταθμούς και σάρωσαν βραβεία κάθε είδους ανά τον κόσμο.
Παράλληλα, ετοιμάζονται δύο παραστάσεις αφιερωμένες στην έρευνα και την ιστορική μνήμη οι οποίες έχουν μουσικοθεατρικό στίγμα , με θέμα τους η μία για δύο σπουδαίους ερμηνευτές που βρέθηκαν σε «αντίπαλα» μουσικά στρατόπεδα ενώ η άλλη για τον δημόσιο οίκο ανοχής που λειτούργησε στον Πειραιά . Τέλος, και φέτος θα ισχύσει και η ενότητα –αφιέρωμα στο θεατρικό γίγνεσθαι μιας χώρας που φέτος θα είναι η Τουρκία.
Αναλυτικά το πρόγραμμα του Αγγέλων Βήμα:
Η εποχή της Αθωότητας
«Οργισμένα Νιάτα» του John Osborne σε σκηνοθεσία Θοδωρή Βουρνά.
Παίζουν: Κατερίνα Αντζουλάτου, Κωνσταντίνος Βασιλόπουλος, Παναγιώτης Κουρτέσης, Λία Τσάνα, Πάνος Τζίνος
Ήταν το πρώτο -και μάλιστα καθαρά αυτοβιογραφικό- έργο ενός εικοσιπεντάρη. Έκανε αμέσως πάταγο στην πατρίδα του (Μεγάλη Βρετανία), αλλά και διεθνή αίσθηση για την ένταση και την αλήθεια του. Καθρέφτισε με συγκλονιστικό και άμεσο τρόπο και έβαλε επιτακτικά στο προσκήνιο την αυξανόμενη έντονη αμφισβήτηση και τον θυμό των νέων ανθρώπων απέναντι στους καθιερωμένους και κοινώς παραδεκτούς κανόνες και αξίες και άνοιξε διάπλατα την διεθνή θεατρική αλλά και κινηματογραφική σκηνή σε εικοσάρηδες πρωταγωνιστές και πρωταγωνίστριες, προσφέροντάς τους μνημειώδεις ρόλους-όνειρο για ηθοποιούς κάθε χώρας και γενιάς από τότε.
«’Αγνωστοι στο τρένο» του Craig Warner (βασισμένο σε νουβέλα της Patricia Highsmith) σε σκηνοθεσία Ανδρονίκης Αβδελιώτη.
Παίζουν: Ανδρονίκη Αβδελιώτη, Ανδρέας Ζάκας, Αλέξιος Κοτσώρης, Αθηνά Μαυρομάτη, Σταμάτης Μπαντούνας, Μάνος Παπαδάς
Ένας γοητευτικός και εμμονικός άγνωστος προσφέρεται να απαλλάξει έναν συνεπιβάτη του στο τρένο από την άπιστη σύζυγό του ζητώντας από εκείνον, σε αντάλλαγμα, να τον απαλλάξει από τον δικό του άστοργο πατέρα. Υπολογίζει πως, έτσι, θα προκύψουν δύο «δίκαια» εγκλήματα που, από τη μία, θα απονείμουν δικαιοσύνη στην πλάση, όπως αυτός την εννοεί, και, από την άλλη, θα απομείνουν χωρίς εξιχνίαση, άρα χωρίς τιμωρία, αφού σε κανένα δεν θα υπάρχει σύνδεση μεταξύ δράστη και θύματος. Ένα ψυχολογικό θρίλερ χαρακτήρων και καταστάσεων από τα δυνατότερα του είδους που ενέπνευσε στον Χίτσκοκ μία συγκλονιστική ταινία-σταθμό.
«Γεύση από μέλι» της Shelagh Delaney σε σκηνοθεσία Σταύρου Στάγκου
Παίζουν: Ζωή Ναλμπάντη, Διονυσία Μπαλαμώτη, Βασίλης Χατζηδημητράκης, Δημήτρης- Δαμιανός Παπαλάμπρος
Το πρώτο έργο μιας 19χρονης Αγγλίδας συγγραφέως, το οποίο ξάφνιασε για τον εύστοχο, ανοιχτόμυαλο, τολμηρό, γενναίο, τρυφερό, κεφάτο, αυτοσαρκαστικό και έξω από συμβάσεις τρόπο με τον οποίο βλέπει την εργατική τάξη, την ομοφυλοφιλία, τις μονογονεϊκές οικογένειες, τον ρατσισμό και την ζωή στο περιθώριο. Έγινε αμέσως ταινία και απέσπασε βραβεύσεις στα BAFTA, στις Κάννες, στις Χρυσές Σφαίρες κ.α. Ένα άγουρο κορίτσι αγνώστου πατρός και η νεαρή, ανέμελη και ερωτιάρα μητέρα του ζουν σε συνθήκες ακραίας ανέχειας που μοιάζουν αναπόφευκτες και «φυσιολογικές» και μέσα σε σχέσεις κατακριτέες από τους πολλούς μέχρι να φτάσουν στην κοινή τους ωρίμανση.
«Βαθειά, γαλάζια θάλασσα» του Terence Rattigan (σε προετοιμασία)
Ένας σύζυγος ανώτατης κοινωνικής θέσης, ερωτευμένος και εγκαταλειμμένος. Μια εγκλωβισμένη σύζυγος με καλλιτεχνική φύση σε αναζήτηση ταυτότητας και προορισμού. Ένας φλογερός πιλότος παραμερισμένος αφού ο πόλεμος που ήταν στόχος ζωής του έχει πια τελειώσει. Μία ακραία πράξη της γυναίκας, φέρνει τους τρεις αντιμέτωπους με τον εαυτό τους και τους άλλους δύο. Αυτό που -σε πρώτη ματιά- μοιάζει σαν ένα ερωτικό τρίγωνο, είναι στην ουσία μια συγκλονιστική ανατομία μιας κοινωνίας λαβωμένης από έναν τραυματικό πόλεμο που βρίσκεται σε διαδικασία ανασύνταξης αρχών και αξιών και σε αναζήτηση σκοπών ζωής μέσα σε έναν απορρυθμισμένο και ξεκούρδιστο κόσμο.
«Επικίνδυνη στροφή ή Το σκυλί που κοιμάται» του B. Priestley σε σκηνοθεσία Μανώλη Κλωνάρη
Παίζουν: Αδριανός Γκάτσος, Σελίνα Διαμαντοπούλου, Δημήτρης Ζέρβας,
Βασίλης Ζήσης, Πέτρα Μαυρίδη, Γιάννης Οικονόμου, Ρουμπίνη Χονδρουδάκη
Μια παρέα έξι στενών φίλων και συνεργατών σε ανερχόμενο εκδοτικό οίκο. Ένα ευχάριστο βράδυ συντροφιά με έναν συγγραφέα, του οποίου τα έργα εκδίδουν. Ένα τυχαίο γεγονός και η ομήγυρη, χωρίς να το καταλάβει, βρίσκεται να αναζητά τους λόγους που οδήγησαν τον αδελφό ενός από αυτούς και συνεργάτη όλων τους σε αυτοκτονία έναν χρόνο πριν. Με τον συγγραφέα ως ανυποψίαστο καταλύτη, ξετυλίγεται ένα σκοτεινό κουβάρι αναπάντεχων αποκαλύψεων για την σχέση καθενός/καθεμιάς από τους έξι με τον αυτόχειρα, αλλά και με τον εαυτό τους. Η βραδιά τελειώνει με όλους μπροστά στην «επικίνδυνη στροφή» και σε απρόβλεπτες και μη αναστρέψιμες συνέπειες
Δύο μουσικοκοθεατρικές παραστάσεις Έρευνας και Μνήμης
«Πόρνες στα Βούρλα ή Κάτι μένει από μένα» της Τέτης Σώλου σε ανάγνωση Μαργαρίτας Δαλαμάγκα-Καλογήρου
Παίζουν ή/και τραγουδούν: Τέτη Σώλου, Αμαλία Ασκορδαλάκη και η μοναδική και ακριβοθώρητη Κατερίνα Σκορδαλάκη (Η διανομή ολοκληρώνεται). Έρευνα και μουσικές επιλογές, ενορχηστρώσεις και πιάνο επί σκηνής: Υβόνη Σιέμου
Ένα ιστορικό, θεατρικό και μουσικό χρονικό για το δημόσιο μπορντέλο στην Δραπετσώνα που έφτιαξε ο Δήμος του Πειραιά και λειτούργησε υπό την προστασία του κράτους και την περιφρούρηση της αστυνομίας. Ήταν αναγκαιότητα; Ήταν όνειδος και σκάνδαλο; Για το ΑΓΓΕΛΩΝ ΒΗΜΑ, αυτή η παράσταση είναι ένας φόρος τιμής στις ψυχές των «κοριτσιών» που πέρασαν από εκεί και στους πολιτικούς κρατούμενους που δραπέτευσαν από εκεί. Και, μαζί, είναι μνήμη για ανθρώπινες ιστορίες, εικόνες και σκιέςπου πέρασαν από τα Βούρλα, τα σεργιάνισαν και τα στοίχειωσαν. Σκιές, μουσικές και φωνές όπως του Μάρκου, του Δελιά, του Καρίπη, του Παπάζογλου, του Τούντα, της Εσκενάζυ. Για να καταγραφεί και να μείνει στην συλλογική μνήμη κάτι από όλα αυτά
«Κυρία Μαρίκα, ετών 100 – Κύριος Νίκος, ετών 107» της Μαργαρίτας Δαλαμάγκα-Καλογήρου (σε προετοιμασία)
Το 2022 κλείνουν εκατό χρόνια από την καταστροφή της Σμύρνης. Αλλά και εκατό χρόνια από την ημέρα που, καταμεσίς στο Αιγαίο, πάνω στο κατάστρωμα ενός βαποριού από καμένη Σμύρνη προς κατακαημένη Ελλάδα, μια γυναίκα πρόσφυγας κοιλοπόνεσε κι έφερε στον κόσμο την Αρμενοπούλα που εμείς μετά γνωρίσαμε ως Μαρίκα Νίνου. Την τραγουδίστρια που έφυγε χτυπημένη από τον καρκίνο στα 35 της, αλλά, σ ́αυτό το λίγο της ζωής της, κατάφερε κι άλλαξε τόσα πολλά. Τώρα που κλείνουν εκατό χρόνια από την γέννησή της, θα βρούμε την κυρία Μαρίκα εκεί ψηλά με καλή παρέα: Τον κύριο Νίκο. Αυτόν που γνωρίσαμε ως Νίκο Γούναρη. Τον τραγουδιστή που έφυγε χτυπημένος από τον καρκίνο στα 50 του, αλλά, σ’ αυτό το λίγο της ζωής του, κατάφερε κι άλλαξε τόσα πολλά. Αυτοί οι δυο, εν ζωή, εν αγνοία τους βρέθηκαν σε «αντίπαλα» στρατόπεδα. Εκείνος ήταν του «ελαφρού». Εκείνη του ρεμπέτικου. Τώρα, εκεί πάνω, όπου πια δεν υπάρχουν «στρατόπεδα», ο Πανάγαθος τούς ένωσε σε ένα και, μαζί, έχουν πολλά να μάς πουν…
Χώρα Αναφοράς: Τουρκία
Το ΑΓΓΕΛΩΝ ΒΗΜΑ, εδώ και τέσσερα χρόνια, έχει καθιερώσει τον θεσμό της Χώρας Αναφοράς. Δηλαδή, κάθε χρόνο, επιλέγει μια χώρα με θεατρική παραγωγή άγνωστη και παρθένα για την Ελλάδα. Για φέτος, μετά την Αυστραλία, την Νότια Αφρική και το Μεξικό, ως χώρα αναφοράς μας, επιλέχθηκε η Τουρκία, μία χώρα που ενώ είναι κάθε μέρα στις ειδήσεις που ακούμε, απουσιάζει παντελώς από τις θεατρικές μας αίθουσες. Μετά από πολύπλευρη έρευνα εντοπίστηκε και επιλέχθηκε το έργο
«Το σαράι του Φεχίμ Πασά» του Turgut Ozakman σε σκηνοθεσία Σταμάτη Μπαντούνα
Έρευνα και επιλογή θεματικής ενότητας, δραματολογίου και χώρας αναφοράς: Μαργαρίτα Δαλαμάγκα-Καλογήρου
(Η διανομή θα ανακοινωθεί σύντομα)
Η παράσταση έχει ενταχθεί στο πλαίσιο του εορτασμού για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση του 1821. Στην Κωνσταντινούπολη του 1909, οι φτωχογειτονιές ζουν σε μακαριότητα, ενώ από κάτω βράζουν τα κινήματα κατά του Σουλτάνου και των πασάδων με αίτημα την αυτονόμηση. Τούρκοι, Έλληνες, ο Φεχίμ πασάς (υπαρκτό πρόσωπο), χαρέμια, νταήδες, ανταγωνισμοί και ιστορικά γεγονότα τα οποία, ποιητική αδεία, ξεκινούν κατά… λάθος και από… καθαρή σύμπτωση ή/και παρεξήγηση, συνθέτουν ένα έργο χυμώδες, απολαυστικό, εντελώς ασυνήθιστο και αντισυμβατικό. Ο συγγραφέας του, που μπορεί άνετα να χαρακτηριστεί ως «ο Καμπανέλλης της Τουρκίας», ζωντανεύει με πολύ χιούμορ και χαρά έναν ολόκληρο κόσμο καθόλου άγνωστο σε εμάς.
