Στις 3 Σεπτεμβρίου του 1983 έφυγε από τη ζωή η σπουδαία Έλλη Λαμπέτη. Ήταν 57 ετών. Άφησε την τελευταία της ανάσα στις 7.30′ το πρωί στο νοσοκομείο Mount Sinai των ΗΠΑ, όπου είχε μεταβεί λίγες εβδομάδες πριν. Στις 5 Σεπτεμβρίου 1983 η σορός της μεταφέρθηκε στην Αθήνα και στις 6 Σεπτεμβρίου κηδεύτηκε με δημόσια δαπάνη στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών.
Τελευταία της παρουσία στο θέατρο που τόσο λάτρευε ήταν το 1981 στην εκπληκτική «Σάρα – Τα παιδιά ενός κατώτερου Θεού», υποδυόμενη με επιτυχία την κωφάλαλη Σάρα.
Η σπουδαία Ελληνίδα ηθοποιός Έλλη Λαμπέτη γεννήθηκε ως Έλλη Λούκου στις 13 Απριλίου 1926 στα Βίλλια Αττικής. Ήταν το τελευταίο από τα 7 αδέλφια στην οικογένειά της.
Στα 15 της βρέθηκε στο Εθνικό Θέατρο. Εκεί θα γνώριζε την πρώτη απόρριψη. Η απαγγελία της σε ποίημα του Πολέμη δεν είχε το αναμενόμενο αποτέλεσμα. Το αντίθετο. Η επιτροπή του θεάτρου θεώρησε πως δεν υπάρχει ψήγμα ταλέντου στη Λαμπέτη. Την απέρριψε παμψηφεί.
Λίγο καιρό αργότερα την απέρριψε και η επιτροπή της Σχολής Κοτοπούλη, εκεί όπου ήταν και ο μετέπειτα μεγάλος της έρωτας Δημήτρης Χορν.
Ο θείος της και φίλος του Σπύρου Μελά διαμεσολάβησε στην Μαρίκα Κοτοπούλη για να την δεχτεί στη σχολή. Τότε άλλαξε και το επώνυμο της από Λούκου σε Λαμπέτη, εμπνευσμένη από το ποίημα του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη «Αστραπόγιαννος». «Λαμπέτη εδείλιασα», λέει ο πρώτος στίχος του ποιήματος.
Στην πρώτη της παράσταση συνεργάστηκε με τον άνθρωπο που της είχε αρνηθεί την ευκαιρία, τον Δημήτρη Χορν. Η παράσταση λεγόταν «Το Ταξίδι Του Γάμου». Η Λαμπέτη είχε έναν μικρό ρόλο χωρίς ατάκες. Ακολούθησε η παράσταση «Αλάτι και Πιπέρι», όπου ο ρόλος της συνοψιζόταν στις τρεις λέξεις «Μέντες, σοκολάτες, καραμέλες» που έλεγε ως υπηρέτρια. Κατόπιν. Νωρίς, μόλις στα 17 της χρόνια ήρθε ο πρώτος θυελλώδης έρωτας με τον Θεόδωρο Σγουρδέλη. Ένα διπλωμάτη και ποιητή που κατοικούσε στο Παρίσι. Για χάρη του έρωτα άφησε το θέατρο και έφυγε στο Παρίσι. Το 1946 επανήλθε θεατρικά.
Για μια διετία συνεργάστηκε με τον Κουν. Το 1948 ξεκίνησε τη συνεργασία της με τον θίασο της κυρίας Κατερίνας και με το Εθνικό. Το 1949 σε θεατρική παραγωγή του Κώστα Μουσούρη και γνώρισε τον Αλέκο Αλεξανδράκη. Συνδέονται για περίπου 6 μήνες. Το 1952 εμφανίζεται το κεφάλαιο με τίτλος “Δημήτρης Χορν” στη ζωή της. Η Λαμπέτη αποκαλύπτει στον τότε σύζυγό της Μάριο Πλωρίτη ότι είναι ερωτευμένη με τον ηθοποιό. Το 1953 το ζευγάρι Πλωρίτης – Λαμπέτη παίρνει διαζύγιο. Ο νέος έρωτας ανάμεσα στη Λαμπέτη και τον Χορν γίνεται -κάτι σαν – εθνική υπόθεση. Όλοι ασχολούνται μαζί τους. Κάθε δημόσιο βήμα, κάθε κίνηση καριέρας του ζευγαριού γίνεται είδηση.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Το 1959 η σχέση Λαμπέτη – Χορν τελειώνει. «Το νυφικό κρεβάτι», ο «Βροχοποιός», η «Κυρία με τις Καμέλιες», ο «Αριστοκρατικός Δρόμος» και «Το Παιχνίδι της Μοναξιάς» στο θέατρο, καθώς και «η Κάλπικη Λίρα», το «Κυριακάτικο Ξύπνημα» είναι μερικές από τις παραστάσεις και ταινίες που θα τους συντροφεύουν ως κοινή ανάμνηση. Η ερωτική τους σχέση όμως έχει πεθάνει.
Η Έλλη Λαμπέτη στα 34 της γνώρισε τον Αμερικανό συγγραφέα Φρέντερικ Γουέικμαν. Είναι αρκετά δυνατός να της εξασφαλίσει τα πάντα. Το ζευγάρι ζει σε ένα μεγάλο σπίτι στους Αμπελόκηπους, ταξιδεύει σε Μπαχάμες και Χαβάη: «Κάναμε δικούς μας όλους τους ωκεανούς», συνήθιζε να λέει η Λαμπέτη. Σε αυτό το διάστημα η Λαμπέτη παίζει στα: «Το Λεωφορείο ο Πόθος», το «Πέπσι», η «Γλυκιά Ίρμα» και ο «Βυσσινόκηπος».
Η Έλλη Λαμπέτη και ο Γουέικμαν είχαν υιοθετήσει ένα κοριτσάκι. Όμως οι γονείς της μικρής Ελίζας την διεκδίκησαν μετά από 4 χρόνια που έμενε μαζί τους. Το δικαστήριο αποφάσισε την επιστροφή της μικρής στους φυσικούς της γονείς. Το 1969 το όνομά της ενεπλάκη σε ένα σκάνδαλο βίλας οργίων στη Γλυφάδα. Σε ένα σπίτι εκεί γίνονταν όργια με τρεις άντρες, δύο ανήλικα κοριτσάκια κι ένα λυκόσκυλο. Η Λαμπέτη βρέθηκε κατηγορούμενη και στη διάρκεια της δίκης καλούνταν να ανεβαίνει στη σκηνή του θεάτρου και να ακούει υποτιμητικά «γαβγίσματα» από το κοινό.
Ο καρκίνος κάνει την εμφάνιση του στη ζωή της Έλλης Λαμπέτη το 1969, αφού της στέρησε τις αγαπημένες της αδερφές, τις οποίες έχασε όλες, εκτός από την αδερφή της Αντιγόνη, η οποία έζησε αρκετά χρόνια και μετά τον θάνατο της Έλλης, από καρκίνο του μαστού.
Οι χημειοθεραπείες στις οποίες υποβλήθηκε έπληξαν τις φωνητικές της χορδές, με αποτέλεσμα σταδιακά να χάσει και τη φωνή της. Η τελευταία παράσταση στην οποία πρωταγωνίστησε στην Αθήνα ήταν τα “Παιδιά ενός κατώτερου Θεού” στο ρόλο της κωφάλαλης Σάρα.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Μετά την εγχείρηση, ολική μαστεκτομή, στην οποία υποβλήθηκε στις ΗΠΑ, επιστρέφει και προσπαθεί να το ξεπεράσει. «Είχε μεγάλο πόνο για το θάνατο των αδελφών της και της μητέρας της. Της στοίχισε φοβερά η κατάληξη της ιστορίας και με την υιοθεσία του παιδιού» είχε αποκαλύψει σε συνέντευξή της η Νένα Μεντή.
«Μου έλεγε: “Εγώ θα πάθω καρκίνο, είμαι σίγουρη”. Την περίοδο της αρρώστιας πήγαινα στο θέατρο και την έβλεπα. Θυμάμαι ότι ήταν άλλη… Έλλη. Πέρναγε μια σκιά στα μάτια της. Όταν τελείωσε η παράσταση και φύγαμε μαζί, κάνει έτσι και βγάζει την περούκα και μου λέει: “Δες, ούτε μια τρίχα δεν μου έμεινε”» αποκάλυψε η Νένα Μεντή.
Η Έλλη Λαμπέτη στις 3 Σεπτεμβρίου 1983 άφησε τη τελευταία της πνοή σε νοσοκομείο των ΗΠΑ που είχε μεταβεί λίγες εβδομάδες πριν. Η τελευταία προσφορά της ήταν η δωρεά των ματιών της. Η Έλλη Λαμπέτη είχε τιμηθεί με το χρηματικό βραβείο Μαρίκας Κοτοπούλη για την διετία 1949-1951.
