Η ταινία Umberto D. / Ό,τι μου Αρνήθηκαν οι Άνθρωποι (1952), σε σκηνοθεσία του Βιτόριο Ντε Σίκα, θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα αριστουργήματα του ιταλικού νεορεαλισμού. Παρακολουθεί τη ζωή του ηλικιωμένου συνταξιούχου Ουμπέρτο Ντομένικο Φεράρι, που ζει στη Ρώμη παλεύοντας με τη φτώχεια, τη μοναξιά και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Ο μοναδικός του σύντροφος είναι το μικρό του σκυλάκι, μια τρυφερή παρουσία που συμβολίζει την ελάχιστη αλλά ζωτικής σημασίας αγάπη που του έχει απομείνει. Το έργο προβάλλει απόψε -Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου- το Κανάλι της Βουλής στις 22:00
Ο Ντε Σίκα αποτυπώνει με συγκινητική απλότητα την καθημερινότητα ενός ανθρώπου που βλέπει τον κόσμο γύρω του να τον απορρίπτει. Η λιτότητα της αφήγησης, η χρήση ερασιτεχνών ηθοποιών και η απουσία μελοδραματικών υπερβολών ενισχύουν τη δύναμη του ρεαλισμού, κάνοντας τον θεατή να ταυτιστεί με τον ήρωα και να αισθανθεί την αγωνία του. Το Umberto D. δεν είναι μια ιστορία γεμάτη ανατροπές· είναι μια υπενθύμιση της σιωπηλής αξιοπρέπειας που επιμένει να επιβιώνει ακόμη και μέσα στην απόγνωση.
Πρόκειται για ταινία που δεν χαρίζεται στον θεατή, αλλά τον καλεί να δει κατάματα τη μοναξιά, τη φτώχεια και τη βαθιά ανάγκη του ανθρώπου για συντροφικότητα. Η μελαγχολία της συνυπάρχει με μια τρυφερή ανθρωπιά, μετατρέποντας την ταινία σε μια από τις κορυφαίες στιγμές του παγκόσμιου κινηματογράφου και σε έργο που εξακολουθεί να συγκινεί με την αλήθεια του.
Σκηνοθεσία: Βιτόριο ντε Σίκα
Πρωταγωνιστούν: Λίνα Τζενάρι, Μαρία Πία Κασίλιο
