Μουσική – Οι 20 δίσκοι του 2025
Η γενική παραδοχή είναι μία. Πια κυκλοφορούν περισσότερα άλμπουμ απ’ όσα μπορούμε να ακούσουμε, να αγαπήσουμε, να ταυτιστούμε μαζί τους. Όπως και αν έχει, η χρονιά που φεύγει μας άφησε καλή μουσική. Νέοι καλλιτέχνες άφησαν υποσχέσεις. Κάποιοι άλλοι, που ακούμε ήδη από περασμένες δεκαετίες, συντήρησαν την άποψή μας για την αξία τους. Οι παρακάτω δίσκοι “ζωγράφισαν” το ηχητικό μας 2025.
Το 2025 ήταν μια χρονιά με υπέρπληθώρα κυκλοφοριών (όπως γίνεται τα τελευταία χρόνια ούτως ή άλλως) από διαφορετικά genres, διαφορετικές σκηνές και διαφορετικές λογικές παραγωγής. Η μουσική συνέχισε να κινείται πολυδιάσπαρτα, με νέες δουλειές να εμφανίζονται συνεχώς, συχνά χωρίς τον χρόνο που απαιτείται για να παγιωθούν μέσα στη συνείδηση του ακροατή. Και είναι απολύτως λογικό αυτό. Δεν έχουμε τον χρόνο και την πολυτέλεια όλοι να αφιερώσουμε χρόνο για την μουσική.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η ιδέα των «10 καλύτερων της χρονιάς» μοιάζει κάθε χρόνο όλο και πιο προβληματική. Όχι επειδή λείπει η ποιότητα, αλλά επειδή οι κυκλοφορίες είναι πολλές και η πρόσληψή τους άνιση στον χρόνο. Ένας δίσκος που αγοράστηκε ή ακούστηκε τον Φεβρουάριο του 2025 δεν μπορεί αντικειμενικά να έχει την ίδια διάρκεια ακρόασης και την ίδια χρονική φθορά με έναν που κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο ή τον Δεκέμβριο.
Έτσι είπα να κάνω μια λίστα που δεν επιχειρεί να βγάλει τελικό συμπέρασμα για τη χρονιά ούτε να επιβάλει κατάταξη. Είναι μια καταγραφή είκοσι δίσκων που άκουσα μέσα στο 2025 και που, τη στιγμή της ακρόασης και μέσα στις συνθήκες της χρονιάς, μου έμειναν. Χωρίς αξιώσεις πληρότητας, χωρίς ιεραρχήσεις και χωρίς τη βεβαιότητα ότι όλοι αυτοί οι δίσκοι θα έχουν την ίδια βαρύτητα στον χρόνο. Είναι, απλώς, το αποτύπωμα μιας χρονιάς όπως πραγματικά την βίωσα σε πραγματικό χρόνο.
*Η σειρά των δίσκων είναι τυχαία
1.Bar Italia – Some Like It Hot
Οι Bar Italia επιμένουν σε έναν ήχο που ισορροπεί ανάμεσα στο σύγχρονο indie rock και την lo-fi αισθητική, με έμφαση στην ατμόσφαιρα και όχι στο στιγμιαίο αποτέλεσμα. Μου αρέσει η παραγωγή που παραμένει σκόπιμα τραχιά και μια ένταση που υποβόσκει αντί να εκρήγνυται.
2. Sababa 5 – Nadir
Το Nadir είναι μια πιο σκοτεινή και εσωστρεφής καταγραφή του ήχου των Sababa 5. Μιλώντας με έναν αγαπημένο φίλο καταλήξαμε στο εξής συμπέρασμα. Θα μπορούσε να το κάνει και μια ελληνική μπάντα αυτό με τεράστια άνεση. Να γιατί αγαπάμε τα παλιά λαϊκά – σκυλάδικα Β κατηγορίας (ως μουσική).
3. Ken Boothe & Jah Wobble – Old Fashioned Ways
Η χαρακτηριστική φωνή του Ken Boothe συναντά τη βαριά, dub προσέγγιση του Jah Wobble σε έναν δίσκο που αποφεύγει τη νοσταλγική αναπαραγωγή με λιτή ενορχήστρωση.
4. Kassa Overall – Cream
Ο Kassa Overall συνεχίζει να γεφυρώνει τη σύγχρονη jazz με το hip hop και τον κοινωνικό σχολιασμό. Το Cream σε μένα ξεχωρίζει για τον τρόπο που συνδυάζει beats, τον αυτοσχεδιασμό χωρίς να διαχωρίζει αυστηρά τους ρόλους.
5. Master Phil – Vagabond Du Coeur
Ένας δίσκος ριζωμένος στη disco και στην ευρωπαϊκή dance παράδοση, με αναφορές σε soft rock, balearic αισθητική, zouk, euro disco και ήπιες φόρμες euro house με έμφαση στο mid-tempo groove και στη μελωδία.
6. Agosta – For Today
Καθαρά electronic άλμπουμ, με πυρήνα το nu disco και διακριτικά trip hop στοιχεία στην ατμόσφαιρα και στη δομή. Ο δίσκος βασίζεται στη ρυθμική ροή και στη στιβαρή παραγωγή.
7. Sam Akpro – Evenfall
Σκοτεινό και αστικό, με σαφείς αναφορές στο post-punk. Ο Akpro δίνει έμφαση στον ρυθμό και στη φωνητική ένταση, χτίζοντας έναν δίσκο σταθερής ατμόσφαιρας και ελεγχόμενης ωμότητας. Έχουμε γράψει και το παρελθόν για αυτόν το δίσκο στο Fragile.
8. Youth Lagoon – Rarely Do I Dream
Ο Trevor Powers επιστρέφει σε έναν πιο εσωτερικό και ονειρικό κόσμο. Το άλμπουμ συνδυάζει neo-western στοιχεία, electronica και ψυχεδελικό rock, ενώ χρησιμοποιεί samples από οικογενειακά home videos. Επίσης έχω γράψει για αυτόν το δίσκο στο Fragile.
9. Eddie Chacon – Lay Low
Ο Chacon αφήνει τις σιωπές να λειτουργήσουν ισότιμα με τις νότες, δημιουργώντας έναν δίσκο χαμηλών τόνων αλλά υψηλής συναισθηματικής έντασης.Τα κομμάτια κινούνται μεταξύ αγάπης, απώλειας και αποδοχής, με απλότητα αλλά βάθος.
Η φωνή του Chacon ιδανική για αργά απογεύματα ή νυχτερινή ακρόαση.
10. Butcher Brown – Letters From The Atlantic
Οι Butcher Brown συνδυάζουν άψογα jazz, funk, soul, R&B, rock και bossa nova σε ένα συνεκτικό άλμπουμ που ενώνει διαφορετικά μουσικά σύμπαντα με φυσικότητα.
11. Midlake – A Bridge Too Far
Οι Midlake παραμένουν πιστοί στον folk-rock χαρακτήρα τους, με έμφαση όπως πάντα στις πολυφωνίες και στη μελωδική αφήγηση. Ένας ώριμος δίσκος που ενισχύει τη διαχρονική τους ταυτότητα.
12. Natural Information Society – Totality
Ένα έργο βασισμένο στην επανάληψη και στη αυτοσχεδιαστική διαδικασία. Ο δίσκος εξελίσσεται αργά και απαιτεί είναι η αλήθεια σοβαρή ακρόαση για να λειτουργήσει ως συνεχής ροή.
13. Barker – Stochastic Drift
Ενας δίσκος που σε «συλλαμβάνει» με τις λεπτομέρειες του ήχου, την επανάληψη και την υποδόρια ένταση, περισσότερο ως εμπειρία ακρόασης παρά ως χορευτικό αποτέλεσμα.
14. Sharon Van Etten & The Attachment Theory – Sharon Van Etten & The Attachment Theory
Η Sharon Van Etten αφήνει τη φωνή της να αλληλεπιδρά με την μπάντα σε αυτό το album. Αν και η ερμηνεία της παραμένει προσωπική,το αποτέλεσμα είναι ένα ζωντανό, άμεσο άλμπουμ γεμάτο λεπτομέρειες.
15. David Murray Quartet – Birdly Serenade
Σύγχρονη jazz με σαφή αναφορά στην παράδοση και έντονη εκφραστικότητα.Είναι πραγματικά σαν να κάνεις ένα ταξίδι μέσα στη φύση.
16. Annie & The Caldwells – Can’t Lose My (Soul)
Οικογενειακή υπόθεση με έδρα το Mississippi. Το άλμπουμ ακούγεται σαν μια γιορτή ζωής και μουσικής κληρονομιάς, γεμάτο ζεστασιά και groove.
17. Nightbus – Passenger
Nightbus δημιουργούν έναν υποβλητικό, hypnotic κόσμο ανάμεσα σε trip-hop, indie sleaze και electronica. Το Passenger ακούγεται σαν ένα νυχτερινό ταξίδι,σκοτεινό αλλά και γοητευτικά συναρπαστικό,γεμάτο ανατροπές και ατμοσφαιρική ένταση.
18. The Diasonics – Ornithology
Οι Diasonics χτίζουν κινητικά, funky grooves με synths και κιθάρες.Τα κομμάτια κινούνται ανάμεσα σε disco, psych-rock και Eastern-melodies.Το άλμπουμ ακούγεται σαν ένα ταξίδι γεμάτο χρώμα, κίνηση και cinematic αίσθηση.
19. Stereolab – Instant Holograms On Metal Film
Οι Stereolab επιστρέφουν με τον γνώριμο συνδυασμό motorik ρυθμών, pop μελωδίας και θεωρητικού υπόβαθρου. Ένας δίσκος σύγχρονος, χωρίς αποκοπή από την ιστορία τους.
20. Damon Locks – List Of Demands
Ένα άλμπουμ βασισμένο σε spoken word, samples και ρυθμικά πειράματα που θυμίζει groove-focused body music.Το αποτέλεσμα δένει hip hop, πειραματική ηλεκτρονική και punk με μαύρη πολιτιστική συνείδηση.
Σε αυτή την εικοσάδα δίσκων δεν προσπαθώ να πω ποιος είναι «ο καλύτερος», ούτε να κλείσω έτσι τη συζήτηση για τη μουσική της χρονιάς. Για μένα όπως φαντάζομαι και τους περισσότερους ανθρώπους είναι μια καταγραφή στιγμών, ήχων και εμπειριών που μας σημάδεψαν, ένας καθρέφτης των ακουστικών μας ταξιδιών και των συναισθημάτων που ξύπνησαν. Είναι αλήθεια ότι η μουσική δεν μετριέται σε λίστες,μετριέται σε στιγμές που μένουν, σε ήχους που συνοδεύουν τις σκέψεις μας και σε ιστορίες που μας αγγίζουν.Το 2025, αυτοί οι δίσκοι για μένα έκαναν ακριβώς αυτό.
Καλή χρονιά να έχουμε!
