του Γιάννη Παναγόπουλου //
Με το γερασμένο παπί του Νίκου Σοφιανού ανεβήκαμε την οδό Μάρνη και μετά στρίψαμε αριστερά στην οδό Πατησίων. Αν ξέρεις από Πατησίων και αν οδηγείς μηχανή ή ποδήλατο γνωρίζεις πως στο ύψος του παλιού Θεάτρου Καλουτά – που τώρα στη θέση του λειτουργεί σούπερ μάρκετ – πρέπει να είσαι προσεκτικός. Κάπου εκεί ένα έξτρα λαρτζ Ρέιντζ Ρόβερ μάς έκλεισε τον δρόμο. Ο υποψήφιος δήμαρχος Αθήνας, επιλογή του ΚΚΕ για τη θέση, απλώς δέχτηκε τη σφήνα αδιαμαρτύρητα. Συνέχισε την πορεία μας ατάραχος.
Έγραψα γερασμένο για το παπί του αλλά τώρα που το σκέφτομαι ξαναλέω πως από το πλέι – λιστ επιθέτων που θα μπορούσα να διαλέξω για το μέσο που κινείται στην Αθήνα μάλλον το ταλαιπωρημένο κάνει καλύτερη δουλειά. Είναι απλώς ένα μεταφορικό μέσο. Όσο και αν το κοιτάξεις στοιχείο μόστρας δεν θα βρεις. Νομίζω πως και κλέφτης, παθολογικός κλέφτης που κλέβει για την αγάπη στο κλέψιμο όχι για τα φράγκα, να το έβλεπε δεν θα το λιμπιζόταν. Ο Νίκος Σοφιανός μετά από αυτή τη συνέντευξη ρώτησε “πώς θα πας σπίτι σου;” και όταν απάντησα “με τα πόδια” πρότεινε “θα σε πάω εγώ με το μηχανάκι αν θες”.
Ο Νίκος Σοφιανός είναι δημοτικός σύμβουλος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφιος δήμαρχος Αθήνας με τη «Λαϊκή Συσπείρωση». Η συνέντευξη που μας παραχώρησε είναι εφ όλης της ύλης. Ως ενεργό στέλεχος του ΚΚΕ για πολλά χρόνια έχει άποψη για όλα εκείνα που απασχόλησαν την κεντρική πολιτική σκηνή της χώρας. Δέχτηκε να απαντήσει ερωτήσεις που ξεκινούσαν από την παρατημένη Αθήνα και την άποψη της Λαϊκής Συσπείρωσης για το πώς η πόλη μπορεί να λειτουργήσει καλύτερα για όλους ως τη στάση του ΚΚΕ την εποχή της κυβερνητικής σύμπραξης με τη Νέα Δημοκρατία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.
-Οι δημοτικές εκλογές είναι μια πρόβα επιρροής για το ποιος έχει το πάνω χέρι στην κεντρική πολιτική σκηνή;
Στον δήμο της Αθήνας πάντα η πολιτική αντιπαράθεση είναι κεντρική. Θα μου επιτρέψεις να εξαιρέσω το ΚΚΕ. Η στάση μας στο συγκεκριμένο θέμα είναι σταθερή. Από τα άλλα κόμματα παίζονται παιχνίδια με τους υποψηφίους που επιλέγουν. Το φαινόμενο να χρησιμοποιείται η υποψηφιότητα στον δήμο της Αθήνας για πολιτική ανέλιξη εκλεκτών είναι μέρος από παιχνίδι που το Πα.Σο.Κ.,η Νέα Δημοκρατία και ο Σύριζα, στις μέρες μας, παίζουν. Στις περιπτώσεις τους ενδιαφέρον έχει όσα συμβαίνουν μετά την εκλογική διαδικασία. Ελάχιστοι υποψήφιοι δήμαρχοι παραμένουν στο δημοτικό συμβούλιο.
-Ο Γιώργος Καμίνης έμεινε δύο τετραετίες.
Θα μου επιστρέψεις να αμφιβάλω για το αν θα παρέμενε αν δεν εκλέγονταν. Και νομίζω πως οι περισσότεροι αυτό πιστεύουν. Πως αν δεν εκλεγόταν θα έφευγε. Ξέρεις, όλη αυτή η κουβέντα έχει ως αποτέλεσμα να μην εστιάζουμε στο ζητούμενο. Τον δήμο της Αθήνας. Έναν οργανισμό με χιλιάδες εργαζόμενους, με υπηρεσίες που δουλεύοντας φέρνουν το α ή το β αποτέλεσμα στην πόλη, στην καθημερινότητα του κόσμου. Αυτό πρέπει να δούμε. Πόσο αποτελεσματικός είναι ο δήμος της Αθήνας. Όταν ο Ηλιόπουλος ή ο Γερουλάνος έχουν ουσιαστικά ψηφίσει, έχουν υλοποιήσει, διαχειριστεί ως υπουργοί μια πολιτική αν έρθουν στον Δήμο της Αθήνας τι θα κάνουν; Μια από τα ίδια θεωρώ.
-Έχεις την αίσθηση πως ήταν επιλογή ανάγκης η υποψηφιότητα Ηλιόπουλου από τον Σύριζα; Πως αφού το κάστινγκ των λαμπερών πιθανών υποψηφίων για τη δημαρχία δεν πέτυχε του έδωσαν το χρίσμα γιατί κανείς άλλος δεν το ήθελε;
Aυτό γίνεται αντιληπτό με βάση τα γεγονότα. Για δύο μήνες ο Σύριζα και ο Τσίπρας έψαχναν το δυνατό χαρτί, το δυνατό όνομα. Έκαναν πρόταση σε καμιά δεκαριά ανθρώπους. Όταν δεν τους βγήκε κατέφυγαν στη λύση ανάγκης. Εμείς δεν θα κάνουμε αντιπαράθεση με τον Ηλιόπουλο στη βάση αν είναι ή δεν είναι λύση ανάγκης. Αυτό αφορά εκείνον και το κόμμα του. Σαν Κομουνιστικό Κόμμα συζητήσαμε έγκαιρα στα συλλογικά μας όργανα. Εκτιμήσαμε τη μάχη στην Αθήνα. Διαλέξαμε υποψήφιο που παρέμεινε εννέα χρόνια στο δημοτικό συμβούλιο. Δεν θα μπαίναμε ποτέ σε παζάρεμα προσώπων ή σε μια συμφωνία τύπου Πατούλη που ενώ είχε ανακοινώσει την υποψηφιότητα του στην Αθήνα, είχε βάλει προεκλογικό υλικό, μετά έγινε το ντιλ με τη Νέα Δημοκρατία και τον έστειλαν στην περιφέρεια για να κατέβει υποψήφιος δήμαρχος ο Μπακογιάννης. Αυτή είναι μια φτηνή παράσταση. Και πραγματικά θα ήθελα ο κόσμος να σκεφτεί την ποιότητα λογικής πίσω από αυτές τις επιλογές. Σε μένα είναι ξεκάθαρο. Θα επιμείνουμε στις θέσεις μας. Και επιλέξαμε πρόσωπα “ανεξαρτήτως καιρού” με σταθερή πορεία, εμπειρία γύρω από την τοπική αυτοδιοίκηση. Ο Γερουλάνος ως υπουργός του Γιώργου Παπανδρέου πριν από δέκα χρόνια ψήφισε το πρώτο μνημόνιο και μετά εξαφανίστηκε. Εμφανίζεται σήμερα μετά από επτά χρόνια ύπνου και αφού πέρασε η καταιγίδα για να σώσει την Αθήνα.
//Εμείς θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο. Θέλουμε να κάνουμε την ανατροπή. Όμως είμαστε αναγκασμένοι να είμαστε ρεαλιστές. Μπορούμε να κάνουμε πολλά, δεν μπορούμε όμως με ένα μαγικό ραβδί να μεγαλώσουμε το μήκος των δρόμων, το μήκος των πεζοδρομιών. Πήγα μια βόλτα στη Ριζούπολη για να δω πώς είναι η κατάσταση εκεί. Σε πληροφορώ πως υπήρχαν δρόμοι χωρίς πεζοδρόμια. Δεν αλλάζουν όλα αύριο.//
-Σε αυτό που είπες “εκτίμηση των συλλογικών μας οργάνων” το θέμα Χρυσή Αυγή – της υποψηφιότητας Κασιδιάρη πώς έπαιξε;
Ο υπόδικος Χρυσαυγίτης ναζιστής την τετραετία που πέρασε στον δήμο ήταν ένας τουρίστας. Ερχόταν στο δημοτικό συμβούλιο σπάνια. Και όταν το έκανε έπαιρνε το λόγο αλλά δεν μιλούσε για τα ζητήματα του δήμου. Απλά φώναζε. Το να ανοίξουμε το ακροατήριό μας, να έρθουμε σε διάλογο με σκεπτόμενους ανθρώπους που πίστεψαν στον Σύριζα αλλά εκείνος πρόδωσε, να επιλέξουμε υποψηφιότητες που μας εκφράζουν, χωρίς πολιτική δυσκαμψία, ήταν σημαντικότερο. Στο κάλεσμα της Λαϊκής Συσπείρωσης ανταποκρίθηκαν αδέσμευτοι άνθρωποι της πόλης όπως ο Στάθης Δρογώσης, ο Γιώργος Κιμούλης. Και αυτό έγινε στο πλαίσιο ενός καθαρού ισότιμου διαλόγου χωρίς δογματισμούς αλλά με τη λογική της συμπόρευσης. Είμαι από το 2010 στο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Αθήνας. Και η υποψηφιότητα του Γιάννη Πρωτούλη στις Περιφερειακές Εκλογές ως συνέχεια εκείνης του Θανάση Παφίλη είναι αξιόπιστη. Το θέμα όμως είναι πως συζητάμε με τους ανθρώπους που έχουν άποψη για την Αθήνα. Αυτή η διαδικασία που συνεχώς ανανεώνεται έχει μεγάλο ενδιαφέρον.
-Περπάτησα την Πατησιών για να έρθω στο ραντεβού μας. Δεν θα έλεγες αυτό τον μακρύ περίπατο τεσσάρων χιλιομέτρων ξέγνοιαστο. Κατά μήκος του δρόμου τα διπλοπαρκαρισμένα αυτοκίνητα είχαν ως αποτέλεσμα οδηγοί φουλαρισμένων από κόσμο τρόλεϊ να κάνουν σλάλομ στον δρόμο. Πάνω στο πεζοδρόμιο τα μηχανάκια σβούριζαν περνώντας δίπλα μου. Η κατάληψη του δημόσιου χώρου από φορτία σούπερ – μάρκετ και το παρκάρισμα αυτοκινήτων σε μπάρες αναπήρων έχει αναχθεί σε καθεστώς. Ο δήμος της Αθήνας δεν μπορεί να προστατεύσει το αυτονόητο. Το δικαίωμα στη μεταφορά. Αυτό τι λέει σε σένα;
Κοίταξε. Εμείς θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο. Θέλουμε να κάνουμε την ανατροπή. Όμως είμαστε αναγκασμένοι να είμαστε ρεαλιστές. Μπορούμε να κάνουμε πολλά, δεν μπορούμε όμως με ένα μαγικό ραβδί να μεγαλώσουμε το μήκος των δρόμων, το μήκος των πεζοδρομιών. Πήγα μια βόλτα στη Ριζούπολη για να δω πώς είναι η κατάσταση εκεί. Σε πληροφορώ πως υπήρχαν δρόμοι χωρίς πεζοδρόμια. Δεν αλλάζουν όλα αύριο. Μπορείς όμως με συγκεκριμένες παρεμβάσεις να κάνεις αισθητές βελτιώσεις.
-Πες μου μία.
Πρώτα απ’ όλα γι’ αυτό που λες για διπλοπαρκαρίσματα, αποκλεισμένες ράμπες αναπήρων. Αν η δημοτική αστυνομία δεν είχε προσανατολισμό την ελεγχόμενη στάθμευση στις ζώνες ελεγχόμενης στάθμευσης και μέρος της είχε προσανατολισμό στο να ελέγχει αυτό που λέμε παραβατική στάθμευση, τα πράγματα θα ήταν καλύτερα.
-Ας μην το λέμε παραβατική στάθμευση. Το παραβατικό συσκοτίζει την ουσία του πράγματος. Ίσως το γενικεύει. Το να εμποδίζω ανάπηρο να κινηθεί με αμαξίδιο στην πόλη του είναι αντικοινωνική συμπεριφορά.
Θα συμφωνήσω σε αυτό. Ας το πούμε αντικοινωνική στάθμευση. Επιμένω όμως. Ως σήμερα η δημοτική αστυνομία εξαντλείται στις περιοχές της ελεγχόμενης στάθμευσης. Οι δρόμοι της Αθήνας είναι πολλοί περισσότεροι από εκείνους που δίνουν χρήματα στο δήμο. Το ενδιαφέρον της Δημοτικής Αστυνομίας πρέπει να πέσει και εκεί.
-Η ελεγχόμενη στάθμευση στην Αθήνα είναι ακριβή;
Είναι και ακριβή είναι και άδικη. Οι κάτοχοι αυτοκινήτων πληρώνουν τέλη κυκλοφορίας. Γιατί πρέπει να πληρώνουν στον δήμο χρήματα για τη στάθμευση των αυτοκινήτων τους; Εμείς λέμε πως το συμβολικό τίμημα των 30 λεπτών του ευρώ είναι αρκετό. Μια προσέγγιση στη λύση του παρκαρίσματος στην πόλη δεν θα έρθει μέσα από εισπρακτικά μέτρα.
//Ο Τσίπρας δύο μέρες πριν το δημοψήφισμα είπε πως μέσα σε 48 ώρες θα έφερνε συμφωνία με τους εταίρους. Ο κόσμος τον πίστεψε, είπε όχι σε μια συμφωνία για να φέρει μια άλλη ισόποσα επαχθή. Εμείς είχαμε κόστος σαν κόμμα. Πήγαμε κόντρα στο ρεύμα. Δεν συμβάλαμε στην αυταπάτη ακολουθώντας το ψευτοδίλημμα του Τσίπρα. Αν είχα διαψευστεί δεν θα είχα το πρόσωπο να σου μιλήσω.//
-Έχει αναπτυχθεί ένα αντικίνημα ενάντια σε πλατφόρμες τύπου Airbnb. Πολλοί άνθρωποι λένε πως πια δεν βρίσκουν να νοικιάσουν σπίτι γιατί όλο και περισσότεροι ιδιοκτήτες στρέφονται στη βραχυπρόθεσμη εκμετάλλευση των περιουσιών τους. Το γνωρίζεις αυτό;
Το γνωρίζω. Ως συνδυασμός έχουμε άποψη για το θέμα. Πια το μεγαλύτερο ποσοστό των σπιτιών βραχυχρόνιας μίσθωσης ελέγχεται από επιχειρήσεις. Δεν είναι μικροϊδιοκτήτες. Λέμε πως η βραχυχρόνια μίσθωση σημαίνει επαγγελματική δραστηριότητα. Άρα το διαμέρισμα δεν μπορεί να φορολογείται ως κατοικία αλλά ως επαγγελματική στέγη. Αυτό σημαίνει αλλαγή φορολογικής κατηγορίας για τον επιχειρηματία που εντάσσει το διαμέρισμά του στην πλατφόρμα. Από τη στιγμή που υπάρχει επαγγελματική δραστηριότητα διανυκτέρευσης θα πρέπει να υπάρξει και τέλος παρεπιδημούντων σε αυτούς που νοικιάζουν. Όλα τα παραπάνω σημαίνουν έσοδα στον δήμο που δίνει τη δυνατότητα να ελαφρύνει οικονομικά τους επαγγελματίες, την κατοικία. Η Αθήνα είναι ουσιαστικά μια ζώνη. Αν εξαιρέσεις δύο μεσοαστικές – αστικές συνοικίες στην υπόλοιπη πόλη ζει εργατικός λαϊκός κόσμος και μετανάστες. Θέλουμε παράλληλα να στηριχθεί και ο ενοικιαστής σπρώχνοντας τους μεμονωμένους ιδιοκτήτες στη μακροχρόνια μίσθωση. Αν το κάνει πρέπει να αποδώσει στον Δήμο φόρο επαγγελματικής δραστηριότητας. Ο δήμος πρέπει να έχει έσοδα από επαγγελματική δραστηριότητα που κάνουν μεγάλα κεφάλαια αλλά και να στηριχθεί ο ενοικιαστής.
-Μίλησες προηγουμένως για το άνοιγμα που κάνει ο συνδυασμός σας σε σκεπτόμενους ανθρώπους της πόλης. Τη λέξη “άνοιγμα” κρατώ. Δεν άργησε πολύ το ΚΚΕ να το κάνει αυτό;
Άσε με να σου απαντήσω με ένα παράδειγμα. Ας επιστρέψουμε πίσω στις μέρες του δημοψηφίσματος. Όταν το 2015 είπαμε σε αυτό τον κόσμο που μας αφορά, που μας ενδιαφέρει, που θέλουμε να συζητήσουμε μαζί του πέντε πράγματα, που σήμερα επαληθεύονται, τότε δεν θα τα έβλεπε έτσι. Ο Τσίπρας δύο μέρες πριν το δημοψήφισμα είπε πως μέσα σε 48 ώρες θα έφερνε συμφωνία με τους εταίρους. Ο κόσμος τον πίστεψε, είπε όχι σε μια συμφωνία για να φέρει μια άλλη ισόποσα επαχθή. Εμείς είχαμε κόστος σαν κόμμα. Πήγαμε κόντρα στο ρεύμα. Δεν συμβάλαμε στην αυταπάτη ακολουθώντας το ψευτοδίλημμα του Τσίπρα. Αν είχα διαψευστεί δεν θα είχα το πρόσωπο να σου μιλήσω.
-Θυμάμαι τις προτάσεις που έκανε ο Σύριζα στο ΚΚΕ για συμπόρευση έστω και σε περιορισμένη θεματολογία. Τις απορρίψατε όλες. Θέλω να επιστρέψουμε στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Τότε που το ΚΚΕ συμπορεύτηκε, ως μέρος του Συνασπισμού, με τη Νέα Δημοκρατία του Μητσοτάκη. Θεωρείς πως τότε σύρθηκε στην πολιτική άποψη του ΚΚΕ Eσωτερικού;
Δεν θεωρώ. Έχουμε συλλογικά εκτιμήσει σαν κόμμα.
Ναι αλλά εγώ έχω εσένα απέναντί μου.
Η γνώμη μου είναι συλλογική. Δεν θα μου δώσεις αυτή την ελευθερία; Είναι σημαντικό ένα κόμμα να εκτιμά συλλογικά κάποια πράγματα. Η κυβέρνηση Τζανετάκη και η κυβέρνηση Zολώτα ήταν αποτελέσματα μιας προβληματικής στρατηγικής που είχε το KKE. Μιλώ για πρακτική που καλλιεργούσε μια αυταπάτη. Πως μέσα από κάποια στάδια μπορεί να υπάρξει κάτι καλύτερο για τον λαό. Η συμμετοχή σε αστικές κυβερνήσεις είχε ως αποτέλεσμα να μπερδέψουμε τον κόσμο και να κάνουμε περισσότερα από είκοσι χρόνια να έρθουμε σε ένα συμπέρασμα. Επαναλαμβάνω, παρά το εκλογικό κόστος που είχαμε σταθήκαμε όρθιοι. Το 2012 οι προτάσεις του Σύριζα για συνεργασία ήταν αστειότητες. Δεν θα δείχναμε καμία ανοχή σε μια κυβέρνηση οριοθετημένη στην οικονομία του κεφαλαίου, στο ΝΑΤΟ, την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο σύριζα είναι φορέας οπορτουνισμού. Προτάσσει την αυταπάτη της λογικής του μικρότερου κακού στο ακροατήριό του ενώ έχει κάνει τη βρώμικη δουλειά που δεν μπορούσαν να κάνουν ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος, ο Μητσοτάκης χωρίς πολλές αντιστάσεις. Η χώρα έχει ταυτιστεί με τους σχεδιασμούς της Αμερικής. Ουσιαστικά το μισό της χώρας έχει παραχωρηθεί σ’ εκείνη.
-Βλέπεις ομοιότητες αυτού που κάνει ο Σύριζα σήμερα με εκείνο που έκανε το ΠΑΣΟΚ το 1981; Το ΠΑΣΟΚ ήρθε στην εξουσία με τα συνθήματα Έξω από την ΕΟΚ, έξω οι Αμερικάνοι. Ούτε το ένα έγινε ούτε το άλλο. Τι λες γι’ αυτό;
Απλώς πως η ιστορία επαναλαμβάνεται σαν φάρσα.
