γράφει η Αγγελική Κώττη //
Δεν φτάνει που είναι πρωθυπουργός, και πρέπει να είναι διαβασμένος για όσα λέει, υποτίθεται πως είναι και μηχανικός. Μηχανικός που δεν γνωρίζει πως άλλο η στροφή 180 και άλλο η στροφή 360 μοιρών, βέβαια, αλλά τέλος πάντων. Τι είπε πάλι ο Αλέξης Τσίπρας, λοιπόν; Ότι σύντομα θα συνεχιστεί το πρόγραμμα αναστήλωσης στον ναό του Επικούριου Απόλλωνα στις Βάσσες Φιγαλείας, μέσω ΕΣΠΑ. Guzel που θα έλεγαν κι οι φίλοι μου. Ωραία!
Όχι, δεν είναι. Το πρόγραμμα αναστήλωσης πρέπει βεβαίως να προχωρήσει, και αυτό είναι απαραίτητο να συμβεί όσο υπάρχει ΕΣΠΑ, όμως δεν είναι το πρώτιστο. Για να υπάρχει ναός και να αναστηλωθεί, ανάγκη πάσα να υπάρχει και το στέγαστρο που τον καλύπτει, προστατεύοντας το μνημείο από τις ακραίες καιρικές συνθήκες που επικρατούν στην ορεινή περιοχή.
Περί τα είκοσι χρόνια πριν, σε μια αυτοψία του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου που έγινε ημέρα ηλιόλουστη, είχε εκφραστεί από τον τότε γενικό γραμματέα η… ευγενική σκέψη μήπως θα ήταν καλύτερα το στέγαστρο να φύγει. Είχε τοποθετηθεί το 1987 και ακόμα δεν παρουσίαζε προβλήματα, οπότε, σου λέει, γιατί να κρύβει το αρχαίο; Πριν καν προλάβουν να ξεκινήσουν τη συζήτηση, έπιασε χαλαζοθύελλα που κατέλαβε τους πάντες εξ απήνης. Από τα ανοιξιάτικα ζακετάκια χρειαζόσουν πλέον κάπα βοσκού της Πίνδου.
Έκτοτε, ουδείς έθεσε ξανά για συζήτηση το επίμαχο στέγαστρο, μέχρι που, ύστερα από περίπου 20 χρόνια (οι προδιαγραφές ήταν για 15 όπως είχαν διαβεβαιώσει οι κατασκευαστές τη Μελίνα) άρχισε να ξηλώνεται και να μπάζει. Νερά τρέχουν πλέον από παντού και μπαίνουν στο εσωτερικό. Είναι, δηλαδή, σχεδόν σαν να μην υπάρχει στέγαστρο, το οποίο τοποθετήθηκε ώστε το μνημείο να μην έχει καμία επαφή με νερό σε κάθε μορφή του. Διότι, όταν λόγω βροχής ή χιονιού μπει στους πόρους των μαρμάρων του ή στις ρωγμές που έχουν εμφανιστεί ανά τους αιώνες, παγώνει λόγω των εξαιρετικά χαμηλών θερμοκρασιών και σπάει τα πάντα. Εξ ου και η κάλυψη του Επικουρίου ήταν μονόδρομος.
Κάποια στιγμή το υπουργείο Πολιτισμού βρήκε τα χρήματα που χρειάζονταν για την αντικατάσταση και την είχε προγραμματίσει για το 2015. Χωρίς τον ξενοδόχο, όμως. Άλλαξε η κυβέρνηση, άλλαξαν και τα σχέδια. Πέταξε η αντικατάσταση και μαζί της η προστασία του μνημείου. Τα τελευταία τρία χρόνια ολοένα και κατατίθενται στη Βουλή ερωτήσεις με τα “κουρέλια” πάνω από το μνημείο. Ολοένα οι απαντήσεις δεν είναι απαντήσεις, αφού κανείς υπουργός δεν λέει κάτι συγκεκριμένο. Και έρχεται ο πρωθυπουργός να πει πως όλα εντάξει, θα συνεχιστεί η αναστήλωση, στο πλαίσιο του προγράμματος ανταγωνιστικότητας. Λες και αυτό είναι το επείγον. Και λες κι εκείνος δεν είναι μηχανικός.
Αν είχε επισκεφθεί έστω μια φορά στη ζωή του τον Επικούριο Απόλλωνα, θα γνώριζε ποιο είναι το πραγματικό ζήτημα, όπως κάθε μηχανικός μπορεί να συλλάβει με την πρώτη. Αλλά προφανώς δεν έκανε αυτό τον κόπο. Επομένως, όσο και να έχουν μερίδιο ευθύνης οι λογογράφοι και οι πληροφοριοδότες του, το μεγαλύτερο ανήκει στον ίδιο. Όσα χεράκια και να βάλει ο Απόλλων επικουρώντας, για να σου έρθει επιφοίτηση πρέπει να έχεις κουνήσει και το δικό σου δαχτυλάκι. Αλλά…
