Στη Νέα Υόρκη η ζωή έμοιαζε πιο έντονη και μεγάλη από οπουδήποτε αλλού. Τώρα οι δρόμοι και ο Υπόγειος είναι άδειοι. Και οι γιατροί εξουθενωμένοι. Η ζωή προσφέρει συνεχώς τη σοφία της στους ζωντανούς. Βγες εκεί έξω. Έχει αξία. Και μην ξεχάσεις να κοιτάξεις ψηλά. Αυτά τα μαθήματα πριν κάτι βδομάδες δίνονταν στη Νέα Υόρκη, στο κτίριο της Chrysler σ΄ ένα ηλιοβασίλεμα. Ή στο Madison Square Park, στην ταράτσα του κτιρίου Flatiron. Όλα αυτά όμως τόσο παλιά πλέον…
•Η σοφία της Νέας Υόρκης στο παρόν είναι διαφορετική. Οι Νεοϋορκέζοι μαθαίνουν τώρα ότι μπορεί να συμβούν πολύ χειρότερα. Μέσα σε τρεις μέρες διπλασιάστηκε ο αριθμός των νεκρών. Υπάρχουν περισσότερες άσχημες ειδήσεις, επίσης πιο παράξενες. Και λιγότερη ελπίδα. Όποιος περνάει από το Μανχάταν σήμερα, με πολλή προσοχή φυσικά, κρατώντας αποστάσεις από όλους τους άλλους περαστικούς, θα βρει αυτό το πρώην κέντρο του δυτικού κόσμου λίγο πιο σκοτεινό από χθες
Ο κυβερνήτης Άντριου Κουόμο μίλησε για την ημέρα που δεν θα υπάρχουν αρκετοί αναπνευστήρες, ως εξαιρετικά κρίσιμη και προφητική. Πολλοί οι ασθενείς, πολύ λίγο το ιατρικό προσωπικό. Από ένα νοσοκομείο στο Queens, ο γιατρός αναφέρει ότι εργάζεται τώρα σε μια ζώνη πολέμου: “Τα κρεβάτια είναι παντού στους διαδρόμους, πάρα πολλές περιπτώσεις, πολύ λίγο προσωπικό και εξοπλισμός, επαναχρησιμοποιούν τις προστατευτικές μάσκες”.
Αναφορά γιατρού από την πρώτη μέρα: “Η εργασία στη μονάδα εντατικής θεραπείας είναι μια πραγματικότητα αντιφάσεων. Η φρίκη, η ελπίδα, η μοναξιά, ο φόβος και η αυτοπεποίθηση συνυπήρχαν μέσα μου ταυτόχρονα όταν έβαλα για πρώτη φορά το προστατευτικό μου κοστούμι και μάσκα. Ο πρώτος ασθενής ήταν 60 ετών, ο αδελφός ενός συναδέλφου. Ήταν ήδη στον αναπνευστήρα και παρόλο που δεν ίδρωνε ένιωθα τον πυρετό του μέσα από τις πετσέτες.”
Tα φώτα του Μπροντγουέι σβηστά
Η Νέα Υόρκη ήταν ένας δημόσιος χώρος πριν από το Covid-19. Όμως τα 41 θέατρα του Broadway που αποφέρουν 2 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως είναι σβηστά. Η Met (Μετροπόλιταν όπερα), λέει ο διευθυντής της Peter Gelb, θα χάσει 60 εκατομμύρια δολάρια εξαιτίας του COVID-19, κάτι που δεν μπορεί παρά να αποτελεί απειλή για την ύπαρξή της. Ο ρυθμός και η δύναμη αυτής της πόλης κινούσε τους κατοίκους της. Όλοι όσοι ζούσαν εδώ ήθελαν να κάνουν ή να γίνουν κάτι, είχαν μια ιδέα, ήταν ενθουσιώδεις για κάτι. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Νέα Υόρκη ήταν πάντα μεγαλύτερη από τα κλισέ της: σε κάθε νέα εικόνα εφεύρισκε μια ανταπάντηση, ποτέ δεν κοιμόταν και δεν μπορεί ποτέ να σιγήσει. Όλοι αυτό νόμιζαν. Πριν από το Covid-19.
Όλες οι νταντάδες, οι καθαρίστριες, οι φύλακες: άνεργοι
Η Νέα Υόρκη ήταν φυσικά πόλη του χρήματος. Η Wall Street ορίζει το Μανχάταν και το Μανχάταν ορίζει την υπόλοιπη μητρόπολη. Και τώρα: η ανεργία, σε εθνικό επίπεδο. Αλυσιδωτές αντιδράσεις: Όλες οι νταντάδες, οι καθαρίστριες οι φρουροί ασφαλείας χάνουν τις δουλειές τους. Δέκα εκατομμύρια Αμερικανοί καταγράφηκαν ως άνεργοι σε μόλις δύο εβδομάδες το Μάρτιο, το ποσοστό αυξήθηκε από 4,4 σε 13 τοις εκατό, και αυτό θα συνεχιστεί, εδώ πιο δραστικά από ό,τι στην υπόλοιπη χώρα.
Μια πόλη του 19ου αιώνα
Η Νέα Υόρκη θα μπορούσε να είναι σκοτεινή στο παρελθόν, απλά έπρεπε να κατεβεί κανείς τις σκάλες στον κόσμο του μετρό: χλωμοί άνθρωποι στριμωγμένοι στο μετρό, άκουγαν μουσική, διάβαζαν ή κοιμόντουσαν, κανείς δεν κοίταζε τους άλλους, κανείς δεν χαμογελούσε κάτω εκεί. Οι αρουραίοι έτρεχαν μέσα στους σιδηροδρομικούς σταθμούς. Οι ανακοινώσεις: μόλις που ακούγονταν.
Ακόμα και εκείνη την εποχή, υπήρχαν ημέρες που η Νέα Υόρκη έμοιαζε με μια πόλη του 19ου αιώνα: ατμοί παντού, άθλιοι υπόνομοι, τρύπες στους δρόμους, διακοπές ρεύματος και φυσικά αυτό το αυστηρό ταξικό σύστημα, το τραχύ, των έντονων κοινωνικών ανισοτήτων. Μια φορά ένας άνθρωπος έτρεχε μέσα στα βαγόνια κρατώντας μια ταμπέλα: “Φώναξε σε μένα για $ 1.” Τώρα το μετρό είναι άδειο. Τα λεωφορεία επίσης. Οι δρόμοι: άδειοι.
•Ορισμένα καταστήματα αλκοολούχων ποτών είναι ακόμα ανοικτά, οι πελάτες επιτρέπονται μόνο μεμονωμένα, ενώ έξω υπάρχει ένας φύλακας με γυάλινο σκληρό κράνος που μοιάζει με αναποδογυρισμένη σαμπανιέρα
Ορισμένα εστιατόρια τύπου “McDonald’s” και “Chipotle”, εξακολουθούν να είναι ανοικτά, διαφορετικά η πόλη είναι κλειστή. Όποιος πάει για μια βόλτα δεν έχει πλέον στόχο: κανένα καφέ, κανένα βιβλιοπωλείο, οι παιδικές χαρές είναι κλειδωμένες με παχιές αλυσίδες.
Λίγες ώρες από το θάνατο
Η Νέα Υόρκη ήταν κίνηση, όλοι οι κάτοικοι φαινόταν πάντα να ξέρουν πού κατευθύνονταν, έτρωγαν, μιλούσαν στο τηλέφωνο και έστελναν μηνύματα “για να κερδίσουν χρόνο”, κερδίζοντας χρόνο, έναν όρο της Νέας Υόρκης και ένα σύνθημα της πόλης. Αυτό είναι πλέον νεκρό.
Η Νέα Υόρκη ήταν η πόλη των ξένων, επειδή πολλοί ήταν νεοφερμένοι εδώ, τους άρεσαν τα καινούργια ξεκινήματα και οι συναντήσεις, βοηθούσαν ο ένας τον άλλον, παρόλο που αυτή η πόλη μπορούσε να είναι τόσο σκληρή ή απλώς και εξαιτίας αυτού.
Τόσοι πολλοί άνθρωποι σηκώνονταν εδώ, αγωνίζονταν και η πόλη ζούσε από αυτή την ενέργεια. Τώρα υπάρχει ακόμα το χαμόγελο εκείνων που αποφεύγουν ο ένας τον άλλον. Ένα νεύμα, τελικά.
•Η Νέα Υόρκη ήταν ο ταξιτζής που υποτίθεται ότι περίμενε τρία λεπτά και έφευγε αν αργούσες και φώναζε στο τηλέφωνο: “Τρία λεπτά είναι μια ολόκληρη ζωή σε αυτή την πόλη.” Δεν υπάρχει πλέον ταξί
Ο E. B. White έγραψε κάποτε: «Κανείς δεν πρέπει να έρχεται στη Νέα Υόρκη για να ζήσει εκτός αν είναι πρόθυμος να είναι τυχερός».
Στην εποχή όμως του Covid -19 μόνο η κυβέρνηση μπορεί να προσφέρει τους αναπνευστήρες που χρειάζεται η Νέα Υόρκη τόσο απεγνωσμένα. Τώρα, ο Άντριου Κουόμο, ο κυβερνήτης, αγωνίζεται για την πόλη αυτή και προσπαθεί να παραμείνει ήρεμος, επειδή η Νέα Υόρκη χρειάζεται τους αναπνευστήρες που μπορεί να προμηθεύσει μόνο η κυβέρνηση της Ουάσιγκτον.
•Μπορεί λοιπόν να επιδεινωθεί περισσότερο η κατάσταση στη Νέα Υόρκη που ήταν τόσο ζωντανή χθες;
“Το ρεύμα το έσβησε”
Ξαφνικά ένα σημείωμα κολλημένο σε μια λάμπα του δρόμου. “Παρακαλούμε να μας βοηθήσετε να βρούμε τα αγόρια μας”, λέει, συμπεριλαμβανομένων δύο προσώπων παιδιών, τα πρόσωπα του Manny Flores και Isaiah Moronta, 13 χρόνων. Οι δυο πήγαν από τη γέφυρα Spuyten Duyvil Creek στη βόρεια άκρη του Μανχάταν. “Το ρεύμα το έσβησε.”
πηγή: tagesspiegel
