Ρενέ Μαγκρίτ – Είναι ο πιο διάσημος Βέλγος καλλιτέχνης του 20ού αιώνα. Πέτυχε τη λαϊκή αναγνώριση για την ιδιοσυγκρασιακή του προσέγγιση στον σουρεαλισμό. Για να υποστηρίξει τον εαυτό του, αφιέρωσε πολλά χρόνια δουλειάς ως εμπορικός καλλιτέχνης, παράγοντας σε σχέδια διαφήμισης και βιβλίων.

Κάποιος, παρακολουθώντας τον Μαγκρίτ στα δημιουργικά του χρόνια, θα έλεγε πως η αφοσίωσή του στη “φτηνή” τέχνη θα ήταν καταστροφική στην εξέλιξη του ταλέντου του. Τα πράγματα λειτούργησαν διαφορετικά. Η εμπορική – λαϊκή – τέχνη διαμόρφωσε την εξαιρετική τέχνη του.

Ο Ρενέ Μαγκρίτ προτιμούσε την ήσυχη ανωνυμία της μεσαίας τάξης. Και καταδικάστηκε από τους συνομηλίκους του για ορισμένες από τις στρατηγικές του (όπως η τάση του να παράγει πολλαπλά αντίγραφα των φωτογραφιών του). Οι εννοιολογικοί καλλιτέχνες έχουν θαυμάσει τη χρήση του κειμένου σε εικόνες και οι ζωγράφοι της δεκαετίας του ’80 θαύμαζαν το προκλητικό κιτς των έργων του.

•Ο Ρενέ Μαγκρίτ γεννήθηκε στη Λεσίν, 26 Αυγούστου 1897 και πέθανε στις Βρυξέλλες, 15 Αυγούστου 1967

Ο Μαγκρίτ θέλησε να καλλιεργήσει μια προσέγγιση που αποφεύγει τους στιλιστικούς περισπασμούς της πιο σύγχρονης ζωγραφικής. Ενώ μερικοί Γάλλοι σουρεαλιστές πειραματίστηκαν με νέες τεχνικές εκείνος αφοσιώθηκε σε μια επεξηγηματική τεχνική που αρθρώνει σαφώς το περιεχόμενο των εικόνων του.

•Η επανάληψη ήταν μια σημαντική στρατηγική του. Ήταν και η δική του απρόσμενη πρόταση για το μέλλον της ζωγραφικής.  Το ενδιαφέρον του για την ιδέα μπορεί να προέρχεται εν μέρει από τη φροϋδική ψυχανάλυση, για την οποία η επανάληψη είναι ένα σημάδι τραύματος. Αλλά η δουλειά του στην εμπορική τέχνη ίσως έπαιξε ρόλο και τον ανάγκασε να αμφισβητήσει τη συμβατική νεωτεριστική πίστη στο μοναδικό, πρωτότυπο έργο τέχνης

Η απεικονιστική ποιότητα των εικόνων του Μαγκρίτ συχνά οδηγεί σε ένα ισχυρό παράδοξο: εικόνες που είναι όμορφες με τη σαφήνεια και την απλότητά τους, αλλά προκαλούν, παράλληλα, ανησυχητικές σκέψεις. Φαίνονται να δηλώνουν ότι δεν κρύβουν κανένα μυστήριο, κι όμως είναι παράξενες.

Οι Εραστές

Ο Μαγκρίτ γοητεύτηκε από τις αλληλεπιδράσεις των κειμενικών και οπτικών σημάτων και μερικές από τις πιο διάσημες εικόνες του χρησιμοποιούν και λέξεις και εικόνες. Παρόλο που αυτές οι εικόνες συχνά μοιράζονται τον αέρα του μυστηρίου που χαρακτηρίζει μεγάλο μέρος του υπερρεαλιστικού έργου του, συχνά φαίνονται να παρακινούνται από ένα πνεύμα ορθολογικής έρευνας.

Ρενέ Μαγκρίτ – Golconda (1953)

Οι άνδρες στα καπέλα που εμφανίζονται συχνά στις εικόνες του Μαγκρίτ μπορούν να ερμηνευτούν ως αυτοπροσωπογραφίες. Οι προσωπογραφίες της συζύγου του καλλιτέχνη, Georgette, είναι επίσης συνηθισμένες στο έργο του. Παρόλο που αυτό μπορεί να υποδηλώνει αυτοβιογραφικό περιεχόμενο στις εικόνες του Μαγκρίτ, μάλλον δείχνει τις συνήθεις πηγές της έμπνευσής του. Είναι σαν να πίστευε ότι δεν πρέπει να κοιτάξουμε μακριά για το μυστήριο αφού κρύβεται παντού, ακόμα και στις πιο συμβατικές ζωές.

Ρενέ Μαγκρίτ και Αλέξανδρος Ιόλας. Η συνεργασία τους κρίνεται ως πετυχημένη. Ο Έλληνας συλλέκτης και γκαλερίστας βοήθησε στη διάδοση του έργου του σε Ευρώπη και Αμερική