Γιάννης Παναγόπουλος
Εντάξει το μάρκετινγκ μπορεί να κάνει τη δουλειά του, να διαλέγει τους φωτογενείς αθλητές ή εκείνους που έχουν φόντα για εξάδα στους ολυμπιακούς αγώνες και να τους χορηγεί χρήματα, εξοπλισμό για να προετοιμάζονται με λιγότερα προβλήματα αλλά υπάρχει και η άλλη, διαχρονική, αλήθεια. Η ολυμπιακή ομάδα της Ελλάδας παραμένει βυθισμένη στην αδιαφορία των κυβερνώντων. Βέβαια στη θέα της επιτυχίας οι επαγγελματίες πρωταθλητές της λάμψης, γραβατωμένοι, συνήθως ιδρωμένοι – γιατί καλοκαίρι συμβαίνουν τα σπουδαιότερα αθλητικά γεγονότα – τρέχουν δίπλα στους αληθινούς πρωταθλητές, παρασιτικά, μπας και κερδίσουν ποσοστά από φωτογραφικά ενσταντανέ τους. Η μόστρα δεν είναι ολυμπιακό άθλημα, αν ήταν, τα ελληνικά χρώματα θα είχαν καλές πιθανότητες να φέρουν χρυσά μετάλλια στην πατρίδα.
Πριν λίγους μήνες η εικόνα των Δανών ποδοσφαιριστών, οι οποίοι έστησαν ανθρώπινο τείχος γύρω από τον συναθλητή τους που έπεσε αναίσθητος στον αγωνιστικό χώρο για να αποτρέψουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης να κανιβαλίσουν το γεγονός, μας συγκλόνισε. Ισόποσα συγκλονιστική ήταν και η εικόνα του Έλληνα πρωταθλητή της άρσης βαρών Θεόδωρου Ιακωβίδη που δακρυσμένος ανακοίνωσε πως αποχωρεί από την ενεργό δράση, ούτε λίγο ούτε πολύ, λόγω αδιαφορίας της πολιτείας. Ποιος δεν μπορεί να κατανοήσει τον πόνο του Έλληνα αθλητή; Της τηλεοπτικής εξομολόγησής του ακολούθησαν μηνύματα συμπαράστασης θεσμικών φορέων που κινήθηκαν ούτε λίγο ούτε πολύ στο πλαίσιο της, προσωπικής, χάρης. Λες και η περίπτωση του Ιακωβίδη είναι μοναδική, όχι ο κανόνας. Και μπορεί τα δάκρυά του να στέγνωσαν, αλλά στο καπάκι ήρθαν οι δηλώσεις του έμπειρου προπονητή του φρέσκου Έλληνα ολυμπιονίκη Μίλτου Τεντόγλου Γιώργου Πομάσκι που τον περασμένο Απρίλη δημόσια είχε δηλώσει: «Δεν μας έχουν δώσει ούτε μια καραμέλα για να γίνει καλύτερος ο Μίλτος. Να’ ναι καλά τα 3 μαγειρεία σας στην Αγορά στην Καλαμάτα, όπου πηγαίνουμε και παίρνουμε φαγητό».
Δεν είναι εθνικό καπρίτσιο είναι ζήτημα αυτοσεβασμού μιας ολόκληρης χώρα να στηρίξει τους αθλητές της. Δεν το κάναμε αληθινά ποτέ. Θα το κάνουμε τώρα;
Thug life
