Του Γιώργου Κουλούρη //
Έχεις όλη τη νύχτα να χορεύεις. Και όλη την ημέρα για να σκέφτεσαι πότε θα έρθει η νύχτα να χορέψεις ξανά. Τα 80’s όπως τα έζησε ο Γιώργος Κουλούρης, ένας South Of No North.
Τα μάτια μου έκλειναν γλιστρώντας σ’ έναν απαλό ύπνο σιγά–σιγά. Όλα έσβηναν και η γλυκιά αίσθηση ενώ βυθιζόμουν ένιωθα να με κυριεύει.
Διακόπηκε απότομα από ένα ελαφρύ σκούντημα στον ώμο. Βρέθηκα μ’ ένα κερασμένο ποτό στο χέρι (τεκίλα sunrise) πιθανόν από ανθρώπους που μάλλον ανησύχησαν. Πραγματικά θα ήταν μια περίεργη εικόνα αν κάποιος με παρατηρούσε από κοντά.
Βολεμένος σ’ ένα κάθισμα και ακουμπώντας δίπλα στα θηριώδη JBL ηχεία του κλαμπ Mad είχα αποκοιμηθεί κανονικότατα.
Δεν ήταν όμως η πρώτη φορά. Όταν κατεβαίναμε στην Πλάκα (στο Mad εννοείται τώρα πια) επιβιβαζόμασταν στο τελευταίο νυχτερινό τρένο. Η διανυκτέρευση στο κλαμπ εκτός από διασκεδαστική ήταν και απαραίτητη γιατί εναλλακτική λύση επιστροφής (ούτε σκέψη για ταξί διπλοτάριφο) δεν υπήρχε.
Περιμέναμε λοιπόν το πρώτο πρωινό δρομολόγιο (γύρω στις 5.30π.μ.) και έτσι, κατά τη διάρκεια της νύχτας, μετά από πολλούς χώρους ο καθείς όπως μπορούσε προσπαθούσε να ξεκουραστεί από δώ και από κει. Πέρασε καιρός για να συνειδητοποιήσω ότι εκείνο το κερασμένο ποτό μάλλον διερευνητικό ήταν γιατί το τελευταίο που θα σκεφτόταν κάποιος κοιτώντας με να κοιμάμαι ήσυχα–ήσυχα εν μέσω εκατοντάδων ντεσιμπέλ, θα ήταν ακριβώς αυτό (περισσότερο προς ντάγκλα έφερνε τώρα που το σκέφτομαι).
Η αλήθεια ήταν ότι περίμενα κάνα πολύ καλό τραγούδι να με ξυπνήσει, ώστε να ρίξω ακόμα μία γυροβολιά ανάμεσα σ’ όλο εκείνο το πολύχρωμο New Wave πλήθος που διασκέδαζε απ’ όλη την Αθήνα πια.
Στο Mad ακούσαμε, μάθαμε και χορέψαμε πολύ καλή ηλεκτρονική New Wave μουσική που εξελισσόταν πολύ γρήγορα και αποτέλεσε το αντίβαρο στην καταιγιστική compact λίγο θορυβώδη ακουστική αντίληψη του πρόσφατου μουσικού παρελθόντος μας. Ένα ευρύτατο φάσμα ηχητικών τάσεων μάς απογείωσε για ακόμα μια φορά οδηγώντας μας σε νέα μονοπάτια κρατώντας όμως για πάντα φυλαγμένες εκείνες τις πρώτες ηρωικές Punk στιγμές.
End Of Part (1)
Το soundtrack εκείνων των βραδιών.
1. Depeche Mode – Photographic.
2. Men Without Hats – Antarctica.
3. Spandau Ballet – The Freeze.
4. Eyeless In Gaza – Veil Like Calm.
5. Aerial FX – Out Of the Window.
To Be Continued.
