Του Νικηφόρου Γκολέμη //
Η μασκότ της ΝΔ και αντιπρόεδρος του κόμματος, Άδωνις Γεωργιάδης, άνοιξε δυναμικά την εβδομάδα με τις φοβερές δηλώσεις για φυλακίσεις κομμουνιστών. «Σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου κι αν πας, όταν πεις ότι είσαι κομμουνιστής, σε βάζουν φυλακή» μάς πληροφόρησε ο κύριος αντιπρόεδρος σε κομματική εκδήλωση στη Χίο. Ας τον ενημερώσει καταρχάς κάποιος (με τρόπο όμως) ότι στον 21ο αιώνα έχουμε ψιλοσυμφωνήσει –στον δυτικό κόσμο τουλάχιστον- να μην κλείνουμε φυλακή κάποιον για τις πεποιθήσεις του. Όσο αδιανόητο κι αν φαίνεται αυτό στον φασίζοντα Άδωνι, ο οποίος, αν μπορούσε, με προθυμία θα ξανάνοιγε το ΕΑΤ-ΕΣΑ, έχουμε όλοι λίγο-πολύ συγκλίνει σε κάτι που λέγεται ελευθερία έκφρασης.
Οι δηλώσεις του μπορεί να μην έτυχαν και της θερμότερης αποδοχής στα υψηλά κλιμάκια του κόμματος, ο μέσος δεξιός ψηφοφόρος ωστόσο ενθουσιάστηκε με την παρρησία του τηλεβιβλιοπώλη και τις «αλήθειες» που κανείς άλλος δεν θα τολμούσε να εκστομίσει. Είναι εξάλλου γνωστό το αφήγημα περί «ιδεολογικής ηγεμονίας της αριστεράς» στην Ελλάδα, το οποίο χρησιμοποιείται από τους ακροδεξιούς, κάθε φορά που οι μισάνθρωπες θεωρήσεις τους δεν βρίσκουν ευήκοα ώτα στην ελληνική κοινωνία. Ωραίο το παραμύθι, αλλά δεν έχει δράκο. Τα περί ιδεολογικής ηγεμονίας πόρρω απέχουν από την πραγματικότητα, ειδικά τα τελευταία χρόνια, όπου διεξάγεται ένας άνευ προηγουμένου ιδεολογικός πόλεμος ενάντια στην αριστερά.
Πόλεμος που κλιμακώθηκε με την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, με τους «ιδεολογικά καταπιεσμένους» δεξιούς να στήνονται στα χαρακώματα και να επιχειρούν να ανακτήσουν το χαμένο –ιδεολογικό- έδαφος. Ως προς την ακολουθούμενη μέθοδο, ο Άδωνις δίνει τις απαραίτητες λεπτομέρειες στο πλαίσιο της ίδιας εκδήλωσης. Μετά την κυβέρνηση Τσίπρα, λέει, «όποιος θα δηλώνει αριστερός, θα είναι ο περίγελος της παρέας του». Το ζητούμενο λοιπόν είναι η ταύτιση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ με την αριστερά. Το στοίχημα για τον Άδωνι και τους ομοϊδεάτες του δεν είναι άλλο από το να χρεώσουν τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ (τις οποίες και οι ίδιοι με μεγάλη προθυμία θα ακολουθούσαν-ακολουθήσουν) στην αριστερά εν συνόλω, καταφέρνοντάς της έτσι σοβαρά ιδεολογικά πλήγματα και με απώτερο στόχο φυσικά, να αναδειχθεί η σκληρή δεξιά ως ο μόνος βιώσιμος τρόπος οικονομικής ανάπτυξης και να οικοδομηθεί η δική της ιδεολογική ηγεμονία. Παλιό το κόλπο, χιλιοπαιγμένο το έργο και μένει να δούμε κατά πόσο ο Λαός θα υποκύψει στο ακροδεξιό αφήγημα.
Στο θέμα των τηλεοπτικών αδειών τώρα, που διαδέχθηκε χρονικά τις δηλώσεις του Άδωνη, η απόφαση του ΣτΕ επιβεβαίωσε ότι ξαναξεκινάμε από το μηδέν, ενώ με την πρόταση Τσίπρα για την τοποθέτηση του Βύρωνα Πολύδωρα ως επικεφαλής του ΕΣΡ, πήγαμε αυτομάτως στο μείον δέκα! Είναι να γελάει κανείς με την… ωριμότητα που επιδεικνύει σύσσωμος ο πολιτικός και τηλεοπτικός κόσμος στο θέμα των αδειών, αφού η θέσπιση κανόνων στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο αποτελεί βασικό προαπαιτούμενο για την εύρυθμη λειτουργία του πολιτεύματος. Κι όμως, στην Ελλάδα δεν είμαστε πρόθυμοι να λύσουμε ούτε αυτό το βασικό ζήτημα δημοκρατίας. Ο καθένας βλέπει τη διαπλοκή ως αρωγό για την άνοδο στην εξουσία και απαραίτητο σύμμαχο για τη μακροημέρευση στις κυβερνητικές καρέκλες, οπότε δεν επιθυμεί να συγκρουστεί μαζί της, αλλά να τα… βρει!
Και μέσα σε όλον αυτόν τον ραδιοτηλεοπτικό καταιγισμό, ευτυχώς ήρθε η 28η Οκτωβρίου, για να μας δώσει την απαιτούμενη δόση εθνικής υπερηφάνειας. Θα ήθελα να σχολιάσω το γελοίο των στρατιωτικών παρελάσεων, που ζήτημα αν πραγματοποιούνται πλέον σε τέτοιο βαθμό και με τόσο ταρατατζούμ σε κάποια άλλη χώρα του κόσμου (ίσως στη Βόρεια Κορέα να μας κοντράρουν λίγο, αλλά δεν είναι ακριβώς αυτό που λέμε παράδειγμα προς μίμηση), στην Ελλάδα όμως, όποιος αντιτάσσεται σε αυτήν την αναχρονιστική και δαπανηρή συνήθεια, χαρακτηρίζεται αυθωρεί και παραχρήμα εθνομηδενιστής. Είναι βλέπετε κι αυτό μέρος της ιδεολογικής ηγεμονίας της αριστεράς.
Στο αγαπημένο Ωραιόκαστρο μάλιστα το πήγαν ένα βήμα παραπέρα, αφού οι γνωστοί για τη δράση τους πλέον ακροδεξιοί της «Πατριωτικής Ένωσης» αποφάσισαν να παρελάσουν κι αυτοί μετά τους μαθητές. Η στήλη εκφράζει την απόλυτη κατανόηση στους παρελαύνοντες πατριώτες, αφού στο Γυμνάσιο ένας ήταν ο σημαιοφόρος, αυτοί κατά πως φαίνεται οι… κουμπούρες και εν τέλει έμεινε το απωθημένο!
Κι ενώ στην Ψωροκώσταινα ασχολούμαστε με τις… τρίχες, στην Ευρώπη μονοπωλεί το θέμα της εμπορικής συμφωνίας μεταξύ ΕΕ και Καναδά (CETA), η οποία τελικά θα υπογραφεί, αφού κάμφθηκαν οι αντιστάσεις της Βαλλονίας μετά τις εγγυήσεις (;) που πήρε από τη βελγική κυβέρνηση και την ΕΕ. Ελπίζουμε οι εγγυήσεις να μην ήρθαν σε μορφή… πρότασης, που δεν θα μπορούσαν να αρνηθούν, κατά τα πρότυπα του Δον Κορλεόνε. Η Συμφωνία αυτή δίνει μεταξύ άλλων το δικαίωμα στις πολυεθνικές να προσφεύγουν σε διαιτητικά δικαστήρια, να μηνύουν τα κράτη και να διεκδικούν τεράστιες αποζημιώσεις, όποτε αυτά νομοθετούν κάτι που αντίκειται στα συμφέροντά τους. Παρά το προσωρινό της αντίστασης στη Βαλλονία, ο φιλέλλην Γιούνγκερ βγήκε εκτός εαυτού και ζήτησε τη λήψη μέτρων για λιγότερη επιρροή των πολιτών στη λήψη τέτοιου είδους, «οικονομικής φύσεως» αποφάσεων. Έτσι είναι αυτά κύριε Ζαν Κλωντ. Η δημοκρατία γίνεται όλο και πιο δυσάρεστη, όσο περισσότερο χρειάζεται να ασκήσεις την εξουσία. Εγώ λέω να μην μας ρωτάτε για τίποτα πλέον, να ενεργείτε μόνοι σας για το καλό μας! Αφού ούτως ή άλλως, αυτό κάνετε…
