Toυ Χοντρού //
Λοιπόν, αγαπητοί μου αναγνώστες. Απλωθείτε να φαινόμαστε περισσότεροι και καθίστε να μάθετε πώς θα πετύχετε στον μαγικό κόσμο των ΜΜΕ (Μεγάλων Μπουρδών και Ελεεινολογιών). Και προσέξτε να τα μάθετε καλά γιατί αλλιώς μια ζωή τον κάλφα θα κάνετε. Και δεν θέλω αντιρρήσεις. Στα εξηγάω καλά; Μάθε μπαλίτσα από τον άρχοντα σού λέω!
– Παράδειγμα προς αποφυγή. Μακριά από τη δημοσιογραφία. Μεγαλοδημοσιογράφος δεν σημαίνει ενημέρωση, σημαίνει προσωπικό βόλεμα. Άρα ρεπορτάζ, τεκμηρίωση, αγωγές, έρευνα, τιμιότητα και χαμηλοί μισθοί είναι για τα κορόιδα που φέρνουν την ύλη στον μεγαλοδημοσιογράφο. Τώρα δε που υπάρχει και ανεργία μπορείς στους τρεις να πάρεις τον ένα δώρο. Ασχέτως αν είναι πολύ καλύτεροι και εξυπνότεροι από τον μέσο ΜΔ (μεγαλοδημοσιογράφο) αυτοί είναι ψωμοπεινάλες και άγνωστοι. Θέλουν και ένσημα τα γαϊδούρια. Άλλωστε είναι και θέμα χρόνου. Ο ΜΔ πρέπει να πάει κομμωτήριο, να κάνει μανικιούρ, να παραγοντίσει, να κουνήσει την ουρίτσα του στο αφεντικό, να τουϊτάρει, να πιει κανένα εσπρεσάκι με κανέναν πολιτικό, να παπαγαλίσει… πού καιρός και για να δημοσιογραφήσει; Άλλωστε οι δημοσιογράφοι δουλεύουν για το μεροκάματο. Εσύ για την περιουσία σου.
– Ύφος. Εδώ είναι τα δύσκολα. Ακόμα και αν είσαι στόκος ακρυλικός για κάθε είδους βουλώματα πρέπει να έχεις τον στόμφο Βασιλιά, το ύφος μερικών ταγμάτων Καρδιναλίων, γουρλωμένα μάτια σαν να σφίγγεσαι και να μην βγάινει. Πρέπει να βρεις και την ισσοροπία έτσι ώστε να φαίνεσαι και παιδί του λαού και να σε πιστεύουν τα χαϊβάν…εεε, θέλω να πω το κοινό. Αν το καταφέρεις αυτό είσαι άρχοντας. Μπορείς να το παίζεις λαϊκό παιδί και να καπνίζεις και μια πουράκλα στην πισίνα της βιλάρας σου και το κονόμι να πέφτει σύννεφο. Να οδηγάς την Τζιπούρα προς τα ΒΟΥΠΟΥ (πρόσεξε μόνο μη σε γράψει ο κλαρινογαμπρός) και να βάζεις αντάρτικα στο τέρμα για να σκεπάζουν τον ήχο του μπιτούρμπο οχτακύλινδρου μοτέρ. Να δουλεύεις σε μεγάλα ΜΜΕ με το αζημίωτο και να μιλάς για σοσιαλισμό, κοινοκτημοσύνη και επανάσταση. Αρκεί να πείθεις. Π.χ. να κρατάς ένα στιλό όταν μιλάς αλλά με προσοχή μη σπάσει το ψέυτικο νύχι για τις κυρίες ή λεκιαστεί με μελάνι το χρυσό ρελόι που φοράς για τους άντρες.
– Ξερολία. Όλα τα σφάζεις, όλα τα μαχαιρώνεις, όλα τα ξέρεις. Στην Ελλάδα αν είσαι γνωστός είσαι και παντοδύναμος. Μπορείς να είσαι σεισμολόγος, ηλεκτρολόγος, γυναικολόγος και να έχεις έγκυρη γνώμη για όλα. Άλλωστε και το κοινό σου θέλει να γίνει πρωθυπουργός για μια μέρα ή προπονητής, ή ποδοσφαιριστής. Με άλλα λόγια, η εκπομπή σου ή η στήλη σου είναι μια αμφίδρομη σχέση μεταξύ διανοιών. Εσένα και του κοινού σου. Απλά ανταλλάσετε ιδιοφυέστατες λύσεις για όλα. Πού να φτουρήσουν τα δεύτερα; Λαμπρό παράδειγμα ο θάνατος του Λέμι των Μότορχεντ και του Μπόουι. Μπορεί εσύ να έχεις μεγαλώσει ακούγωντας Μπακαλάκο, τον ύμνο της ΟΝΝΕΔ, προσκοπικά τραγούδια, αντάρτικα και σκυλάδικα αλλά μιλάς για τον Μπόουι σαν να είσαι ειδήμων. Αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Μήπως και αυτοί που σε παρακολουθούν ξέρουν; Εδώ ακούστηκε σε δελτίο ειδήσεων “οι Μόντι Πίθονς” και δεν άνοιξε μύτη.
– Έχεις το κινητό ανοιχτό κατά την διάρκεια της εκπομπής. Μπορεί να σου στέλνει μήνυμα ο Γκίλμουρ που έγραψε το δεγουόλ ή ο Τζίμι Χέντριξ που έγραψε το Γούντστοκ που φυσικά παρακολουθούν την εκπομπή σου. Να μην το μοιραστείς με το κοινό σου; Μοναχοφάης είσαι;
– Κρατάς επαφή με τον απλό λαό. Μπορεί να είσαι τέλειος, διάσημος και πλούσιος, να σιχαίνεσαι τους φτωχομπινέδες και το λουμπεναριό αλλά πρέπει να έχεις τον σφυγμό του λαού. Συμβουλεύω να ρωτάς κάθε πρωί τον μπράβο σου (αν δεν έχεις μπράβους είσαι αποτυχημένος), τη μακιγιέζ σου, τον σωφέρ σου για τα προβλήματα τους, οπότε να έχεις και μια επαφή με τους κοινούς θνητούς. Παράσταση δίνεις κάθε μέρα, πρέπει να έχεις υλικό.
– Θεωρίες συνωμοσίας. Το ρεπορτάζ κουράζει. Άλλωστε παίζει να σου είναι και άγνωστο. Οπότε η θεωρία συνωμοσίας είναι ό,τι πρέπει για να τραβήξεις το ενδιαφέρον της πελατείας σου. Ρίξε χάραγμα του θηρίου, ψεκασμούς, σχέδια κατά της χώρας και είσαι εντάξει. Βάλε και μια επική μουσική, κλεμμένα βίντεο και η επιτυχία είναι δεδομένη. Εδώ άλλοι με τις θεωρίες συνωμοσίας γίναν υπουργοί, εσύ θα κωλώσεις; Ξέχασα…πάρε και τρομαγμένο ύφος και μίλα σαν να έρχεται κάτι απίστευτο… π.χ. τσουνάμι, δευτέρα παρουσία, πυρηνική έκρηξη, αντικειμενική διαιτησία στον γαύρο… κάποιοι είναι τόσο ηλίθιοι που θα σε πιστέψουν. Οι υπόλοιποι έτσι κι αλλιώς δεν σπαταλούν τον χρόνο τους να σε δουν.
– Λαϊκισμός. Δεν μπήκες στη δουλειά αυτή για να ενημερώνεις, μπήκες για να χαϊδεύεις τα αυτιά του πελάτη. Έτσι, αν οι πελάτες σου είναι το λούμπεν προλεταριάτο σκίζεις τα ρούχα σου για το τέταρτο γερμανικό ράιχ, την τέλειά μας χώρα που καταστρέφουν οι ξένοι κτλ. Αν η πελατεία είναι δημόσιοι υπάλληλοι, καταριέσαι αυτούς που θέλουν απολύσεις επειδή κάποιος έφαγε ένα μικροποσό (ας πούμε 150.000), ή που έχουν το θράσος να μιλάνε για αξιολόγηση κτλ. Αν η πελατεία είναι επιχειρηματίες και γενικώς κονομημένοι, τα χώνεις στους τεμπέληδες νεοέλληνες, το διεφθαρμένο κράτος που πρέπει να απολύσει τους πάντες κτλ. Αν η πελατεία σου είναι γιαγιάδες και λοιποί συνταξιούχοι, βάφεις το τσουλούφι σου άσπρο και έδεσες.
– Κλισέ. Πάρε το ύφος που είπαμε και άρχισε να ξεστομίζεις διάφορα φθαρμένα κλισέ τα οποία ακούγονται περισσότερο και από την λέξη μ@λ@κ@ σε διάλογο νεοελλήνων. “Διαστάυρωσαν τα ξίφη τους” , “για γερά νεύρα” , “ανέβηκε το θερμόμετρο” , “η χώρα στην κατάψυξη” (για θερμοκρασίες κάτω από 10 βαθμούς κελσίου) , “νύχτα θρίλερ” , “ράγισαν καρδιές” , “ανέκρουσε πρύμναν” και άλλες παπάτζες. Επίσης αντέγραψε και διάφορες αγγλικές εκφράσεις που κάποιος συνάδελφός σου μετάφρασε στο τρανσλέιτορ του ακριβού κινητού του για να το παίξεις και διεθνούς επιπέδου: “στο τέλος της μέρας”, “λάσπη στον ανεμιστήρα” , “το παραμύθι δεν έχει δράκο” και “αστικός μύθος” (υπάρχει και υπεραστικός πράσινος;). Επειδή βέβαια στο χωριό σου έκοβαν τον πατσά με το ψαλίδι, που λέει και ο αθάνατος Ζήκος, να σου πω ότι κανονικά η έκφραση είναι “the shit is going to hit the fan“ άρα δεν είναι η λάσπη αυτή που πέφτει στον ανεμιστήρα. Aei salagata vlachoura.
– Διεθνής καριέρα. Μίλα στους ισχυρούς σαν να πρόκειται να σε ακούσουν. Αυτοί βέβαια αγνοούν την παρουσία σου και σε έχουν γραμμένο εκεί που δεν πιάνει μελάνι, οι πελάτες σου όμως δεν το ξέρουν. Οπότε άρχισε να νουθετείς Ομπάμα, Μέρκελ, Πούτιν, να τους τρίζεις τα δόντια, να τους κάνεις κριτική. Τελικά βλέπω να τους πορδίζεις μια μάντρα αλλά δεν πειράζει. Πάνω απ’ όλα το θέαμα. Επίσης, είναι δεδομένο ότι το μέσο που δουλεύεις είναι το καλύτερο στον κόσμο και εσύ έχεις ξεπεράσει την τελειότητα. Οπότε, ακόμα και αν μια ξένη εφημερίδα πουλάει 200.000 φύλλα και η δική σου 8.000, εσύ είσαι καλύτερος κυρίως γιατί ο γιατρός σου είπε να σου λέμε μόνο “ναι”. Φυσικά το ίδιο ισχύει και για το κανάλι ή το ραδιόφωνό σου που ρίχνει στα αυτιά στο BBC συνήθως βέβαια όταν κοιμάσαι και ονειρέυεσαι γιατί στην πραγματικότητα η μόνη ομοιότητα που έχεις με τα διεθνή ΜΜΕ είναι ότι τα αντιγράφεις.
Εδώ τελειώνει το πρώτο μέρος. Μάθετά τα καλά και κάντε επαναλήψεις γιατί μέχρι την επόμενη εβδομάδα θα σας εξετάσω.
Διαβάστε το Β μέρος >> εδώ
