Ο Δράκος (1956). Ο Νίκος Κούνδουρος καταγράφει κινηματογραφικά την ασφυξία της ανωνυμίας, τη μικροαστική δίψα για αναγνώριση με μοναδικό τρόπο.
Η ταινία του, που προβάλλεται ξανά από τις 31 Αυγούστου στους κινηματογράφους – αποκατεστημένη κόπια- είναι ένα φιλμ νουάρ που ο δημιουργός της λειτουργεί έξω από τις εμπορικές νόρμες. Είναι λες και ο Κούνδουρος με αυτό το έργο έρχεται σε διάλογο με τους θεατές του.
Ο Δράκος δεν ήταν μια κινηματογραφική απόπειρα εσωτερικής καύσης. Προβλήθηκε στο Διεθνές Φεστιβάλ κινηματογράφου της Βενετίας το 1956 αποσπώντας Ειδική Μνεία ενώ κριτικοί του κινηματογράφου μιλούν για μια σημαντική ταινία στην ιστορία του σινεμά.
O Θωμάς (Νίνος Ηλιόπουλος), ένας ασήμαντος υπαλληλάκος, ενώ ετοιμάζεται να περάσει μόνος του την Πρωτοχρονιά, ανακαλύπτει ότι μοιάζει εκπληκτικά με τον “δράκο”, ένα διαβόητο παράνομο, καταζητούμενο από την αστυνομία. Aυτή η ομοιότητα γίνεται αφορμή για παρεξήγηση, όταν μια ομάδα παρανόμων, που ετοιμάζονται να κλέψουν ένα Στύλο του Oλυμπίου Διός, νομίζοντας ότι ο Θωμάς είναι ο “δράκος”, του προτείνουν να είναι ο αρχηγός της επιχείρησης. O Θωμάς, θέλοντας για πρώτη φορά στη ζωή του να ξεφύγει απ’ τη μιζέρια και τη μοναξιά, και να γίνει επιτέλους “κάποιος”, αποδέχεται την πλαστοπροσωπία. H αποκάλυψη της αλήθειας θα έχει τραγικές συνέπειες.
Σκηνοθεσία: Nίκος Kούνδουρος
Σενάριο: Iάκωβος Kαμπανέλλης
Μουσική: Mάνος Xατζιδάκις
Ηθοποιοί: Nτίνος Hλιόπουλος, Mαργαρίτα Παπαγεωργίου, Γιάννης Aργύρης, Θανάσης Bέγγος
Ο Νίκος Κούνδουρος γεννήθηκε στον Άγιο Νικόλαο της Κρήτης. Ο πατέρας του, Ιωσήφ Κούνδουρος, ήταν γνωστός δικηγόρος και πολιτικός. Σπούδασε ζωγραφική και γλυπτική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και αποφοίτησε σε ηλικία 22 ετών. Λόγω πολιτικών πεποιθήσεων, πέρασε μεγάλο χρονικό διάστημα στην Μακρόνησο, από όπου έφυγε το 1952.
Δύο χρόνια αργότερα, το 1954, ολοκλήρωσε την πρώτη του ταινία, Μαγική πόλη, η οποία παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Βενετίας. Ακολουθεί Ο δράκος, το 1956, που συμμετείχε στο Φεστιβάλ Βενετίας και Οι παράνομοι, το 1958, που συμμετείχε στο Φεστιβάλ Βερολίνου.
Το 1960 με Το ποτάμι κερδίζει τα βραβεία σκηνοθεσίας και μουσικής στην πρώτη εβδομάδα Ελληνικού κινηματογράφου στη Θεσσαλονίκη και το βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ της Βοστώνης. Το 1978, η ταινία 1922, απέσπασε τα βραβεία καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, φωτογραφίας, α’ γυναικείου ρόλου, β’ ανδρικού ρόλου και σκηνικών και κοστουμιών στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης καθώς και τα βραβεία καλύτερης ταινίας και σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ του Καίηπ Τάουν το 1982. Το 1985, το Μπορντέλλο, προβλήθηκε εκτός συναγωνισμού στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Άλλες ταινίες του: Μικρές Αφροδίτες, Vortex το πρόσωπο της Μέδουσας, Τα τραγούδια της φωτιάς, Μπάιρον – μπαλάντα για έναν δαίμονα, Οι φωτογράφοι, Ιφιγένεια εν Ταύροις, Αντιγόνη.
«Ο Δράκος είναι ένας πραγματικός άθλος για τον Ελληνικόν Κινηματογράφον» ΚΑΤΙΝΑ ΠΑΞΙΝΟΥ
«Ο Δράκος αποτελεί την συγκλονιστική προσφορά της Ελλάδος στην διεθνή κινηματογραφική ποίηση και παίρνει δικαιωματικά τη θέση του ανάμεσα στα πρωτοποριακά έργα της Ευρωπαικής παραγωγής» ΡΟΖΙΤΑ ΣΩΚΟΥ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
«Ο Δράκος πηγαίνει πολύ μακρύτερα και πολύ βαθύτερα από όποια άλλη Ελληνική ταινία. Για πρώτη φορά ο Ελληνικός Κινηματογράφος κάνει ένα βήμα τόσο τολμηρό» ΜΑΡΙΟΣ ΠΛΩΡΙΤΗΣ -ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
«Πρώτη φορά γυρίστηκε στην Ελλάδα μια ταινία με την αναμφισβήτητη αξία και την σωστή κινηματογραφική αντίληψη του Δράκου» Α.ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ -ΑΘΗΝΑΙΚΗ
«Πρόκειται για μια από τις πιο ενδιαφέρουσες ταινίες που μας προσέφερε τελευταία το ευρωπαικό κλίμα» Μ.ΚΑΡΑΓΑΤΣΗΣ
