Το πιο Όμορφο Αγόρι του Κόσμου (2021). Έχει περάσει πάνω από μισός αιώνας μετά την πρεμιέρα της ταινίας Θάνατος στη Βενετία. Ο πανέμορφος Μπιορν Άντρεσεν, ο πρώην έφηβος σταρ που ενσάρκωσε τον θρυλικό Τάτζιο στο αριστούργημα του Βισκόντι, μας παρασέρνει σ’ ένα συναρπαστικό ταξίδι προσωπικών αναμνήσεων, κινηματογραφικής ιστορίας, αστερόσκονης και τραγωδίας, πιθανότατα στην τελευταία απόπειρα του ηθοποιού να ξαναβρεί τον δρόμο του.
Το ντοκιμαντέρ γύρω από την – επίπονη από κάθε άποψη, σχεδόν σαδιστική – ανακάλυψη του αγοριού που θα έπαιρνε μέρος σ’ εκείνη την εμβληματική ταινία, προβάλλει απόψε -Δευτέρα 10 Ιουνίου- το Κανάλι της Βουλής στις 23:00.
Στον “Θάνατο στη Βενετία” η κάμερα φαίνεται να αιωρείται και να στροβιλίζεται κάποιες φορές αποτυπώνοντας την αβεβαιότητα του πρωταγωνιστή σχετικά με αυτό που του συμβαίνει και την ηδονοβλεψία του. Γνωρίζει ο Τάντζιο τι σκέφτεται ο Άσενμπαχ, όταν περνά ατελείωτες ώρες παρακολουθώντας τον στην παραλία; Ο Μαν γράφει: «ένιωσε εξαντλημένος, ένιωσε καταρρακωμένος. Η συνείδησή του τον κατηγόρησε ως διεφθαρμένο.» Ο Βισκόντι μένει πιστός στο βιβλίο του Μαν, αλλά η εικονοποίηση του κειμένου που προσφέρει ο κινηματογράφος, η ζωντανή σάρκα που βλέπει κανείς και φαντάζεται, επιτρέπει στον σκηνοθέτη να ξεπεράσει τον γραπτό λόγο.
Ο διάσημος Ιταλός σκηνοθέτης Λουκίνο Βισκόντι, κόμης του Μοντρόνε, γεννήθηκε στις 2 Νοεμβρίου 1906 στο Μιλάνο και πέθανε στις 17 Μαρτίου 1976 στη Ρώμη. Αναγνωρίζεται ως ο πατέρας του Νεορεαλισμού στον κινηματογράφο. Υπήρξε επίσης καινοτόμος σκηνοθέτης του θεάτρου και της όπερας τα χρόνια αμέσως μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Γεννημένος σε μια αριστοκρατική οικογένεια, ο Βισκόντι γνώριζε καλά τις τέχνες. Η μητέρα του ήταν ταλαντούχα μουσικός και σε όλη την παιδική του ηλικία ο πατέρας του προσλάμβανε καλλιτέχνες για να δίνουν παραστάσεις στο ιδιωτικό τους θέατρο. Σπούδασε βιολοντσέλο για 10 χρόνια και εργάστηκε για λίγο ως σκηνογράφος στο θέατρο. Είχε λάβει επίσης κλασική εκπαίδευση. Το 1935 ο Βισκόντι προσλήφθηκε ως βοηθός του Γάλλου σκηνοθέτη κινηματογραφικών ταινιών Ζαν Ρενουάρ, ο οποίος του μετέδωσε την ευαισθησία του σε κοινωνικά και πολιτικά θέματα.
Σκηνοθεσία: Κριστίνα Λίντστρομ, Κρίστιαν Πέτρι
