Άποψη | Αλ Τσαντίρι Νιουζ – Λάκης Λαζόπουλος μια πολυαναμενόμενη επιστροφή.
Ίσως δικαίως, η επιστροφή του Λάκη Λαζόπουλου πολιτογραφήθηκε ως πολυαναμενόμενη όχι, μόνο, για τηλεοπτικούς λόγους.
Αλ Τσαντίρι Νιουζ – Η σατιρική εκπομπή, μια live φάρσα, στο παρελθόν, πια και στο παρόν -μέσα από το Mega – αποτελεί ένα τηλεοπτικό προϊόν μεγέθους: “για όλη την οικογένεια”.
Ο Λαζόπουλος τρέφει την υστεροφημία του, τρέφει και τα ποσοστά τηλεθέασης δίνοντας την αίσθηση πως δεν ερμηνεύει έναν ξεχωριστό από την αισθητική και τα πιστεύω του ρόλο, αλλά παρουσιάζει τα μικρά και μεγάλα πιστεύω του -πατώντας στη σάτιρα- με τον τρόπο που θα μιλούσε σε φίλους του.
Και αυτή ακριβώς η αμεσότητα, η οικειότητα -συχνά με όρους θεατρικούς όχι τηλεοπτικούς- είναι που καθορίζει τις συμφωνίες ή τις διαφωνίες που έχουμε μαζί του.
Η επιστροφή Λαζόπουλου στο Mega είναι το τηλεοπτικό γεγονός της χρονιάς. Επαναπάτρισε το κοινό (μικρό ή μεγάλο) που έχει γυρίσει την πλάτη του στην τηλεόραση.
Ποιος άλλος μπορεί να το κάνει αυτό με τόση ευκολία;
Το Αλ Τσαντίρι Νιουζ που έκανε πρεμιέρα την Τετάρτη 20 Νοεμβρίου από το Mega ήταν καλύτερο από τα άλλα; Ακόμα και εκείνα περασμένων δεκαετιών που μονοπωλούσαν την τηλεθέαση; Θα μπορούσαμε να πούμε ναι. Γιατί;
Αν και τελικά όσα είδαμε ουσιαστικά ήταν μια επανάληψη της παρελθούσης αισθητικής (πόσο διαφορετικός είναι ο σκελετός της εκπομπής που είδαμε χτες από το παρελθόν της τις δεκαετές του 2000 ή του 2010;) το φινάλε του Τσαντιριού ήταν άκρως συγκινητικό, δημιούργησε τη δική του ειδησεογραφία.
Αν οι καλεσμένοι έδωσαν και δίνουν τον τόνο μιας τηλεοπτικής εκπομπής, τότε μπορούμε να πούμε ότι τo τηλεοπτικό brand name Λαζόπουλος κέρδισε πολλαπλώς και παντού και όχι μόνο ως σατιρική εκπομπή.
Το φινάλε της εκπομπής με την παρουσία των Εποχικών Πυροσβεστών μαζί του στη σκηνή τέντωσε τα κοινωνικά μας αντανακλαστικά.
Οι ήρωες των καλοκαιρινών πυρκαγιών σήμερα αντικρίζουν την αλήθεια της ανεργίας.
Όταν ο ιδιότυπος φιλελευθερισμός – μπίζνες κράτους με ιδιώτες – της κυβέρνησης αποκαλύπτει το στιγνό του πρόσωπο, η επιλογή Λαζόπουλου (και του Mega άραγε;) να δείξει τα πρόσωπα των ανθρώπων -ηρώων ανάλογα την εποχή ήταν μια άκρως συγκινητική στιγμή. Ποια ψυχή μπορεί να μείνει ασυγκίνητη στη θέα των δακρυσμένων προσώπων τους;
Στη θέα των Εποχικών Πυροσβεστών βλέπουμε και άλλες ομάδες εργαζομένων.
Θυμάστε το Ιατρικό και Νοσηλευτικό προσωπικό στη διάρκεια της πανδημίας; Πριν την πανδημία σύμφωνα με το αφήγημα της κυβέρνησης ήταν τεμπέληδες, στη διάρκεια της ήταν ήρωες, μετά το φινάλε των λοκ ντάουν επέστρεψαν σε μια πραγματικότητα απαξίωσης, για να μην πούμε ξεπουλήματος (βλέπε Ψυχική Υγεία) σε ιδιωτικού τύπου συμφέροντα.
Μάλλον ομονοούμε στην αλήθεια ότι ο Λάκης Λαζόπουλος έχει το δικό του στιλ εναγκαλισμού με την επικαιρότητα.
Η σάτιρα του περνά από το φίλτρο αληθινού ηθοποιού. Το τηλεοπτικό του σκηνικό θυμίζει τόσο πολύ θέατρο, ακόμα και αν ως ηθοποιός έχει τις μέτριες του στιγμές.
Η παρεμβατική του διάθεση είναι μπολιασμένη με χιούμορ που σε κάνει να γελάς. Κατά μια έννοια το Αλ Τσαντίρι News είναι ένα τηλεοπτικό πείραμα σε εξέλιξη που τα νούμερα τηλεθέασης το έχουν τιμήσει.
Το φαινόμενο Λαζόπουλος
Ο Λάκης Λαζόπουλος έχει ταυτιστεί πολιτικά με μια συγκεκριμένη εποχή.
Εκείνη που ονομάστηκε αριστερή παρένθεση.
Μετά από περίοδο αναγκαστικής σιωπής -και θεμάτων υγείας- επέστρεψε εκπέμποντας τηλεοπτική αύρα που θέλει να διεκδικήσει επιρροή μεγαλύτερη από εκείνης των σόου, όπου οι παρουσιαστές γελάνε και όταν γελάνε ακούμε προηχογραφημένα Wow! και χειροκροτήματα.
Αν πούμε πως στην αρένα της τηλεθέασης -και μόνο – ανταγωνιστές του είναι οι Κοκλώνηδες, οι Μουτσινάδες, τότε μάλλον εκείνος αξίζει το χρόνο, τις συμφωνίες και τις διαφωνίες μας.
