«Η φάλαινα». Πάντα ξεχωριστός και υπέρ των διαφορετικών και «προβληματικών» ηρώων, ο Ντάρεν Αρονόφσκι («Π», “Μαύρος Κύκνος”, “Μητέρα”), σκηνοθετεί εδώ το μοναχικό και αδιέξοδο οδοιπορικό ενός «απωθητικού» ήρωα.
Ο Μπρένταν Φρέιζερ (“Η Μούμια”) κάνει μία σπαρακτική και καθηλωτική ερμηνεία στο διασκευασμένο για τη μεγάλη οθόνη θεατρικό του Σάμιουελ Ντ. Χάντερ. Την ταινία μπορούν να δουν ελεύθερα οι συνδρομητές της Cosmote TV.
Τον συγκλονιστικό και αγνώριστο Μπρένταν Φρέιζερ, που στη δεκαετία του ’90 ήταν από τους σούπερ ζεν πρεμιέ -!- συνοδεύουν οι οι ενδιαφέρουσες ερμηνείες των Σαμάνθα Μόρτον (“Η Συνεκδοχή της Νέας Υόρκης”) και Σέιντι Σινκ (“Stranger Things”).
Ο Μπρένταν Φρέιζερ μάς χαρίζει μία αριστοτεχνική ερμηνεία στο πρόσωπο του Τσάρλι, ενός ακραία παχύσαρκου καθηγητή αγγλικών που του απομένει λίγος χρόνος ζωής. Καθώς κάνει την τελευταία τολμηρή απόπειρα να συμφιλιωθεί με τη διαλυμένη οικογένεια του, ο Τσάρλι πρέπει να αντιμετωπίσει με όλη του την καρδιά και όλο του το πνεύμα, τα βαθιά θαμμένα τραύματα κι έναν «αμαρτωλό» έρωτα που τον έχει στοιχειώσει για δεκαετίες.
Η ταινία εξερευνά τον αγώνα ενός άντρα με το αβάσταχτο βάρος της μεταμέλειας, με το καθήκον της πατρότητας και τη σκοπιμότητα της καλοσύνης. Στον πυρήνα της, η Φάλαινα είναι μία ιστορία για τη μεταμόρφωση και την υπέρβαση, η οδύσσεια εντός και εκτός του σώματος, ένα ταξίδι στα βάθη του πένθους με προορισμό την πιθανότητα της σωτηρίας.
•Ο Ντάρεν Αρονόφσκι ήθελε να μεταφέρει τη Φάλαινα στο σινεμά από τότε που είδε το θεατρικό, με την υπογραφή του Σάμιουελ Ντι Χάντερ, σχεδόν μία δεκαετία πριν.
Ο Αρονόφσκι λέει, «Η Φάλαινα σε ωθεί να βρεις την ανθρωπιά σου σε χαρακτήρες που δεν είναι ούτε καλοί ούτε κακοί, που έχουν πλούσιο και περίπλοκο εσωτερικό κόσμο. Όλοι τους έχουν κάνει λάθη, αλλά μοιράζονται την επιθυμία να αγαπήσουν ακόμα και όταν οι άλλοι μοιάζουν απωθητικοί. Είναι μια ιστορία που θέτει το ουσιαστικό ερώτημα: μπορούμε να σώσουμε ο ένας τον άλλον; Αυτό είναι σημαντικό σήμερα, ειδικά όταν οι άνθρωποι φαίνεται να στρέφονται μακριά από τον διπλανό τους. Η ιστορία μάς βάζει στη θέση ενός άντρα που ποτέ δεν θα μας απασχολούσε και μας θυμίζει ότι η υπόσχεση της αγάπης και της εξιλέωσης είναι κομμάτι της ανθρώπινης ύπαρξης».
Το θεατρικό, που έκανε πρεμιέρα το 2012, σημείωσε μεγάλη επιτυχία. Ο Αρονόφσκι το είδε στη Νέα Υόρκη. Αμέσως αποφάσισε ότι αυτή θα ήταν η επόμενη ταινία του. «Συνδέθηκα με τα θέματα και τις ιδέες, το πώς βρίσκει ομορφιά στα πράγματα που οι προκαταλήψεις μας τα θεωρούν απάνθρωπα» λέει ο σκηνοθέτης. «Με πόνεσε, με έκανε να γελάσω και μου έθεσε το ερώτημα πώς μπορώ να μεταφέρω το κοινό στον κόσμο ενός χαρακτήρα που ποτέ δεν θα φανταζόταν να είναι;»
Η Φάλαινα είναι μία εντελώς διαφορετική ταινία που απαίτησε όχι μόνο τη σωματική μεταμόρφωση του Μπρένταν Φρέιζερ, αλλά και την επιστροφή του με έναν μεγάλο δραματικό ρόλο. Δεν αρκούσε μόνο να αποκτήσει το παχύσαρκο σώμα του ήρωα, αλλά έπρεπε να μπει στην ψυχολογία του. Ήταν κρίσιμο ο χαρακτήρας να σπάσει τα στερεότυπα που συνοδεύουν την εμφάνιση του, να προκαλέσει το κοινό να ακολουθήσει τον Τσάρλι σε ένα ταξίδι και σε μία υπέρβαση. Να νιώσει ο θεατής το βάρος της εμπειρίας του ήρωα.
Ο Φρέιζερ έκανε εκτενή έρευνα μαθαίνοντας από ανθρώπους με παχυσαρκία και είδε σχετικές ταινίες για να εξετάσει την προσέγγιση άλλων ηθοποιών. Ξαναδιάβασε τον Μέλβιλ, τον συγγραφέα του “Μόμπι Ντικ” που είναι ο «ιδεολογικός» καθοδηγητής της φιλοσοφίας της ταινίας και μετά έμαθε με ειδικό προπονητή κίνησης πώς να κινείται σε ένα μικροσκοπικό διαμέρισμα όπως ο υπέρβαρος και ογκώδης Τσάρλι. Έμαθε να φοράει ένα κουστούμι 45 κιλών και όλα τα προσθετικά μέρη που άλλαξαν τελείως την εμφάνιση του. Συνάντησε, επίσης, έναν ψυχολόγο που εξειδικεύεται σε θέματα παχυσαρκίας.
Μία από τις πιο περίπλοκες σχέσεις του Τσάρλι είναι αυτή με την πρώην γυναίκα του, τη Μέρι. Είναι μια γυναίκα που τον έχει αγαπήσει και ξέρει τη χειρότερη πτυχή του. Την πλήγωσε και τον μισεί για αυτό, αλλά ακόμα τρέφει τρυφερά αισθήματα απέναντί του. Η τωρινή του κατάσταση της ξυπνά αποστροφή, οίκτο, τρόμο και τρυφερότητα. Τον ρόλο υποδύεται η δύο φορές υποψήφια για Όσκαρ Σαμάνθα Μόρτον. Η ερμηνεία της κινείται ανάμεσα στη στοργή, τη σύγχυση, τη μετάνοια και την οργή. Η συνάντησή της με τον Τσάρλι είναι σπαρακτική και ξετυλίγει ένα κουβάρι από θυμό, γέλιο, δάκρυα απόγνωσης και τούμπαλιν.
Η ερμηνεία του Φρέιζερ είναι μία σπάνια μείξη ενός ηθοποιού με ακραία χρήση προσθετικών και μακιγιάζ. Ο Αρονόφσκι είχε οραματιστεί ότι το βάρος του Τσάρλι φτάνει στα άκρα, είναι απειλητικό για τη ζωή του, αλλά επιτρέπει στο πρόσωπο του Φρέιζερ να εκφράσει τη συναισθηματική γκάμα του χαρακτήρα. Κι αυτό, όντως, βγαίνει στην οθόνη.
Σκηνοθεσία: Ντάρεν Αρονόφσκι
Σενάριο: Σάμιουελ Ντ. Χάντερ, βασισμένο στο ομώνυμο θεατρικό έργο του ιδίου
Παίζουν: Μπρένταν Φρέιζερ, Χονγκ Τσάου, Σέιντι Σινκ, Σαμάνθα Μόρτον, Τάι Σίμπκινς
Ντάρεν Αρονόφσκι – Who Is Who
Ο Αμερικανός σκηνοθέτης, σεναριογράφος, παραγωγός Ντάρεν Αρονόφσκι είναι γνωστός για τις ταινίες του Π, Ρέκβιεμ για ένα Όνειρο, Ο Παλαιστής, Μαύρος Κύκνος για την οποία έλαβε την πρώτη του υποψηφιότητα για Όσκαρ Σκηνοθεσίας
Ο Αρονόφσκι γεννήθηκε στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης στις 12 Φεβρουαρίου 1969 . Το κινηματογραφικό σκηνοθετικό ντεμπούτο του έγινε με την ταινία π το 1998. Η ταινία χρηματοδοτήθηκε εντελώς με δωρεές των 100 δολαρίων από φίλους και συγγενείς. Σε αντάλλαγμα υποσχέθηκε να πληρώσει στον καθένα 150 δολάρια αν η ταινία αποδεικνυόταν κερδοφόρα.] Ο αρχικός προϋπολογισμός της ταινίας έφτασε τα 60.000 δολάρια και έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Σάντανς, όπου και κέρδισε το βραβείο σκηνοθεσίας. Ακολούθησε η αγορά της ταινίας από την Artisan Entertainment για 1 εκατομμύριο δολάρια.] Το π κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους λίγους μήνες αργότερα με εξαιρετικά σχόλια από τους κριτικούς και 3,2 εκατομμύρια δολάρια σε εισπράξεις.
Ρέκβιεμ για ένα όνειρο
Ακολούθησε η ταινία Ρέκβιεμ για ένα Όνειρο (Requiem for a Dream), βασισμένη στην ομότιτλη νουβέλα του Χούμπερτ Σέλμπι. Ερχόμενος από την εισπρακτική επιτυχία του π, του δόθηκε η δυνατότητα να προσλάβει καθιερωμένους ηθοποιούς όπως την Έλεν Μπέρστιν και έλαβε τον προϋπολογισμό των 4,5 εκατομμυρίων δολαρίων. Το φιλμ απέφερε 7,3 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως και ο Αρονόφσκι έλαβε επαίνους για τη σκηνοθεσία του. Η ίδια η ταινία έλαβε πέντε υποψηφιότητες, κερδίζοντας δύο. Η Έλεν Μπέρστιν ήταν υποψήφια για πολλά βραβεία, ανάμεσά τους και για Όσκαρ και Χρυσή Σφαίρα Α’ Γυναικείου Ρόλου.
Η Πηγή της Ζωής
Τον Απρίλιο του 2001, ο Αρονόφσκι διαπραγματευόταν να σκηνοθετήσει την ταινία επιστημονικής φαντασίας Η Πηγή της Ζωής (The Fountain) με τον Μπραντ Πιτ στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Τον Ιούνιο του 2001, ανακοινώνεται η συμμετοχή της Κέιτ Μπλάνσετ. Η παραγωγή της ταινίας αναβλήθηκε για να βελτιωθεί το σενάριο αλλά και να γεννήσει η τότε έγκυος Μπλάνσετ. Με προϋπολογισμό 70 εκατομμύρια δολάρια τα γυρίσματα είχαν προγραμματιστεί να ξεκινήσουν τον Οκτώβριο του 2002 στο Κουΐνσλαντ του Σίδνεϊ στην Αυστραλία. Ο Πιτ εγκατέλειψε το πρότζεκτ εφτά εβδομάδες πριν ξεκινήσουν τα γυρίσματα και έτσι η παραγωγή της ταινίας καθυστέρησε για μία ακόμη φορά. Το Φεβρουάριο του 2004 η Warner μειώνει τον προϋπολογισμό στα 35 εκατομμύρια δολάρια και δίνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στον Χιου Τζάκμαν. Τον Αύγουστο, η Ρέιτσελ Βάις αναπληρώνει το κενό που άφησε η Μπλάνσετ. Το Η Πηγή της Ζωής κυκλοφόρησε στην Αμερική στις 22 Νοεμβρίου 2006 και απέφερε 15 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως και θεωρήθηκε εισπρακτική αποτυχία.
Ο Παλαιστής
Μετά την αποτυχία της ταινίας Η Πηγή της Ζωής, ο Αρονόφσκι ασχολήθηκε με μια μικρότερη παραγωγή, την ταινία Ο Παλαιστής το 2008. Ο Νίκολας Κέιτζ διαπραγματευόταν να πρωταγωνιστήσει τον Οκτώβριο του 2007. Τον επόμενο μήνα ο Κέιτζ εγκατέλειψε το πρότζεκτ και ο Μίκι Ρουρκ πήρε τον ρόλο. Τα γυρίσματα ξεκίνησαν τον Ιανουάριο του 2008. Ο Παλαιστής έλαβε εξαιρετικές κριτικές και οι δύο πρωταγωνιστές, Ρουρκ και Μαρίσα Τομέι, έλαβαν υποψηφιότητα για Όσκαρ, Χρυσή Σφαίρα, Screen Actors Guild Award και BAFTA για τις ερμηνείες τους. Ο Ρουρκ και ο Μπρους Σπρίνγκστιν κέρδισαν τη Χρυσή Σφαίρα. Ο Παλαιστής σκόραρε 44,6 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως με προϋπολογισμό 6 εκατομμύρια δολάρια, κάνοντας την ταινία την μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία του Αρονόφσκι μέχρι τότε.
Μαύρος Κύκνος
Το 2009 ο Αρονόφσκι άρχισε να δουλεύει σε ένα ακόμη πρότζεκτ χαμηλού προϋπολογισμού, το ψυχολογικό θρίλερ Μαύρος Κύκνος. Πρωταγωνιστούν οι Νάταλι Πόρτμαν και Μίλα Κούνις. Η ταινία έκανε πρεμιέρα ως εναρκτήρια ταινία στο Φεστιβάλ Βενετίας τον Σεπτέμβριο του 2010. Έλαβε διθυραμβικά σχόλια και αρκετοί κριτικοί είπαν ότι πρόκειται για την καλύτερη έναρξη του Φεστιβάλ των τελευταίων χρόνων. Έλαβε τέσσερις υποψηφιότητες για Χρυσή Σφαίρα, τρεις υποψηφιότητες για Screen Actors Guild Award και πέντε υποψηφιότητες για Όσκαρ, ανάμεσά τους και την πρώτη του υποψηφιότητα για το Όσκαρ Σκηνοθεσίας.
