Ο συνεργάτης του fragile, φίλος και εξαιρετικός μπασίστας – κάποτε στους South Of No North – Γιώργος Κουλούρης, μας έγραψε ένα γράμμα. Κυριολεκτικά γράμμα ήταν, το μόνο που έλειπε ήταν το γραμματόσημο, για το νέο άλμπουμ των Dreamline. Όπου Dreamline έχουμε, ως λέει ο μύθος, μια μπάντα που δεν θα δούμε ποτέ live. Μια μπάντα που συνέλεξε καλοηχογραφημένα demos μιας άλλης μπάντας (των Parasagas) και με την βοήθεια του τραγουδιστή – κιθαρίστα Housework κυκλοφόρησε ήδη ένα υπέροχο άλμπουμ. Ο χρόνος τρέχει. Οι Dreamline έχουν έτοιμο νέο, δεύτερο, άλμπουμ. Το λένε «Black Tigers».
Dreamline είναι δύο πρώην South, οι George K. στο μπάσο και Fivos στα ντραμς. Είναι επίσης ο Kostas K. (που συμμετίχε στους Metro Decay) στα πλήκτρα και ο Housework που τη συνεισφορά του αναφέραμε, λίγο, παραπάνω. Το «Black Tigers» θα κυκλοφορήσει μόνο σε βινύλιο (σ.σ. από άποψη) και θα το βρείτε σε επιλεγμένα δισκάδικα.
Για τον ήχο του θα τα πούμε αργότερα. Τώρα διαβάζουμε όσα μας έγραψε ο George K.
«Τι σημαίνει για τους Dreamline το “Black Tigers”»;
«Αυτή η φαινομενικά απλή ερώτηση που μου τέθηκε από έναν φίλο και δέχτηκα ν’ απαντήσω, χωρίς να το πολυσκεφτώ, θα μπορούσε να εκληφθεί και ως μια πρόκληση κουβέντας. Κάτι σαν παιχνίδι εκ μέρους του ίσως για τον χρόνο που «σπαταλήσαμε» (;) μαζί μιλώντας του με μεγάλο ενθουσιασμό για την επικείμενη κυκλοφορία του άλμπουμ μας. Ξαφνικά αντιλήφθηκα το παράδοξο.
Έπρεπε εμείς γραπτώς αυτή τη φορά να αναλύσουμε και προφανώς να αποκωδικοποιήσουμε τι ακριβώς δημιουργήσαμε. Την ίδια στιγμή που η αίσθηση και μάλλον η προσμονή μας οδηγούσε στο αντίστροφο, από κάποιον που πρώτος αισθάνθηκε, «αγκάλιασε» και έκανε γνωστό το 1ο μας άλμπουμ (Here andGone).
Όταν προ(σ)καλείσαι και να γράψεις για τη μουσική που ηχογραφείς για ν’ ακούγεται κυρίως, ο γραπτός λόγος αρχίζει να γίνεται και λίγο μαρτυρικός για το έργο (δλδ τι παραπάνω να εξηγήσεις;).
Μπορεί η εμπειρία της ακρόασης, καθαρά βιωματική σε πραγματικό χρόνο, να υποκατασταθεί από κείμενο και μάλιστα από εκείνους που θεωρούν ότι η κατανόησή της είναι μόνο και τόσο απόλυτα μουσική όσο το μαύρο του βινυλίου που την αναπαράγει;
Όταν η μπάντα μ’ ένα κρεσέντο, μια κραυγή, ακόμα και με σιωπηλές παύσεις προσπαθεί ν’ αγγίξει το πάθος, την έκρηξη, την περισυλλογή, την απόγνωση. Όταν αυτά οδηγούν στη βύθιση σε σκοτεινά μονοπάτια του μυαλού που όμως δεν είναι εν τέλει και τόσο φανταστικά, καθώς τα βλέπουμε και τα νιώθουμε γύρω μας καθημερινά. Όλα αυτά μπορούν ν’ αποδοθούν αναρωτιέμαι, από εμάς τους ίδιους και γραπτώς, δίχως να κινδυνεύουν να παραπέσουν σε μελοδραματικές υπεκφυγές πνιγμένες μέσα σε πομπώδεις εκφράσεις διεκπεραιωτικού χαρακτήρα;
Εμείς θέτουμε τη μουσική μας ίσως και κάποιες ερωτήσεις και προσπαθούμε, ενδεχομένως, να φωτίσουμε κάποια εσωτερικά μονοπάτια.
Το «Black Tigers» είναι το δεύτερο άλμπουμ μας. Κυκλοφορεί μόνο σε βινύλιο. Το ενδιαφέρον μας επικεντρώνεται πλέον σε αυτόν που θα μας διηγηθεί πώς το βίωσε ακουστικά (ή χωρίς)…»
