Από την bitchάρα (τη γυναίκα που λάτρεψε το δεύτερο). //
“Σε άλλα νέα, οι εκδρομείς του τριημέρου δεν είχαν σύμμαχο τον καλό καιρό αλλά, σε πείσμα των καιρών, τα κούλουμα γιορτάστηκαν και φέτος, όπως προστάζει η παράδοση….” είπε ο εκφωνητής των ειδήσεων.
Σχολιάζει σαρκαστικά η Κατερίνα, βάζοντας τα παραπάνω λόγια ως λεζάντα στη φωτογραφία που χθες μάς γέμισε όλους συγκίνηση. Με τους πρόσφυγες που ξεκίνησαν από την Ειδομένη να περάσουν με τα πόδια τους φράχτες των γειτόνων και να φτάσουν στην Ευρώπη έστω και πεζοί.
«Εκεί, στα βόρεια σύνορα της Ελλάδας, γράφεται αυτές τις ώρες μια από τις πιο συγκλονιστικές σελίδες στη μακραίωνη ιστορία των αγώνων για ζωή και αξιοπρέπεια. Κι αυτή τη φορά, όπως πάντα, είναι της γης οι κολασμένοι που υψώνουν το μπόι του ανθρώπου πάνω από την κακοψυχιά και τη μιζέρια» έγραφε ο Γιώργος.
Εκεί.
Όσοι νόμιζαν πως οι άνθρωποι που έζησαν τον πόλεμο θα κιοτέψουν μπροστά στα συρματοπλέγματα, είναι μακριά νυχτωμένοι
Πώς το έλεγε ο ποιητής;
«Δώσε το χέρι σου – πριν συνταχτούν πουλιά/ στους ώμους των ανθρώπων και το κελαηδήσουνε/ πως επιτέλους φάνηκε να ‘ρχεται από μακριά/ η ποντοθώρητη παρθένα Ελπίδα!// Πάμε μαζί κι ας μας λιθοβολούν/ κι ας μας λεν αεροβάτες/ φίλε μου όσοι δεν ένιωσαν ποτέ με τι/ σίδερο με τι πέτρες τι αίμα τι φωτιά/ χτίζουμε ονειρευόμαστε και τραγουδάμε!»
(Οδυσσέας Ελύτης). Πόσο λείπουν σήμερα ποιητές τέτοιου αναστήματος!
Ακυρώθηκαν λόγω της βροχόπτωσης οι μουσικές εκδηλώσεις που είχαν προγραμματιστεί από τον Δήμο Αθηναίων, για τα Κούλουμα, στον λόφο του Φιλοπάππου.
Πολύ χαίρομαι. Μέσα στον ορυμαγδό, ο δημαρχούκος νοιάστηκε για τις εορταστικές εκδηλώσεις που φέρνουν ψήφους. Για τίποτα άλλο.
Οι πρόσφυγες; Όχι μόνο δεν φέρνουν, όπως νομίζει ο κάθε μισάνθρωπος δημοτικός άρχων, κόβουν κι από πάνω. Ακόμα και όταν το λαϊκό αίσθημα είναι εντελώς αντίθετο με τον Δήμαρχο και υπέρ των προσφύγων, είναι τόσο πωρωμένοι, που δεν το κατανοούν. Κι αυτοί, κι οι περιφερειάρχες.
Και ναι, υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. Αρκεί κι εκεί να το ψάχνουμε. Και να βλέπουμε ποιοι νοιάζονται για τους πρόσφυγες και ποιοι χτίζουν προφίλ για την καριέρα που σχεδιάζουν.
Εξι εκατομμύρια ευρώ πλήρωσε ένας πάμπλουτος πατέρας στο Τέξας για τα 15α γενέθλια της κακομαθέστατης κόρης του.
Ο υπερήφανος πατέρας δήλωσε: «Η μητέρα της κι εγώ θέλαμε να της προσφέρουμε μία αξέχαστη βραδιά για να θυμάται τη μετάβασή της στην ενήλικη ζωή. Ανυπομονούμε να δούμε τι επιφυλάσσει το μέλλον για τη Μάγια». Η Μάγια, λένε τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία, έχει συνεργαστεί με αρκετές φιλανθρωπικές οργανώσεις από τότε που ήταν παιδί. Αυτή είναι η διαφορά ανάμεσα στην φιλανθρωπία και στην αλληλεγγύη. Στην πρώτη, χτίζεις προφίλ και πετάς έξι εκατομμύρια δολάρια. Στη δεύτερη, προσφέρεις τα τελευταία σου έξι δολάρια. Τόσο απλό.
Τι της επιφυλάσσει το μέλλον; Ή θα γίνει μια κυρά- Μαριάννα ή και ένας κυρ- Τραμπ.
(a propos, εξαιρετικό το σχόλιο του Στίβεν Κινγκ προς την αμερικανική δεξιά για τον υποψήφιο πλανητάρχη: «όταν μια ζωή σπέρνεις δόντια δράκου, γιατί εκπλήσσεσαι τώρα που φύτρωσε ένας;»)
Η Διεθνής Αμνηστία δεν μπορεί να μπει στα κέντρα φιλοξενίας προσφύγων. Της απαγορεύθηκε η είσοδος, όπως και στους δημοσιογράφους.
Και την κάνουν μπαλάκι. Εχει ζητήσει εδώ και δύο εβδομάδες γραπτά και προφορικά άδεια πρόσβασης στους χώρους φιλοξενίας από τα υπουργεία Μεταναστευτικής Πολιτικής και Εθνικής Άμυνας, ωστόσο δεν έχει δοθεί μέχρι σήμερα απάντηση. Πιγκ- πογκ. Πιγκ- πογκ. Πιγκ- πογκ.
Πόσο ωραίος ήχος θα ήταν αυτός αν προερχόταν από χαστούκια σε παχουλά μάγουλα κυβερνώντων…
Ας πούμε στα μούτρα αυτουνού του μούτρου που δήλωσε πως ο καταυλισμός των προσφύγων στην Ειδομένη “δεν είναι επίσημος (και) ως εκ τούτου δεν φέρει ευθύνη η πολιτεία”.
Ανευθυνόμαστε, σου λέει. Αυτό.
«Καλοχτενισμενοι, μακιγιαρισμένοι, ζεστά ντυμένοι, στεγνοί…Τι παριστάνουν» το σχόλιο της Νίτσας για το εξώφυλλο του Downtown με τους ανθυποσελέμπριτις που έπαιζαν τους πρόσφυγες, καίριο και απίστευτα ακριβές. Δεν χρειάζεται τίποτα άλλο.
Να συμπονέσω την Τάνια Τσανακλίδου και τον Βαγγέλη Γερμανό που κατήγγειλαν αυτή την αθλιότητα, λέγοντας πως όταν τους ζήτησαν άδεια να χρησιμοποιήσουν φωτογραφίες τους δεν μπορούσαν να φανταστούν τι θα γινόταν. Αλλά, το Downtown τους τις ζήτησε, δεν θα ήταν καλύτερο να αρνηθούν εξαρχής γνωρίζοντας το ποιόν του εντύπου;
