Από την bitchάρα //

Την Ιστορία, την γράφουν οι νικητές. Αλλά, υπάρχει και αυτό που ο Λειβαδίτης ονομάζει «δίκαιος Χρόνος», αυτός που ταξιθέτης του Σύμπαντος οδηγεί τον καθένα στη θέση που του ταιριάζει. Στον Πελοποννησιακό πόλεμο νίκησαν οι Σπαρτιάτες. Δεν δικαιώθηκαν ποτέ. Ακόμα και σήμερα συμπονούμε και ευνοούμε τους Αθηναίους.

Εμφύλιος πόλεμος ο Πελοποννησιακός, τον πέμπτο αιώνα π.Χ. εμφύλιος και ο πόλεμος των Ελλήνων μετά την Κατοχή. Υποτίθεται πως ξεκίνησε ουσιαστικά τον Απρίλιο του ’46, με επίθεση ανταρτών στο Τμήμα Χωροφυλακής του Λιτόχωρου και ξέσπασε την επόμενη χρονιά. Η πραγματικότητα είναι πως σοβούσε χρόνια πριν και ότι τα Δεκεμβριανά ήταν, αν όχι μέρος, προάγγελός του.

Την Ιστορία επιχείρησαν να τη γράψουν οι νικητές, που ήταν η δεξιά παράταξη. Και δεν δικαιώθηκε. Επειδή ακόμα, τόσες δεκαετίες μετά, η συμπάθεια προς την ηττημένη Αριστερά, δεν εξαλείφθηκε. Όχι γιατί ήταν ηττημένη.

Οσο και αν πέρασαν τα φρονήματα και τις ζωές όλων δια πυρός και σιδήρου, ηθικά νίκησαν οι νικημένοι. Αυτοί, που οι διώκτες τους αποκαλούσαν εαμοβούλγαρους, συμμορίτες, επικίνδυνους κομμουνιστές και προδότες. Και που τους σκότωναν, τους εδίωκαν, τους φυλάκιζαν, τους βασάνιζαν, τους εκτελούσαν. Αυτοί, που ό,τι έκαναν το έκαναν για την πατρίδα τους και για το μέλλον της. Οι αμετανόητοι.

-Εσχάτως, η αστική ιστοριογραφία, προσπαθεί να μεταθέσει την χρονιά έναρξης του πολέμου και να την τοποθετήσει στο 1943. Χωρίς καμιά ιστορική βάση. Με βάση τα μυαλά τους και κάποιο σχέδιο που δεν μπορώ να καταλάβω ποιος σκαρφίστηκε.

Αν, λεβέντες μου, λέτε πως ο εμφύλιος ξεκίνησε το ’43, μέσα στη γερμανική κατοχή,

Α) τότε μαρτυράτε πως από τότε υπήρχε στο μυαλό της άλλης παράταξης, της δικής σας, η ιδέα ενός «αναπόφευκτου» εμφυλίου

Β) παραδέχεστε πως δεν πολεμούσατε εναντίον των Γερμανών, ή πως οι Γερμανοί ήταν σύμμαχοί σας.

Διότι το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ αυτό έκαναν: έδιναν μάχες εναντίον του κατακτητή. Αν κάποιες σφαίρες έπαιρναν και κανέναν Ελληνα, δεν ήταν λόγω της εθνικής του ταυτότητας. Ηταν επειδή μετείχε στα τάγματα ασφαλείας και πολεμούσε στο πλευρό των Γερμανών. Ακόμα και όπου υπήρξαν αψιμαχίες μεταξύ αντιστασιακών οργανώσεων, σχεδόν σε καμία δεν ήρξατο χειρών αδίκων ο ΕΛΑΣ.

Ο ΕΛΑΣ και οι αντάρτες πολεμούσαν, λοιπόν. Όπως ξέρουμε από τα κείμενα των συνθηκών Καζέρτας, Βάρκιζας κ.λπ τον φοβόντουσαν τόσο, ώστε ήθελαν να τον αφοπλίσουν πάση θυσία. Όταν το κατάφεραν, και εν τω μεταξύ ήρθαν οι Αγγλοι στρατιώτες καραβιές στην Ελλάδα, ξεκίνησαν και τον εμφύλιο.

Θα μπορούσαμε να μην είχαμε φτάσει ως αυτόν; Η Ιστορία δεν γράφεται με τα «αν» και οι απόψεις μας δεν συνιστούν ιστορική επιστήμη. Κατά τη γνώμη μου, ίσως. Η τακτική Ζαχαριάδη με την αποχή στις εκλογές του ’46 αποδείχτηκε ολέθρια. Δεν είναι της παρούσης.

Αν έχει η δεξιά παράταξη να επιδείξει τεκμήρια περί του ότι και εκείνη πολέμησε τους Γερμανούς, ας τα βγάλει. Αλλιώς, ας βγάλει τον σκασμό. Εκτίθεται λέγοντας πως είχαμε εμφύλιο το ’43, βγάζει στα φόρα πού ήταν οι δικοί της μαχητές. Συνεργάτες των Γερμανών, γνωστοί και ως «γερμανοτσολιάδες». Οι λέξεις έχουν βαρύ και βαθύ νόημα. Αυτό ιδίως δεν της επιτρέπει να βαφτίζει προδότες τους αντιπάλους της. Μπορεί οι πρωταγωνιστές να έχουν φύγει σχεδόν όλοι, μα υπάρχουμε ακόμα οι απόγονοι, που έχουμε ακούσει τόσες φορές από τα χείλη τους πώς, με κίνδυνο της ζωής τους, έδιναν μικρές και μεγάλες μάχες για την απελευθέρωση της πατρίδας. Με τα λιανοντούφεκα, απέναντι σε έναν οργανωμένο, κτηνώδη στρατό. Ώσπου έφυγε.

Πολύς ο λόγος που έγινε και για το λεγόμενο «όπλο Μπελογιάννη» που «μετέφερε» στα εγκαίνια του Μουσείου Μπελογιάννη στην Αμαλιάδα ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας και το ίδιο βράδυ το πήρε ένας ΚΝίτης. Από το ΚΚΕ λένε ότι είχαν ενημερώσει το γραφείο του προέδρου της Βουλής (α ρε Πρόεδρα με τις φτιαξιές σου) αλλά μπροστά στις κάμερες, κατά τη σχετική συζήτηση, ακούγεται κάποιος να λέει στον Κουτσούμπα «σημαντικό δώρο στο μουσείο» κι εκείνος δεν απαντά. Αυτό, δεν το λες και επαναστατική ειλικρίνεια έτσι; Κι εμείς έχουμε όλους τους λόγους να λέμε πως το έφερες υπό το φως των προβολέων για να κάνεις εντύπωση, τουτέστιν να καπηλευτείς τον νεκρό. Το όπλο εμφανίστηκε ξανά σε προθήκη του 20ού Συνεδρίου του ΚΚΕ στον Περισσό. Δεν μπορώ να πω ότι δεν το περίμενα.

-Προσωπικά θα μου επιτρέψετε να αμφισβητήσω ότι ήταν το όπλο του Ν. Μπ. και όχι επειδή θέλω οπωσδήποτε να διαφωνήσω με το ΚΚΕ. Τέλος πάντων, είναι ή δεν είναι, αυτό το όπλο σαφώς και χρησιμοποιήθηκε σε πόλεμο και ο Μπελογιάννης σαφώς και θα είχε κάποιο όπλο. Αυτό δεν τον κάνει εγκληματία, όπως κατά κόρον γράφηκε τις τελευταίες μέρες στο σύνολο του δεξιού Τύπου.

Εγκληματίες και προδότες είναι όσοι συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς, οι μαυραγορίτες, οι χίτες και όλοι αυτοί που έμπαιναν σε οργανώσεις για να καταπιέζουν, να βασανίζουν, να κλέβουν, να σκοτώνουν τον λαό. Και κατόπιν, όσοι, για να συνεχίσουν τις αγριότητες και τις κλοπές τους, σήκωσαν τα όπλα, μαζί με τους Άγγλους, εναντίον του ίδιου του λαού τους. Τσάκισαν τα πάντα και πάνω απ’ όλα, την ίδια την πατρίδα, που χρειάστηκε δεκαετίες για να ορθοποδήσει, μέσα σε διακυβερνήσεις ανωμαλίας, χούντα και όλα τα υπόλοιπα. Έβλαψαν και την ίδια την παράταξή τους, αφού καμία αξιοκρατία δεν υπήρξε ποτέ και όλα τα λαμπρά μυαλά, ακόμα και της δεξιάς,  βρήκαν δρόμο ανόδου πάρα πολλά χρόνια μετά.

Θα σας θυμίσω πως ο Ιμπραήμ πασάς,  φίλησε τον νεκρό Παπαφλέσσα στο Μανιάκι σε ένδειξη αναγνώρισης της γενναιότητας και του ανιδιοτελούς θάρρους του. Αλλόφυλος, αλλόθρησκος, εχθρός. Αλλά άνδρας.

4-3