του Μάρκου Ψυχάρη
Choose a job.
Choose a career.
Choose a family,
Choose a fucking big television
Choose washing machines, cars,
Compact disc players, and electrical tin openers
1990’s. Ήταν σίγουρα καλύτερα από τα 80’s. Στον τομέα του ευαίσθητου πολιτισμού, της νεανικής κουλτούρας, χειρότερη μεταπολεμική δεκαετία από τα 80’s δεν υπήρξε ποτέ και, πιθανώς, ούτε θα υπάρξει. Και δεν πα’ να γίνουν ένα εκατομμύρια θεωρητικές αναλύσεις γύρω από τη σημασία, την ειδική βαρύτητα, την πνευματικότητα της ελαφρότητάς τους. Αν τα 80’s σε πέτυχαν στην Ελλάδα γνωρίζεις πως είσαι κάτι σαν αδιάγνωστο περιστατικό. Μια πολιτισμική μαύρη τρύπα. Ανήκεις σε μια γενιά που δεν διεκδίκησε τίποτα και πήρε αυτό που της άξιζε. Δίκαια πράγματα. Μιλάμε για το ντέιτ με την περίοδο του χωροχρόνου που τα σινεμά γέμιζαν με μπλοκμπάστερ του Σεφερλή της δεκαετίας Στάθη Ψάλτη. Τα σκυλάδικα έδιναν τον τόνο ενός σουρωμένου σάουντρακ ζωής που ποπ είδωλο ήταν ο Κίμων Κουλούρης και δείγμα μπονβιβερά ο Γιώργος Κατσιφάρας. Στα 80’s η σιχαμένη Αυριανή κρέμασε στα μανταλάκια ως αμαρτωλούς γκέι τον Μάνο Χατζιδάκι και τον Αλέξανδρο Ιόλα. Κάποιοι λένε, ναι ρε παιδί μου αλλά στα 80’s έγινε και το Rock In Athens, το πρώτο σοβαρό ροκ φεστιβάλ της χώρας. Σοβαρά; Μια δεκαετία κόντρα Vs δύο εικοσιτετράωρα. Σαν άνιση δεν σου ακούγεται αυτή η μάχη;
Στα 80’s στα παραπάνω μεγάλωσα και εγώ. Πώς τα θυμάμαι; Βιαζόμουν να περάσουν. Το θέμα όμως δεν είναι τα καταραμένα 1980’s. Δεν είναι οι βιντεοκασέτες του Κώστα Τσάκωνα, η φράντζα του Τσοβόλα, τα γλέντια του Ανδρέα στη Ρίτα (τη Σακελλαρίου), το σκάσιμο του Κλικ στα περίπτερα, οι βραδιές του Χάρρυ Κλυν στον Ζυγό του Μίμη Δομάζου, ούτε τα γυαλιά ηλίου που φορούσε ο Γιώργος Βαρδινογιάννης όταν καθόταν στα επίσημα του Παναθηναϊκού. Στα 90’s, εξαντλημένοι ηθικά, πνευματικά από την κλεισούρα της προηγούμενης δεκαετίας δοκιμάσαμε να δούμε το μέλλον. Πειραματιστήκαμε με νέα ναρκωτικά που όταν κλείναμε τα ματιά βλέπαμε… κύκλους. Στα 90’s συνδεθήκαμε πρώτη φορά στο ίντερνετ. Στα 90’s ακούσαμε τους Massive Attack. Στα 90’s μάς σαγήνευσε το μηδέν των κινηματογραφικών ηρώων του Trainspotting. Στα 90’s έκαναν για πρώτη φορά τα πάρτι τους στη Μύκονο οι Magna. Στα 90’s έσκασε το grunge. Στα 90’s χορέψαμε πρώτη φορά Daft Punk.
Μια χούφτα στιγμές που συνέβησαν στα 90’s
-Οι συνεντεύξεις που έπαιρνε ο Πέτρος Κωστόπουλος από τον εαυτό του. Ναρκισσιστικό παραλήρημα θα το λέγαμε σήμερα αλλά ναι, τότε ο Πετράν αισθανόταν τόσο δυνατός, και ίσως ήταν, ώστε να παίρνει από τον εαυτό του συνέντευξη.
-Η είσοδος, το 1998, στη φαρμακευτική αγορά του Viagra από τη Pfizer. Πια το όνειρο του Έλληνα να πηδά χωρίς έλεος έγινε πραγματικότητα, έστω και αν ήταν ντοπέ.
-Το επικό ρεπορτάζ του Αργύρη Ντινόπουλου, τότε ρεπόρτερ του Αντένα, για τη γενιά των Ravers.
-Το βίντεο κλιπ των Massive Attack – φωνητικά Tracey Thorn – Protection
-Ο ερχομός του David Morales, για πρώτη φορά, στο Cavo Paradiso. Οι Magna τον έφεραν. Κάπως έτσι ξεκίνησε το πήγαινε έλα superstar DJ στη Μύκονο.
-Όλα τα live που έδωσαν στο Ρόδον οι James Taylor Quartet.
-Η συναυλία που έδωσε ο Βαγγέλης Παπαθανασίου στο Ηρώδειο και, κυρίως, το φινάλε της με την ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου σε Chill Out στυλ.
-Οι εκπτώσεις του Prince Oliver που κρατούσαν έξι – επτά μήνες.
-Η έκδοση του περιοδικού 01 και η στήλη με παρουσιάσεις δίσκων που είχε στο ίδιο περιοδικό ο Κωνσταντίνος Β.
-Το πρώτο κύπελλο που σήκωσε ως πρωταθλητής ο Παναθηναϊκός στο Final Four του Παρισιού. Ισόποσης συμβολικής σημασίας ήταν και η επίσκεψη που έκαναν οπαδοί της ομάδας στο Λούβρο και στη θέα της Νίκης της Σαμοθράκης το σχόλιο που ακούστηκε “Αυτή δική μας είναι;”
-Το “ευχαριστούμε την κυβέρνηση των ΗΠΑ” που ακούστηκε στη Βουλή την επομένη από την κρίση των Ιμίων.
-Η φράση: “Το δάνειο σας εγκρίθηκε” – ακόμα και αν δεν είχες αιτηθεί δάνειο – όταν απαντούσες τηλεφωνική κλήση υπαλλήλου τράπεζας.
-Εκτός από το Trainspotting η ταινία American History X όπου ο Έντουαρντ Νόρτον υποδύεται τον αμετανόητο Neo-Nazi που τελικά προλαβαίνει να σώσει τον εαυτό του αλλά όχι τον μικρότερό του αδελφό.
-Οι δημοπρασίες τέχνης του Σταύρου Μιχαλαριά.
-Το γκολ του Ντέμη Νικολαΐδη στον Ολυμπιακό και ο πανηγυρισμός του στα κάγκελα της σκεπαστής την ποδοσφαιρική σεζόν 1988 – 1989.
-Το τραγούδι του Armand van Helden – The Funk Phenomena.
-Οι Δευτέρες που έπαιζε Hip – Hop και Acid Jazz o Sparky T στο υπόγειο του Wild Rose.
-Το κλαμπ Underwear στην παραλιακή που σ’ έναν τοίχο του είχαν κρεμαστεί ουρητήρια (Μαρσέλ Ντυσάν και House)
-Στην τηλεόραση απολαμβάναμε τους «Αυθαίρετους» με τον Δημήτρη Πουλικάκο – είχε ξεκινήσει να προβάλλεται η σειρά από το 1989 – και τους «Απαράδεκτους» με τον Βλάσση Μπονάτσο. Δύο σειρές που έγραψαν ιστορία σε μια εποχή που ο καναπές δεν μας κρατούσε σπίτι. Στο γυαλί έγραφε και η θεά Pamela Anderson ως ναυαγοσώστρια στο “Baywatch“.
-Στα 90ς ανήκει και το «Rockwave Festival» που συνέβη για πρώτη φορά το 1996 στη Δραπετσώνα, το ’97 πήγε στη Ριζούπολη στο γήπεδο του Απόλλωνα με Sisters Of Mercy, Mission, Flowers Of Romance και Διάφανα Κρίνα και χρώμα gothic–rock που επίσης είχε το δικό του κοινό στα 90ς (μαυροντυμένα άτομα, μελαγχολικά, με άποψη και δική τους ομορφιά), το 1998 στη Φρεαττύδα στον Πειραιά και αποχαιρέτησε τα 90ς στον Αγ. Κόσμα όπου έγινε πραγματικά χαμός…
-Οι εκπομπές του Νίκου Μουρατίδη στον Κλικ FM
…η λίστα δεν έχει τέλος
