Το ντοκιμαντέρ «Ποιος Θυμάται την Πέτρα Κέλι» (2024) είναι μια συγκινητική και ταυτόχρονα πολιτικά αιχμηρή κινηματογραφική μαρτυρία για τη ζωή και το έργο της Πέτρα Κέλι, μιας εμβληματικής προσωπικότητας που συνέδεσε το όνομά της με τον αγώνα για την ειρήνη, τα ανθρώπινα δικαιώματα και την προστασία του περιβάλλοντος. Το έργο προβάλλει απόψε -Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου- η ΕΡΤ3 στις 23:00
Η σκηνοθέτρια Doris Metz χειρίζεται με δεξιοτεχνία το πλούσιο υλικό αρχείου και τις προσωπικές μαρτυρίες, δημιουργώντας μια αφήγηση που δεν περιορίζεται σε μια απλή καταγραφή γεγονότων, αλλά ανοίγει έναν διάλογο με το σήμερα. Σημαντική είναι και η συμβολή του προγράμματος παραγωγής Zero One Film, που εξειδικεύεται σε πολιτικά και ιστορικά ντοκιμαντέρ, διασφαλίζοντας υψηλή αισθητική και τεχνική ποιότητα.
Η μουσική επιμέλεια, έργο του Ulrich Lask, συνοδεύει με διακριτικότητα και ευαισθησία την αφήγηση, αποφεύγοντας τον συναισθηματικό εκβιασμό, ενώ η φωτογραφία της Judith Kaufmann προσδίδει κινηματογραφική ένταση και οπτική καθαρότητα, ενισχύοντας την προσωπική διάσταση των μαρτυριών. Η αφήγηση πλαισιώνεται από μαρτυρίες πολιτικών συντρόφων, ακτιβιστών και φίλων της Κέλι, οι οποίοι δίνουν σάρκα και οστά σε μια γυναίκα που υπήρξε συνιδρύτρια του κόμματος των Πρασίνων στη Γερμανία και που τόλμησε να αμφισβητήσει το πολιτικό κατεστημένο της εποχής.
Το σενάριο της Doris Metz εστιάζει όχι μόνο στα δημόσια επιτεύγματα της Κέλι, αλλά και στις αντιφάσεις της προσωπικής της ζωής, φωτίζοντας τον άνθρωπο πίσω από την πολιτική φιγούρα. Με αυτόν τον τρόπο το ντοκιμαντέρ κερδίζει σε αμεσότητα, κάνοντας τον θεατή να αισθάνεται πως γνωρίζει προσωπικά την ηρωίδα. Παράλληλα, η προσεγμένη μονταζιέρα Anne Fabini οργανώνει με ακρίβεια το υλικό, εξασφαλίζοντας έναν ρυθμό που διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον.
Συνολικά, το «Ποιος Θυμάται την Πέτρα Κέλι» είναι ένα έργο που τιμά τη μνήμη μιας γυναίκας η οποία σημάδεψε την πολιτική ιστορία της Ευρώπης. Με τη δουλειά των συντελεστών του, το φιλμ καταφέρνει να ξεπεράσει τα όρια μιας απλής βιογραφίας και να μετατραπεί σε ένα κάλεσμα για δράση, υπενθυμίζοντας πως οι αξίες της ειρήνης, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της οικολογίας παραμένουν ζητούμενα και στον 21ο αιώνα.
Σκηνοθεσία: Doris Metz
