Η «’Αγρια σκέψη», το πολυδιαβασμένο και πολυσχολιασμένο έργο του Κλωντ Λεβί-Στρως (1908-2009), που δημοσιεύτηκε το 1962, τροποποιώντας δραστικά όχι μόνο τις μέχρι τότε παραδοχές της ανθρωπολογίας και της εθνογραφίας, αλλά και τον ευρύτερο ορίζοντα των κοινωνικών επιστημών και της φιλοσοφίας της Δύσης, κυκλοφορεί ξανά στα ελληνικά ύστερα από μια τεσσαρακονταετία, από τις εκδόσεις Πατάκη, στη μετάφραση της Εύας Καλπουρτζή. Ο Λεβί-Στρως θα συνομιλήσει πλέον με τις νεότερες γενιές και ο στοχασμός του θα κινηθεί εκ των πραγμάτων σε ένα καινούργιο επιστημονικό, πολιτικό και πολιτισμικό περιβάλλον.
•Ο Κλωντ Λεβί-Στρως είναι από τους πιο αμφιλεγόμενους διανοητές του εικοστού αιώνα. Η πολεμική που ασκήθηκε εναντίον του, κυρίως μετά τη δημοσίευση του βασικού θεωρητικού του έργου, της Άγριας Σκέψης τον έφερε στο επίκεντρο της σύγχρονης φιλοσοφικής διαμάχης, και τούτο παρά τις διαμαρτυρίες του ότι δεν είναι φιλόσοφος. Ξεκίνησε, είναι αλήθεια, από τη φιλοσοφία, αλλά γρήγορα απογοητεύτηκε: ούτε οι σπουδές του στη Σορβόννη τον ικανοποίησαν -τις έβρισκε άγονη γυμναστική του πνεύματος- ούτε η σύντομη διδακτική του πείρα στο Λύκειο, όπου του ήταν ανυπόφορη η ιδέα ότι θα επαναλάμβανε κάθε χρόνο τα ίδια.
Τι ακριβώς όμως εκπροσωπεί ο όρος «άγρια σκέψη»; Στο βιβλίο του ο Λεβί-Στρως προσεγγίζει τις κοινωνίες που δεν έχουν επινοήσει ακόμη τη γραφή, τις κοινωνίες της νεολιθικής περιόδου που εφηύραν την κεραμική, την υφαντική τέχνη, αλλά και τη γεωργία ή την εξημέρωση των ζώων. Γεννημένος στις Βρυξέλλες και έχοντας σπουδάσει νομικά και φιλοσοφία στη Σορβόννη, ο Λεβί-Στρως εγκατέλειψε γρήγορα, από τα μέσα της δεκαετίας του 1930, τη διδασκαλία στη μέση εκπαίδευση για να γίνει μέλος μιας γαλλικής πολιτιστικής αποστολής στη Βραζιλία και να εργαστεί ως επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Σάο Πάολο. Τότε επιδόθηκε και στις πρώτες εθνογραφικές του έρευνες με εξερευνήσεις στο Μάτο Γκρόσο και στα δάση του Αμαζονίου.
Παρά το γεγονός ότι σήµερα πλέον η δοµιστική προσέγγιση έχει διακλαδιστεί στα ποικίλα µεταδοµιστικά ρεύµατα, το έργο του Λεβί-Στρως παραµένει «κλασικό», και για τους νέους δρόµους που διάνοιξε για την ανθρωπολογική σκέψη αλλά και για το όραµά του για µια ισότιµη αποτίµηση των πολιτισµικών εκφράσεων όλων των κοινωνικών οµάδων, είτε αυτές ανήκουν στον δυτικό κόσµο είτε στις ταχύτατα εξαφανιζόµενες κοινωνίες των επονοµαζόµενων «αγρίων».
με πληροφορίες από https://www.amna.gr
