
Οι Air το 1998 κυκλοφόρησαν ένα αριστούργημα της κινηματογραφικής ποπ μουσικής. Το άλμπουμ Moon Safari προσγειώθηκε στα δισκάδικα (ναι, τότε από εκεί αγοράζαμε μουσική – θυμάσαι τα CD;) την κατάλληλη στιγμή. Αρχικά αποθεώθηκε από το κοινό που είχαν προετοιμάσει με τις δικές τους κυκλοφορίες μπάντες όπως οι Massive Attack και οι Portishead.
Το Moon Safari έγινε 25 ετών. Αισθητικά και ηχητικά στέκεται στο χρόνο χωρίς αλλοιώσεις. Η άποψη του ήχου που κατέθεσαν οι Air ήταν συγκλονιστική. Ναι, αυτό είναι ένα άλμπουμ που κυκλοφόρησε στο “απώτερο” κάποτε αλλά ακούγεται λες και γεννήθηκε -μόλις- σήμερα.
Οι Air, δηλαδή ο Nicolas Godin και Jean-Benoit Dunckel ήταν φίλοι από τα φοιτητικά τους χρόνια.

Ο Godin σπούδαζε αρχιτεκτονική και ο Dunckel μαθηματικά. Ο πρώτος είχε κυκλοφορήσει ένα τραγούδι για τη συλλογή “Source” στη δισκογραφική εταιρεία Mo’Wax του φημισμένου James Lavelle. Για τα επόμενα κομμάτια του ζήτησε από τον Dunckel (με σπουδές στο κλασικό πιάνο), να κάνουν τους «Amour, Imagination, Rêve» τους AIR δηλαδή.
Δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε πως το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1990 τον κόσμο της ποπ – χορευτικής σάρωσε ο ήχος μιας γενιάς παραγωγών και DJ που έρχονταν από τη Γαλλία.
Θυμάσαι;
Οι Daft Punk αντλούσαν έμπνευση απ’ την disco, τα lounge-disco σετ του DJ Dimitri From Paris έγιναν μανία στα κλαμπ, ο ήχος του DJ Cam συνδύαζε την jazz με την Hip-hop, οι The Mighty Bop (του Bob Sinclar) έβαλαν μια γαλλική πινελιά στο trip hop και ο St. Germain καταδύθηκε στις ρίζες της τζαζ για να φτιάξει μουσική που έγινε είδος πρώτης ανάγκης στους clubbers. Οι AIR, από την άλλη, δημιούργησαν έναν πλούσιο, ορχηστρικό ήχο παίζοντας τα αγαπημένα τους vintage όργανα. Το αποτέλεσμα ήταν μια άψογη ζεστή, κινηματογραφική ποπ.
Το ντεμπούτο άλμπουμ των Air ήταν αυτό που τους τοποθέτησε ως ένα ισχυρό όνομα στη γαλλική ποπ. Μαζί με τους Daft Punk και τους Phoenix επαναπροσδιόρισαν την ταυτότητα της γαλλικής μουσικής σκηνής στον έξω κόσμο. Καθόλου τυχαία, εκείνη την περίοδο, το κύμα της μουσικής που σάρωνε τα κλαμπ αλλά και τους καταλόγους επιτυχιών εκείνης της εποχής ονομάστηκε French Touch.
Σε συνέντευξη στον Guardian το 2016, ο Jean-Benoît Dunckel είπε: «Ήμασταν φτωχοί. Η επιβίωσή μας εξαρτιόταν από την επιτυχία των Air».
Σε μια εποχή που η Britpop κυριαρχούσε, (οι Radiohead είχαν κυκλοφορήσει το “OK Computer” τον προηγούμενο χρόνο), το “Moon Safari” έμελλε να γίνει δίσκος σταθμός, πριν η ενηλικίωση κατακλύσει τις δημιουργικές παρορμήσεις τους.
Ήταν ένας δίσκος που έτυχε θετικής αποδοχής, με τις περισσότερες κριτικές να το επικροτούν ως έναν ευφάνταστο φόρο τιμής στον γαλλικό ήχο. Το “Sexy Boy”, που κυκλοφόρησε ως single, έφτασε στο #22 στο Billboard Dance/Electronic Singles chart, στο #13 στο Ηνωμένο Βασίλειο. Μέχρι το τέλος του χρόνου βρέθηκε στις περισσότερες λίστες με τα άλμπουμ της χρονιάς και ενέπνευσε μπάντες όπως τους Zero 7 και τους Lemon Jelly.
Το εναρκτήριο κομμάτι του δίσκου Moon Safari λέγονταν: “La Femme d’ argent”. Ποια είναι τελικά η “Ασημένια Γυναίκα”; Κάνω σενάρια στο μυαλό μου…Το sample απ’ το “Runnin” του Edwin Starr, με το μπάσο του Godin και το rhodes του Dunckel φτιάχνουν μια αριστουργηματική ποπ σύνθεση διάρκειας 7 λεπτών και 8 δευτερολέπτων.
Το ίδιο μπάσο, αυτή τη φορά συνδεδεμένο σε ενισχυτή ηλεκτρικής κιθάρας, μεταμορφώνεται στο “Sexy Boy”. Ο Godin και ο Dunckel αναλαμβάνουν τα φωνητικά μέσω ενός vocoder, δίνοντας έναν εντελώς φουτουριστικό ήχο.
Το ίδιο συνέβη στα “Kelly Watch the Stars” και “New Star in the Sky (Chanson pour Solal), ένα νανούρισμα γραμμένο για το νεογέννητο παιδί του Dunckel.
Και όταν το ντουέτο χρειάστηκε ένα touch έξτρα ρομαντισμού κάλεσε την Beth Hirsch, μια Αμερικανίδα τραγουδίστρια που ζούσε τότε στο Παρίσι. Η φωνή της συνδυάστηκε υπέροχα στα “All I Need” και “You Make It Easy”. Τρυφεροί στίχοι και ένα δυνατό πάθος παντού.
Αν και προτιμώ τους Air στα αργά κομμάτια τους, οι σαρωτικές moog μελωδίες στα “Kelly Watch the Stars”, “Talisman” και “Remember” (θυμίζουν Daft Punk) είναι από άλλον πλανήτη!
Σπάνια στην ηλεκτρονική μουσική μπορούν να χωρέσουν τόσα συναισθήματα και ίσως αυτό είναι που δικαιολογεί τη διαχρονικότητα του”Moon Safari”. Με έμφαση στη μελωδία έγινε ένα πανταχού soundtrack μέχρι τα τέλη του 20ου αιώνα και εξακολουθεί να ακούγεται εμπνευσμένο ως σήμερα, 25 χρόνια μετά.