Αυτοδιοικητικές εκλογές – Ποιος θα μπορούσε να το φανταστεί; Τρεις μήνες μετά τις βουλευτικές εκλογές η ΝΔ χάνει την αυτοπεποίθηση της.
Η ομάδα των ρεπόρτερ που κυκλοφορεί τα καλοραμμένα ρεπορτάζ του Μαξίμου το ξανασκέφτεται. Η ήττα Μπακογιάννη στην Αθήνα, η νίκη ενός “ακροαριστερού” δημάρχου στο Χαλάνδρι -Σίμος Ρούσσος-, η ήττα στη Θεσσαλονίκη, η ήττα στην περιφέρεια Θεσσαλίας περιγράφουν την εποχή της “δυστοπίας” που έρχεται. Ποιο τηλεοπτικό μικρόφωνο αντέχει την στεγνή καταγραφή μιας πραγματικότητας καθόλου βολικής για το πρωθυπουργικό περιβάλλον; Ποιος θα μπορούσε να το φανταστεί. Τρεις μήνες μετά τις βουλευτικές εκλογές η ΝΔ χάνει την αυτοπεποίθηση της.
Ίσως η πιο δεικτική παράγραφος της χτεσινής δήλωσης Μητσοτάκη, σε μια απόπειρα να μετριάσει το κλίμα νίκης των αντίπαλων δυνάμεων, ήταν η εξής: «Να τους υπενθυμίσω ότι είχαμε βουλευτικές εκλογές πριν από τρεις μήνες, στις οποίες κατεγράφη με σαφήνεια η δύναμη των κομμάτων».
Θα μπορούσε τρεις μήνες μετά η δύναμη των κομμάτων να έχει μεταβληθεί; Αυτό είναι ένα υποθετικό ερώτημα. Η πραγματικότητα είναι πως οι αυτοδιοικητικές εκλογές δεν έστειλαν απλά ένα μήνυμα αλλά περιγράφουν μια αναντήριτη πραγματικότητα. Οι επιλογές του Μαξίμου και τις Πειραιώς δεν τράβηξαν. Δεν τονώνουν το αφήγημα της νίκης όπως το κόμμα και η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας το φαντασιώνονται.
Ως δήμαρχος Αθήνας ο Κώστας Μπακογιάννης εφάρμοσε μια copy-paste του θείου του -πρωθυπουργού- πολιτική. Περιέγραφε τον εαυτό του ως μεταρρυθμιστή της πόλης. Τα καθεστωτικού τύπου δελτία τύπου που φεύγαν δεξιά και αριστερά από το επιτελείο του μιλούσαν λίγο ως πολύ για έναν δήμαρχο που ήρθε για να μείνει, που ο λαός της πόλης τον αναζητά και όχι το αντίθετο.
Το πιο ελπιδοφόρο, το πιο ενδιαφέρον βέβαια είναι πως έχουμε ανάμεσα μας, ακόμα, πίστη στο διάλογο, πίστη στην ανατροπή λογικών και ιδεοληψιών που μοιάζουν με χαλάζι που χρόνια τώρα τρώμε στο κεφάλι χωρίς αντίδραση.
