Οι αποτυχίες την πεισμώνουν. Δεν κατάφερε να ηγηθεί του φασιστικού Εθνικιστικού Κόμματος της Τουρκίας αλλά θέλει να επανέλθει στη κεντρική πολιτική σκηνή της χώρας. Δεν θα ήταν δίκαιο να ισχυριστούμε πως η Μεράλ Ακσενέρ “έχασε” όταν λέμε πως δεν κατάφερε να πάρει τη θέση που ήθελε στο κόμμα που συμμετείχε. Το συνέδριο που, ίσως κέρδιζε την προεδρία του, ακυρώθηκε από την τουρκική δικαιοσύνη πριν καν γίνει. Η υπερεθνικίστρια πολιτικός γνωρίζει πώς πρέπει να κινηθεί. Γνωρίζει επίσης πως η εποχή κλείνει το μάτι με χάρη σε κινήσεις φανατικών υπερεθνικιστών παγκοσμίως. Γιατί να είναι η εξαίρεση; Το δικό της κόμμα το λένε “Καλό Κόμμα” (ΙΥΙ), ιδρύθηκε τον Οκτώβρη του 2017,  είναι μια  αντι-Ερντογανιστική πράξη με δυναμική στο εκλογικό σώμα.

-Κύρια δεξαμενή ψυφοφόρων του Καλού Κόμματος είναι το κυβερνών κόμμα AKP. Ο Ερντογάν έχει κουράσει τον λαό. Την ώρα που εκείνος είναι απασχολημένος διαλέγοντας μια νέα γενιά χρυσών πόμολων για τα παλάτια του ή αναλώνεται σε κούφιες ανακοινώσεις για τον θησαυρό ενέργειας των θαλασσών του που θα απομακρύνει τους Τούρκους οριστικά και αμετάκλειτα από τη φτώχια, εκείνη είναι στους δρόμους πείθοντας τους πολίτες πως ο εθνικισμός είναι λύση στα προβλήματα τους.

-Η πολιτικός με το σκληρό βλέμμα, το ελαφρύ μέικ – απ, τα μπότοξ στο κούτελο δεν είναι νέα στην πολιτική. Έχει θητεύσει ως υπουργός εσωτερικών και στην πολιτική σκηνή εμφανίζεται κάθε φορά που η τουρκική πολιτική νομενκλατούρα μοιάζει αφοσιωμένη στην ευδαιμονία της εξουσίας παρά στα προβλήματα της χώρας της.

-Μετά το αποτυχημένο στρατιωτικό πραξικόπημα τον Ιούλιο του 2016 και την κήρυξη της χώρας σε καθεστώς έκτακτης ανάγκης η πολιτική δομή της Τουρκίας μετατοπίστηκε. Το κοινοβουλευτικό σύστημα, μετά το αμφιλεγόμενο δημοψήφισμα στις 16 Απριλίου, έγινε μια εκτελεστική προεδρία όπου ο πρόεδρος αποφασίζει και διατάζει για όλα.

Κατά τη διάρκεια του δημοψηφίσματος το Φασιστικό Κόμμα MHP, που σήμερα είναι τέταρτο κόμμα στο κοινοβούλιο, τάχθηκε υπέρ του “Ναι” που προωθούσε ο πρόεδρος Ερντογάν θέλοντας να μεγεθύνει τις υπερεξουσίες του. Πριν το δημοψήφισμα μια φράξια του κόμματος απαίτησε την εκλογή νέου ηγέτη στο κόμμα. Ο Devlet Bahçeli, ο πρόεδροςτου, ήταν μια λάιτ εκδοχή εθνικιστή ηγέτη που δέχτηκε να προσδεθεί στο άρμα του Ερντογαν στηρίζοντας το “Ναι”. Η Ακσενέρ τάχθηκε υπέρ του “Όχι”. Η ομάδα των αντιφρονούντων απέτυχε να οργανώσει συνέδριο στο κόμμα. Η ρήξη ήταν αναπόφευκτη. Ένα νέο υπερθνικιστικό κόμμα έπρεπε να δημιουργηθεί. Η Meral Akşener θα είναι η ηγέτις του.

Η εμφάνιση της Akşener ως μοναχικού λύκου που ψάχνει στέγη στην πολιτική σκηνή της χώρας ξάφνιασε. Το κυβερνών κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης -AKP- θορυβήθηκε. Η Ακσενέρ μπορεί να αλιεύσει ψήφους από την εκλογική του βάση. Τα φιλοκυβερνητικά μέσα επικρίνουν το νέο υπερθνικιστικό κόμμα της αλλά αυτό δεν φοβίζει τα στελέχη του. Το αντίθετο. Ρίχνει βενζίνη στη φωτιά που θέλει να ανάψει.

Παρά το γεγονός πως η Ακσενέρ είναι μια δηλωμένη και διαβόητη εθνικίστρια υπήρξαν αριστερές δυνάμεις που είδαν το νέο της βήμα με ενδιαφέρον. Δεν βιάζονται να το επικρίνουν. Θεωρούν πως μπορεί να είναι ο μίνι δούρειος ίππος των ψηφοφόρων του Ερντογάν. Εκείνη και μόνο μπορεί να του τους “κλέψει”.

Το Δημοκρατικό Λαϊκό Κόμμα (CHP), η αξιωματική αντιπολίτευση της Τουρκίας, συνεχάρη την Ακσενέρ για την απόφασή της να κατέβει αυτόνομα στον πολιτικό στίβο. Προφανώς και εκείνο περιμένει να καρπωθεί τα δικά του αγαθά. Ο Ερντογάν φαντάζει ασυναγώνιστος να ηττηθεί. Η Ακσενέρ είναι άφθαρτη. Και μοιάζει να εξυπηρετεί τις φαντασιώσεις της αντιπολίτευσης για εξουσία. Η αλήθεια είναι πως η Τουρκάλα πολιτικός έχει μια αποτελεσματική μέθοδο. Γνωρίζει την τέχνη του τάιμινγκ. Πάντα έπαιζε ρόλο στην πολιτική όταν μια περίοδος κρίσης παρουσιάζονταν στο τοπίο. Και στην Τουρκία υπάρχει κρίση σε πολλά επίπεδα της πολιτικής ζωής.

Η Ακσενέρ για ένα φεγγάρι συμμετείχε ενεργά στο κόμμα του Ερντογάν. Και κάποια στιγμή αποφάσισε να μετακινηθεί στο φασιστικό κομμά MHP. Η είσοδός της στην πολιτική έγινε τη δεκαετία του 1990. Όταν ανέλαβε πόστο στη νομοπαρασκευαστική ομάδα τού τότε κυβερνώντος κόμματος Αληθινή Διαδρομή (DYP) που ηγούνταν η τότε πρωθυπουργός Τανσού Τσιλέρ. Η διακυβέρνηση της τελευταίας πνίγηκε σε μια σειρά σκανδάλων στο μαφιόζικου τύπου τρίγωνο πολιτική – στρατός – υπόκοσμος. Όταν η πολιτική κρίση θέριζε το τότε κυβερνών κόμμα, η Αξενέρ έγινε υπουργός εσωτερικών. Τα δημοσιεύματα του τουρκικού τύπου βοούσαν για τις σχέσεις της με τον Αμντουλάχ Τσατλί. Ενός ταγμένου φασίστα που είχε στρατολογηθεί στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου για να ελέγχει την αντικομουνιστική εκστρατεία στη Τουρκία. Ο Τσατλί έφυγε από τη ζωή σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα, ακριβώς την εποχή που η Αξενέρ είχε αναλάβει να καθαρίσει της βρωμιές της κυβέρνησης από τα σκάνδαλα που την ταλάνιζαν.

-Πολλές πηγές αναφέρουν πως η Ακσενέρ έχει πάρει τις ευλογίες του διάσημου ιεροκήρυκα, με βάση της Ηνωμένες Πολιτείες, Φετουλάχ Γκιουλέν. Αυτή η γυναίκα μπορεί να επιβιώνει και στις πιο φουρτουνιασμένες θάλασσες όταν θέλει να αναβαθμίσει το πολιτικό της “εγώ”.

Η Ακσενέρ δηλώνει πως δεν είναι αυτό που την κατηγορούν. Μια υπερεθνικίστρια πολιτικός. Θέλει να γίνει το χωνευτήρι της πλέον βαρετής ερντογανικής κυβέρνησης. Θα τα καταφέρει;