Πήγα και εγώ στο Άλσος. Ήταν ωραία; Ναι, ήταν ωραία. Πόσο ωραία; Κοίτα, δεν είναι μόνο εκείνη η αρμαθιά τραγούδια που ακούγονται από σκηνής, έτσι στεγνά. Οι βραδιές του Σταμάτη Κραουνάκη, πια, είναι στάση ζωής.
Φαντάζομαι πως ξέρεις τι εννοώ. Σε μια εποχή που η τέχνη αποχαρακτηρίζεται από το κοινωνικό της περιεχόμενο, στο ιστορικό σημείο για τη διασκέδαση της Αθήνας, το πράγμα πάει ανάποδα. Η μουσική έχει τις σωστές διαστάσεις. Είναι, επιτέλους, μεγαλύτερη από το πλαίσιο που παρουσιάζεται.
Ο Κραουνάκης έχει τεκμηριώσει έναν καλλιτεχνικοπολιτικό λόγο που το κοινό βρίσκει λόγους να ενταχθεί εντός του. Τυχαίο; Καθόλου τυχαίο.
Ακόμα και αν δεν είχες γεννηθεί την εποχή που κυκλοφορούσαν τα κομμάτια που ακούγονται στο Άλσος, θα βρεις τρόπο να συνδεθείς μαζί τους. Πώς γίνεται αυτό; Ο Κραουνάκης, η Σπείρα, η μουσική. Τα τραγούδια πέφτουν βροχή, δεν μπορεί, κάποια στιγμή σε πιάνουν. Όταν γίνει αυτό, είναι θέμα χρόνου να τραγουδηθούν και από εσένα. Και μετά; Μετά είναι εκείνες οι φαρμακουάζ ατάκες σαρκασμού και αυτοσαρκασμού για τον έρωτα, την πολιτική, τη ματαιότητα του εγωισμού, που ξεφεύγουν εύκολα από το στόμα του πρωταγωνιστή της μουσικής παράστασης και ενώνουν το κοινό δημιουργώντας μέθεξη. Είναι κατανοητές, σε κάνουν να γελάς. Δεν είναι χαβαλές. Μπορεί να είναι γέλιο χαράς. Ή μπορεί γέλιο πίκρας.
Εδώ έχουμε μια παράσταση που η σάτιρα συναντά τη μουσική (και το αντίθετο).
Και βλέποντας τον συνθέτη που έχει υπογράψει αμέτρητες επιτυχίες και άλλες τόσες υποψήφιες επιτυχίες του ελληνικού τραγουδιού αναρωτήθηκα αν, στην τελική, ο αυτοσκηνοθετούμενος Σταμάτης Κραουνάκης είναι ο καλύτερος Κραουνάκης που μπορείς να συναντήσεις στην “καριέρα” σου ως κοινό.
Όσα συμβαίνουν στον χώρο που εμφανίζεται εκείνος, η Σπείρα και οι μουσικοί που ερμηνεύουν τραγούδια του, αλλά και άλλων συνθετών, ενώνουν διαφορετικές στιγμές της ελληνικής δισκογραφίας κάτω από μια αισθητική. Κόκοτας και Μακεδόνας. Νταλάρας και Άλκηστις Πρωτοψάλτη. Στιγμές του τραγουδιού που ερμήνευσαν κορυφαίες φωνές της χώρας φτάνουν στ’ αφτιά σου μέσα από τη φωνή του Κραουνάκη, αλλά και μέσα από την ατόφια ενέργεια των τριών της Σπείρας, Χρήστου Γεροντίδη, Κώστα Μπουγιώτη, Γιώργου Στιβανάκη.
Να πούμε, επίσης, πως το μουσικό πρόγραμμα, πώς να το πω, ερμηνεύεται από ομάδα μουσικών που όταν αφήνεσαι πάνω της σε μαγνητίζει.
Οι βραδιές στο Άλσος έχουν δικαιωθεί πρώτα απ’ όλα από το κοινό, που εδώ και μήνες γεμίζει την αίθουσα που φιλοξενεί τον Σταμάτη Κραουνάκη και τους συνεργάτες του. Αν δεν την έχεις ζήσει ακόμα θα σου έλεγα να το κάνεις το συντομότερο, όσο προλαβαίνεις.
Ινφο
Οι παραστάσεις 11-12/2, 18-19/2
Σάββατο στις 21.00
Κυριακή στις 20.00
Συντελεστές
Χρήστος Γεροντίδης τραγουδά κι αναγαλλιάζει το πέλαγο
Κώστας Μπουγιώτης τραγουδά και ανοίγουν οι ουρανοί
Κοσμάς Κοκόλης τραγουδά βαριά λαϊκά παίζει μπουζούκι και κιθάρα
Θεολόγος Παπανικολάου τραγουδά και κελαηδά με το βιολάκι του
Γιώργος Στιβανάκης περφόρμερ παντός καιρού Άγγελος μας
Δημήτριος Ανδρεάδης πιάνο, πλήκτρα, γενικό πρόσταγμα
Νίκος Κατσίκης μπουζούκι, λαούτο ισπανικό, πενιές ανεπανάληπτες
Γιώργος Ταμιωλάκης βιολοντσέλο που το κάνει ό,τι θέλει
Λάμπρος Παπανικολάου κόντρα μπάσο στα χέρια του πετάει
Στον ήχο
Γιώργος Τσατσούλης
Μάκης Χατζηαντωνίου
Φώτα μας Jim Demetrios Laios
Διεύθυνση παραγωγής Gionik – Γιώργος Τσεβρένης
Σκίτσο αφίσας ο πρωτοπόρος καρτουνίστ Νικόλας Στεφαδούρος
Artwork Πέτρος Παράσχης
Επικοινωνία Σταμάτη και ομάδας Δέσποινα Κραουνάκη
Μας ντύνει όλους το «VOIDmode»
και η προσωπική μας γκαρνταρόμπα.
Ο Σταμάτης φοράει σακάκι Lina Gavra
Mπλουζάκια τυπωμένα απο τον Μιλτιάδη Τ-erf Comm
Πληροφορίες:
ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΣΟΣ | Ευελπίδων 4, Κυψέλη-Πεδίον του Άρεως
Τηλέφωνα επικοινωνίας – κρατήσεων : 210 8831487 & 210 8227471
Προπώληση: viva.gr
