Στη διάρκεια της δεκαετίας του 1970 μια διαδρομή με το στέισον – βάγκον Πεζό του Αλέξη Ακριθάκη δεν ήταν ποτέ βαρετή. Ήταν ολόκληρη δήλωση. Ένα επίπεδο επικοινωνίας που το ενστικτώδες ωμό χιούμορ ακουμπούσε το ταβάνι του.  Ο Αλέξης Ακριθάκης ήταν από τους μεγαλύτερους Έλληνες ζωγράφους του 20ου αιώνα. Από τους λίγους Έλληνες καλλιτέχνες που η ζωή τους ανάμεσα στην τέχνη και την πραγματική ζωή έγιναν ένα.
Ο Αλέξης Ακριθάκης το 1969
Αλέξης Aκριθάκης “Νeuf Ηistoires Εnfentine” (τέμπερα_και_μελάνι_σε_χαρτί_17x20) 1973
Ο Αλέξης Ακριθάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1939. Έζησε στο Παρίσι μεταξύ 1957 και 1961, ενώ από το 1968 ως το 1970 παρέμεινε στο Βερολίνο με υποτροφία του γερμανικού κράτους (DAAD). Πραγματοποίησε ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Βερολίνο, Αμβούργο, Μόναχο, Τορίνο, Γενεύη), ενώ συμμετείχε σε σημαντικές ομαδικές παρουσιάσεις στην Ευρώπη. Ο Ακριθάκης ασχολήθηκε με την εικονογράφηση βιβλίων, τη σκηνογραφία και το design. Πέθανε στις 19 Σεπτεμβρίου 1994.
“Δεκαέξι Ιστορίες με Τόξα” 1974
Τη δεκαετία του ΄70 ο Ακριθάκης αποφάσισε να μείνει στο Βερολίνο και άρχισε να συνεργάζεται με τον Αλέξανδρο Ιόλα. Ήταν μια πραγματικά γόνιμη περίοδος για εκείνον. Δούλευε με έντονους ρυθμούς. Όλες οι αναζητήσεις του ξεκινούσαν από το σχέδιο, το οποίο παρέμεινε σημείο αναφοράς της δουλειάς του και αποτέλεσε τη βάση ολόκληρου του έργου του. Στα μέσα της δεκαετίας του ΄70 δημιούργησε μια σειρά χρηστικών αντικειμένων, π.χ. καρέκλες και ντουλαπάκια-βαλίτσες, για την Αίθουσα Τέχνης Πολύπλανο. Προς το τέλος της δεκαετίας, πραγματοποίησε μια ενότητα κολάζ με τσαλακωμένα και σκισμένα κουτιά από τσιγάρα Marlboro. Τον απασχολούσε περισσότερο το στοιχείο της βιωμένης πραγματικότητας, της φθοράς και της ευτέλειας και λιγότερο οι αναζητήσεις των Αμερικανών καλλιτεχνών της Ποπ αρτ και των Ευρωπαίων Νεορεαλιστών. Ο τελευταίος κύκλος της δουλειάς του περιλαμβάνει τις ξύλινες κατασκευές με χρωματιστά λαμπάκια, καθρέφτες και πλαστικά λουλούδια που δημιουργούν μια αίσθηση λαϊκού πανηγυριού. Σημαντικό έργο της εποχής είναι το Μπαρ, ένα μπαρ σε φυσικό μέγεθος το οποίο μετατρέπει την τέχνη σε βιωμένη πραγματικότητα.
Ο Αλέξης Ακριθάκης με την κόρη του Χλόη στη διάρκεια της δεκαετίας του 1970