πΑπό την bitchάρα //
Άνδρες έτοιμοι για όλα. Και για βιασμό ακόμη. Ποιος να το έλεγε πως η έρευνα στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης θα ήταν τόσο αποκαλυπτική;
– Μετά από διαφωτισμούς, γαλλικές επαναστάσεις και άλλα παρόμοια, θα περίμενε κανείς πως η ανοχή στον βιασμό θα ήταν μηδενική. Αμ δε! Τα ποσοστά ξεκινούν από 5-6% και εκτοξεύονται. Θέλετε να μάθετε τι λένε οι Ελληνες; Πολύ δυσαρέστως, θα σας το πω.
Τριάντα τρία τοις εκατό (33%) Ελληνες ΚΑΙ Ελληνίδες απάντησαν πως, υπό κάποιες συνθήκες, θα ήταν ανεκτός ένας βιασμός. Υποθέτω πως δεν πέρασε από το μυαλό τους πως αν ένας στους τρεις το δέχεται αυτό, είναι πολύ πιθανόν να συμβεί και στον ίδιο. Αλλά όχι. Σε μας δεν θα συμβεί.
Αν όμως συμβεί στη γειτόνισσα/ στον γείτονα, τα ήθελε, ε; Διότι ντυνόταν προκλητικά, έπινε, ξενυχτούσε, τα ήθελε. Κι αν δεν φαινόταν να τα ήθελε, το ευχαριστήθηκε. Ε; ε;
ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΡΕ
Πώς ζείτε έτσι; Πώς μεγαλώνετε παιδιά και διαπαιδαγωγείτε εφήβους; Τι παράδειγμα τους δίνετε; Εγκληματίες!
Ποτέ και πουθενά δεν επιτρέπεται η χωρίς συναίνεση σεξουαλική πράξη. Δεν ζούμε στο βασίλειο των ζώων, σε ανθρώπινη κοινωνία ζούμε. Ούτε καν η παρενόχληση επιτρέπεται. Αν δεν θέλει ο άλλος, δεν θέλει. Γούστο, καπέλο και απαράβατο δικαίωμά του. Δεν υπάρχει δικαιολογία. Ούτε αν, ούτε μήπως, ούτε ίσως. Τίποτα.
Στα ντοκιμαντέρ του Β Παγκοσμίου Πολέμου χύνονται και σωστά τόνοι δακρύων για τους Ρώσους, που βίασαν εκατοντάδες χιλιάδες Γερμανίδες μέχρι το Βερολίνο (και οι υπόλοιποι σύμμαχοι έκαναν τα ίδια, όμως η Δύση το αρνείται). Αυτό θα πρέπει να λάβει καθολική ισχύ στις συνειδήσεις μας. Αλλιώς, ματαιοπονούμε ως είδος.
Με είχε δαιμονίσει ήδη το τρομακτικό ποσοστό Ευρώπης και ιδίως Ελλάδας στη συνενοχή, τα πήρα δέκα φορές κρανίο με την αποκάλυψη ότι η περίφημη σκηνή με το βούτυρο στο Τελευταίο Ταγκό στο Παρίσι ανάμεσα στη Μαρία Σνάιντερ και τον Μάρλον Μπράντο ήταν προϊόν βιασμού.
Το είχε αποκαλύψει ο Μπερτολούτσι και τώρα είδε το φως της δημοσιότητας. Γιατί, λέει, ήθελε να κινηματογραφήσει την αληθινή έκφραση της ηθοποιού. Και ο Μάρλον το μόνο που βρήκε να πει ήταν πως έγινε μόνο μια φορά.
Καταραμένε Μπερτολούτσι, απάνθρωπε υπάνθρωπε. Αλλά κι εσύ, πρώην αγαπημένε μου Μάρλον, μακάρι να υπήρχε κόλαση να ψήνεσαι αιώνια.
Η φίλη μου Νεφέλη τα είπε όλα: «Μπερτολούτσι, μόλις βίασες την ιστορία της ταινίας σου. Διότι, όσες φορές είδαμε βιασμούς σε ταινίες, συναινούσαν οι ηθοποιοί. Θέλαμε να δούμε παιγμένο ταλέντο, όχι αληθινό μαρτύριο.»
– Τέσσερις ενορίες της Χίου αρνήθηκαν να ανοίξουν αίθουσες για να προστατευτούν οι πρόσφυγες.
«Για λειτουργικούς λόγους οι ενορίες απάντησαν ότι δεν μπορούν να διαθέσουν τις αίθουσές τους είτε επειδή χρησιμοποιούνται ως αποθηκευτικοί χώροι είτε για δράσεις νεότητας», δήλωσε ο Μητροπολίτης Χίου σε τοπική ιστοσελίδα.
Στην κόλαση κι εσείς και οι ενορίτες και το παπαδαριό κι ο αρχιπάπαρδος. Και μαζί σας και ο αρχιεπίσκοπος, που δεν σας έπιασε όλους από το αυτί να πείτε τον δεσπότη Παναγιώτη.
Κι επειδή ως γνωστόν κόλαση δεν υπάρχει, αφού μόνο αυτή τη ζωή έχουμε, κράξιμο μέγα στα κοινωνικά δίκτυα και στον έξω κόσμο. Ούτε κι αυτοί έχουν την παραμικρή δικαιολογία. Απάνθρωποι-υπάνθρωποι.
– Να είσαι πρωθυπουργός μιας χώρας που κάνει «παπάδες» ως προς την προστασία, αναστήλωση, συντήρηση και ανάδειξη των αρχαιοτήτων της. Να έχεις αστέρια επιστήμονες, ταγμένους σε αυτή τη δουλειά και με βαθύτατη αφοσίωση. Να πετυχαίνουν σχεδόν τα πάντα, χωρίς κονδύλια, κακοπληρωμένοι, χωρίς αναγνώριση. Και να πηγαίνεις σε μια διεθνή διάσκεψη όπου μπορείς να τους δικαιώσεις απολύτως, εκτινάσσοντας ταυτοχρόνως και τη χώρα σου στο στερέωμα.
Και, τελικά, η μόνη είδηση να είναι για την Ελλάδα ότι εκλογές θα γίνουν σε τρία χρόνια (γιατί εμένα μου φαίνεται σε τρεις μήνες;) και για την υφήλιο το απόλυτο μηδέν. Absolute zero που θα έλεγε και μια ψυχή.
Πόσο κούφιος και αδιάφορος πρέπει να είσαι, για να το κατορθώσεις αυτό;
Εξηγούμαι: στο Αμπου Ντάμπι έγινε το διήμερο μια διεθνής διάσκεψη της UNESCO για την προστασία των αρχαιοτήτων σε εμπόλεμες περιοχές. Την πρωτοβουλία είχαν η Γαλλία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.
Τώρα τους έπιασε ο πόνος θα πείτε και θα έχετε δίκιο. Τέλος πάντων, τους έπιασε. Αποφάσισαν να βάλουν και 100 εκατομμύρια δολάρια για τη δημιουργία «Ασφαλών καταφυγίων» αρχαιοτήτων σε τρίτες χώρες.
Η Γαλλία ήδη ετοιμάζει το δικό της, ως παράρτημα του Λούβρου. Η Αίγυπτος είναι σκεπτική και καλά κάνει, διότι δεν μπορεί καν να φυλάξει τις δικές της αρχαιότητες, τι θέλει τις ξένες; Η πτωχή Βοσνία- Ερζεγοβίνη λέει εδώ είμαι. Η Ελλάδα, διά στόματος πρωθυπουργού λέει… τι λέει; Το απόλυτο τίποτα.
Να μετάσχουμε στο δίκτυο ασφαλών καταφυγίων, εάν και εφόσον και δεξέρωγωτι και το κυριότερο: εντός των υφισταμένων δυνατοτήτων μας. Πάει να πει, απλώνει την παλάμη σαν ζητιάνος και λέει δεν βγαίνω μανούλα μου, στάξε κι εσύ παραδάκι.
Αντί να πει: φέρτε! Έχω τους καλύτερους. Μπορώ να εγγυηθώ και την ασφάλεια και την τέλεια αποκατάστασή τους. Εχω σταθερότητα. Εχω και δημοκρατία. Ένα; Δύο καταφύγια να κάνω. Τρία! Στην Αθήνα, στη Μακεδονία, σε κάποιο από τα νησιά που αναφέρει ο γείτονας λόγω συνθήκης της Λωζάνης. Ε;
Έχει τεχνογνωσία. Έχει διαμάντια προσωπικό. Έχει ανθρώπους πιστούς. Και δεν τους αναφέρει καν. Δεν τους διαφημίζει. Δεν στηρίζεται σε αυτούς.
– Ε άι παράτα μας πρωθυπουργέ μου. Τίποτα έδωκες, τίποτα θα λάβεις.
Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού προφανώς ούτε που το σκέφτηκε κι αυτή. Διότι αν το είχε σκεφτεί, θα εύρισκε τρόπο να φτάσει τη σκέψη της έως το Μαξίμου. Πώς φτάνουν οι καυγάδες στο Ελληνικό Φεστιβάλ; Ετσι ακριβώς.
Αντιστόρητοι και γελοίοι και οι δημοσιογραφίσκοι των ημερών. Πρώτη φορά μια ευρωπαϊκή χώρα ψηφίζει ακροδεξιό για ηγέτη, μας έλεγαν τόσες μέρες για την Αυστρία.
Κάτι ξεχάσατε, αμνήμονες. Εχει ψηφίσει ξανά, κατά το παρελθόν. Η αγαπημένη σας Γερμανία.
– Η Ιστορία καμιά φορά επαναλαμβάνεται. Απλώς. Αυτό φοβάμαι.
