Είμεθα προπονημένοι στις προσβολές | Το έργο της -μαθαίνω- φιλόδοξης Γεωργίας Λαλέ και η έκθεσή του στο ελληνικό προξενείο στη Νέα Υόρκη, ξεσήκωσε τα αντανακλαστικά του συνόλου της ακροδεξιάς.

Από την κοινοβουλευτική ομάδα της Νίκης στον Γιώργο Γεραπετρίτη η θέα σ’ ένα σύμβολο ενώνει πεποιθήσεις και πρακτικές. Η παραλλαγή του, έστω και ως καλλιτεχνικό έργο, θεωρήθηκε προσβλητική από ένα κοινό προπονημένο στις προσβολές. Καμία έκπληξη.

Το θλιβερό γεγονός, που ήδη προσφέρεται και ως λεκτικό σκετς φέρνοντας πικρό γέλιο, είναι ότι η καταγγέλλουσα ακροδεξιά, βγαίνει διαρκώς παραπονούμενη για την υποταγή της πολιτείας στους ¨πολιτικορθακιστές”, είναι ο κοινωνικός φορέας που, όποτε έχει απαιτήσει το κατέβασμα καλλιτεχνικού έργου από τοίχο, τα έχει καταφέρει με αρκετό ντόρο, σχετική ευκολία, αέρα αουτσάιντερ, καλές άκρες, φινέτσα νικητή. 

Το έργο της -ενθουσιασμένης για την αμερικανοποίησή της Λαλέ- δεν κρίνεται πια μόνο για την καλλιτεχνική του επάρκεια. Πυροδοτεί την κουβέντα για εκείνη την πλειοψηφία που αναζητά στην προσβολή το θεμέλιο λίθο της. 

Είναι, ίσως, η πρώτη φορά για την Ελληνίδα καλλιτέχνιδα που βλέπει έργο της απλωμένο στη λογοκρισία. Το ξεκρέμασμα καλλιτεχνικών δημιουργημάτων από την Ελληνική πολιτεία έχει δομημένη παράδοση.

Ως παράδειγμα – και μάλιστα με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ – προσφέρεται η έκθεση Outlook του 2003. Όταν μια διαμαρτυρία του Γιώργου Καρατζαφέρη (αρχικά) και σε συνέχεια του πρώην προέδρου της Νέας Δημοκρατίας Μιλτιάδη Έβερτ είχε ως αποτέλεσμα το ξεκρέμασμα έργου του Βέλγου καλλιτέχνη Thierry De Cordier από την έκθεση.  “Η ελευθερία της Τέχνης περιορίζεται από το Νόμο και από το κοινό γούστο” ήταν η άποψη του, τότε, υπουργού πολιτισμού Ευάγγελου Βενιζέλου.

Ο πίνακας ζωγραφικής του De Cordier απεικόνιζε, μεταξύ άλλων, έναν μεγάλο σταυρό και ένα ανδρικό όργανο σε φάση εκσπερμάτισης. 

Έξτρα sauce στην υπόθεση του 2003 δίνει η πραγματικότητα. Το έργο μέχρι να ξεκρεμαστεί είχε εκτεθεί για 45 μέρες και μάλιστα το ρεπορτάζ λέει πως τα εγκαίνια της έκθεσης που το φιλοξενούσε, είχε κάνει ο τότε πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος. 

Την απόφαση του ξεκρεμάσματος του έργου πήρε το Διοικητικό Συμβούλιο του Οργανισμού Προβολής Ελληνικού Πολιτισμού και τη σφραγίδα των συντηρητικών αντανακλαστικών έβαλε ο τότε υπουργούς πολιτισμού, πανεπιστημιακός Ευάγγελος Βενιζέλος, ακολουθώντας τη γραμμή του ακροδεξιού δαχτύλου της τότε πολιτικής σκηνής της χώρας. 

Για τα πρακτικά να πούμε ότι το επίμαχο έργο του De Cordier ήταν μια καταγγελία του καλλιτέχνη στην παιδοφιλία που τότε συντάρασσε τα δρώμενα της καθολικής εκκλησίας.