Η σκηνοθέτις Ζυστίν Τριέ υψώνει το δάχτυλο της καταγγελίας. Η ταινία της Ανατομία μιας πτώσης πήρε “Χρυσό Φοίνικα” στο Φεστιβάλ των Καννών. Ένα γεγονός με σημασία. Το συγκεκριμένο φεστιβάλ βραβεύει για τρίτη (μόλις) φορά στην ιστορία του γυναίκα δημιουργό.
Παραλαμβάνοντας το βραβείο της, η Τριέ κατήγγειλε έντονα τον τρόπο με τον οποίο η γαλλική κυβέρνηση “απέρριψε με τρόπο σοκαριστικό” το κίνημα κατά της μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού συστήματος.
“Αυτό το σχήμα αυταρχικής εξουσίας, ολοένα και περισσότερο χωρίς αναστολές, ξεσπά σε αρκετούς τομείς”, πρόσθεσε, εκτιμώντας ότι η εξουσία επιδίωκε επίσης να “σπάσει την πολιτιστική εξαίρεση χωρίς την οποία (η Τριέ) δεν θα ήταν στις Κάννες σήμερα”. Ένα ξεκάθαρο πολιτικό μήνυμα που σόκαρε. Γιατί όμως; Ο κινηματογράφος, οι τέχνες γενικότερα, δεν πρέπει να αποσυνδεθούν από τον κοινωνικό παλμό.
Κατά μία έννοια το καλλιτεχνικό έργο της Τριέ ανέπνεε πάντα στον διάλογο που αναπτύσσεται στους δρόμους. Στις ταινίες της καταγράφει πορτρέτα γυναικών. Η Ανατομία μιας πτώσης είναι η ταινία που κρατά τον θεατή σε εγρήγορση. Η βράβευσή της δεν είναι καθόλου τυχαία.
Ανατομία μιας πτώσης. Η ταινία της Ζυστίν Τριέ που καταχειροκροτήθηκε στις Κάννες είναι ένα χιτσκοκικό θρίλερ που ερευνά την ανατομία της σχέσης ενός ζευγαριού, όταν ο σύζυγος βρίσκεται νεκρός, και η αιτία θανάτου του δεν μπορεί να διευκρινιστεί.
Ανατομία μιας πτώσης – Η πλοκή
Οι γκρίζες ζώνες στη ζωή ενός ζευγαριού κι ενός γάμου έρχονται στην επιφάνεια με τον πιο αδιάκριτο τρόπο όταν ο σύζυγος μιας πετυχημένης συγγραφέα βρίσκεται νεκρός έξω από το σπίτι του, θύμα πτώσης που μπορεί να προκάλεσε ο ίδιος, μπορεί όμως και όχι.
Ευθύς αμέσως η γερμανικής καταγωγής γυναίκα του, και μητέρα του παιδιού τους, θεωρείται βασική ύποπτη. Και μένει στο δικαστήριο να αποφασίσει για την αθωότητά της ή όχι, για το αν ο άντρας της αυτοκτόνησε ή κάποιος (εκείνη;) τον έσπρωξε στον θάνατό του, για το αν ο ψυχρός και αναπολογητικός χαρακτήρας της συγγραφέα ταιριάζει τελικά γάντι με το προφίλ μιας ψυχρής δολοφόνου.
Με ένα φοβερής ακρίβειας σενάριο, που χωράει μέσα του το μυστήριο ενός ψυχολογικού θρίλερ και επιφυλάσσει αρκετές από τις ανατροπές ενός κλασικού δικαστικού δράματος, η «Ανατομία μιας πτώσης» συλλαμβάνει την προσοχή του θεατή από τα πρώτα κιόλας λεπτά και την ανανεώνει διαρκώς με μια σειρά από ιδέες που η Τριέ και ο συν-σεναριογράφος της, Αρτίρ Αραρί, αντλούν από την αντίληψη της αλήθειας ως μιας επικίνδυνα ρευστής έννοιας.
Και βέβαια η επιτυχία και κοφτερή αποτελεσματικότητα της ταινίας δεν θα ήταν εφικτές χωρίς τη θαυμάσια πρωταγωνιστική ερμηνεία της Σάντρα Ούλερ («Toni Erdmann») η οποία κατανοεί τόσο βαθιά την πολυεπίπεδη ηρωίδα της ώστε την αναπαριστά ως θύμα και θύτη ταυτόχρονα, έναν γρίφο ανοιχτό σε εικασίες και ακόμη πιο τρωτό σε ερμηνείες.
Σκηνοθεσία: Ζυστίν Τριέ
Με τους Σάντρα Ούλερ, Σαμουέλ Τεΐς
