Του Μάρκου Ψυχάρη //
Ρώτα έναν σαραντάρη, έναν τριαντάρη (και βάλε) για τα χρόνια του ως αγόρι.
Διάβαζε Μπλεκ, διάβαζε το περιοδικό “Αγόρι”, μάζευε αυτοκόλλητα Panini με φάτσες ποδοσφαιριστών.
Βαμβακούλας και Ρομπέρτο Μπάτζιο. Μπράιτνερ και Σαργκάνης. Βεγνκέρ και Νίκος Αλέφαντος. Όλοι χωρούσαν σ’ ένα άλμπουμ με αυτοκόλλητα που πουλούσαν περίπτερα.
Αυτή είναι η Εθνική Panini μας
1. Πίτερ Σίλτον. Έπαιξε μπάλα ως τα σαράντα και βάλε. Φύλαγε τα γκολπόστ της κάποτε μεγάλης Nottingham Forrest και της Εθνικής Αγγλίας. Τα δάκρυά του από τον αποκλεισμό της τελευταίας, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου της Ιταλίας το καλοκαίρι του 1990, σημάδεψαν την έναρξη συμπάθειάς μας στο πρόσωπο του.
2. Ο Ερίκ Καντονά πριν πάει στην Manchester United. Μιλάμε για βαθιά 80’s όταν έπαιζε για την Auxerre.
3. Φραντς Μπεκενμπάουερ. Αντιπαθέστατος αλλά νικητής.
4. Αρσέν Βενγκέρ. Στο ξεκίνημά του ως προπονητής στη Μονακό.
5. Τζιανλουίτζι Μπουφόν. Όταν έπαιζε για την Πάρμα.
6. Πολ Μπράιτνερ. Έσκαγε στις προπονήσεις της Εθνικής Δυτικής Γερμανίας με το Κόκκινο Βιβλιαράκι του Μάο. Σούπερ γκολτζής.
7. Πολ Γκάσκοιν. Το καμάρι του Νιούκαστλ που κάηκε από το αλκοόλ.
8. Πεπ Γκουαρντιόλα. Με την Barca τα πήρε όλα (και ως ποδοσφαιριστής και ως προπονητής).
9. Φερνάντο Τόρες. Την εποχή που θα μπορούσε να είναι μοντέλο για οδοντόπαστες.
10. Ίαν Ρας. Ο γκολτζής της Λίβερπουλ και της Εθνικής Ουαλίας.
11. Πάολο Ρόσι. Πρώτος σκόρερ της Εθνικής Ιταλίας στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου το 1982 στην Ισπανία.
