Η Άννα Παναγιωταρέα είναι πάντα εδώ να μας υπενθυμίζει ότι η διαμεσολάβηση είναι ταλέντο
Το πορτρέτο της είναι μέρος της επετειακής έκθεσης για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του ζωγράφου Παναγιώτη Τέτση, με τίτλο «Παναγιώτης Τέτσης – Η Εμμονή του Βλέμματος», η οποία θα διαρκέσει έως τις 31 Οκτωβρίου 2025 στην Εθνική Πινακοθήκη.
Άννα Παναγιωταρέα. Δημοσιογράφος, καθηγήτρια, διαχρονικά διπλανή πρωθυπουργών, σύμβουλος υπουργών, συγγραφέας, κάτοικος Πλάκας, έργο τέχνης. Δεν γελάμε ποτέ στη θέα της εξουσιαστικής διάθεσης των άλλων. Την παρατηρούμε με ενδιαφέρον.
Η πορεία της Άννας θα είναι πάντα συνημμένη με μια απορία: Πώς ένας άνθρωπος μπορεί να εργαλειοποιεί κάθε θεσμό που θα βρεθεί στο διάβα του;
Η προσωπογραφία της Άννας Παναγιωταρέα είναι πια κρεμασμένη στην Εθνική Πινακοθήκη! Δηλαδή, πλαισιώθηκε από την εγκυρότητα που προσφέρει ο τοίχος της κορυφαίας γκαλερί. Σκέψου καλά αν θα διαφωνήσεις με αυτό. Οι θεσμοί πάντα κάνουν λάθος ετεροχρονισμένα. Προς το παρόν, η Άννα είναι έκθεμα.
Ένας μεταμοντέρνος Δούρειος Ίππος. Ο Τέτσης είναι μόνο το μέσο. Εκείνη είναι το υποκείμενο. Εννοείται, η εισβολή της Άννας στη δημόσια αισθητική γίνεται με τους όρους της!
Με κάτι τέτοια η Άννα ίσως φορτίζει τις μπαταρίες της για να διεκδικήσει περισσότερη δανεική εξουσία. Ένας άνθρωπος που η φωνή του, η διάθεσή του, μπορεί να ρυθμίσει το περιβάλλον του πολιτισμού της χώρας σε ενεστώτα χρόνο, αυτοαποθεώνεται προβάλλοντας το είδωλο και επομένως τα νοήματά του οριζόντια.
Τα παραπάνω μόνο κορυφαίοι της τέχνης γεύτηκαν, αλλά εκείνοι τουλάχιστον ήταν καλλιτέχνες. Εκείνη ως τι θα καταγραφεί από τον ιστορικό του μέλλοντος; Γιατί θέση στην ιστορία θα πάρει, θες δεν θες!
