Η Ρωσία επιτέθηκε στην Ουκρανία. Οι χειρότεροι φόβοι επιβεβαιώνονται. Η έκταση της εισβολής δεν είναι πλήρως κατανοητή. Είναι ήδη σαφές ότι ο ρωσικός στρατός έχει επιτεθεί σε στόχους σε όλη τη χώρα, όχι μόνο στα νοτιοανατολικά (κατά μήκος των συνόρων των λεγόμενων «λαϊκών δημοκρατιών»). Τις τελευταίες δύο μέρες οι Ουκρανοί σε διάφορες πόλεις ξύπνησαν από εκρήξεις.
Ο Βλαντιμίρ Πούτιν κατέστησε σαφές τον στρατιωτικό στόχο της επιχείρησης: την πλήρη παράδοση του ουκρανικού στρατού. Το πολιτικό σχέδιο του παραμένει ασαφές. Το πιθανότερο σενάριο λέει τη δημιουργία μιας φιλορωσικής κυβέρνησης στο Κίεβο. Η ρωσική ηγεσία υποθέτει ότι η αντίσταση θα σπάσει γρήγορα και ότι οι περισσότεροι απλοί Ουκρανοί θα αποδεχτούν ευσυνείδητα ένα νέο καθεστώς που θα είναι σε ανοιχτή γραμμή με τη Μόσχα. Οι κοινωνικές συνέπειες για την ίδια τη Ρωσία θα είναι προφανώς σοβαρές – ήδη το πρωί, ακόμη και πριν ανακοινωθούν οι δυτικές κυρώσεις, τα ρωσικά χρηματιστήρια κατέρρευσαν και η πτώση του ρουβλίου έσπασε όλα τα ρεκόρ.
•Η ομιλία Πούτιν (προχθές βράδυ) στην οποία ανακοίνωσε το ξέσπασμα του πολέμου, αντιπροσώπευε την ακάλυπτη γλώσσα του ιμπεριαλισμού και της αποικιοκρατίας. Υπό αυτή την έννοια, είναι η μόνη κυβέρνηση που μιλά τόσο ανοιχτά σαν ιμπεριαλιστική δύναμη από τις αρχές του εικοστού αιώνα. Το Κρεμλίνο δεν είναι πλέον σε θέση να κρύβει πίσω από άλλα παράπονα – συμπεριλαμβανομένης της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ – το μίσος του για την Ουκρανία και την επιθυμία να της δώσει ένα τιμωρητικό «μάθημα». Αυτές οι ενέργειες είναι πέρα από ορθολογικά κατανοητά «συμφέροντα» και βρίσκονται κάπου στη σφαίρα της «ιστορικής αποστολής», όπως την αντιλαμβάνεται ο Ρώσος πρόεδρος.
Από την εποχή της σύλληψης του ακτιβιστή, δικηγόρου Αλεξέι Ναβάλνι (Ιανουάριος 2021), η αστυνομία και οι υπηρεσίες ασφαλείας έχουν ουσιαστικά συντρίψει την οργανωμένη αντιπολίτευση στη Ρωσία. Η οργάνωση του Ναβάλνι θεωρήθηκε «εξτρεμιστική» και διαλύθηκε, οι διαδηλώσεις για την υπεράσπισή του οδήγησαν σε περίπου δεκαπέντε χιλιάδες συλλήψεις και σχεδόν όλα τα ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης είτε έκλεισαν είτε χαρακτηρίστηκαν ως «ξένοι πράκτορες», περιορίζοντας σοβαρά τη λειτουργία τους. Μαζικές διαδηλώσεις κατά του πολέμου είναι απίθανες. Δεν υπάρχει πολιτική δύναμη ικανή να τις συντονίσει και η συμμετοχή σε οποιαδήποτε διαδήλωση στον δρόμο, συμπεριλαμβανομένης της μονοπρόσωπης διαδήλωσης, τιμωρείται γρήγορα και αυστηρά. Οι ακτιβιστές και οι διανοούμενοι στη Ρωσία είναι συγκλονισμένοι και αποθαρρυμένοι από τα γεγονότα.
Ένα καθησυχαστικό σημάδι, μια μικρή ακτίνα φωτός που μπαίνει από τη γρίλια είναι ότι δεν διακρίνεται ξεκάθαρη υποστήριξη για πόλεμο στη ρωσική κοινωνία. Σύμφωνα με το Levada Center, το τελευταίο ανεξάρτητο πρακτορείο δημοσκοπήσεων (το ίδιο χαρακτηρίζεται ως «ξένος πράκτορας» από τη ρωσική κυβέρνηση), το 40% των Ρώσων δεν υποστηρίζουν την επίσημη αναγνώριση των «λαϊκών δημοκρατιών» του Ντόνετσκ και του Λουχάνσκ από τις ρωσικές αρχές, ενώ το 45% των Ρώσων το κάνει. Είναι αξιοσημείωτο ότι παρά τον πλήρη έλεγχο των μεγάλων πηγών μέσων ενημέρωσης (σ.σ. μας θυμίζει κάτι αυτό;) και τη δραματική έκρηξη προπαγανδιστικής δημαγωγίας στην τηλεόραση, το Κρεμλίνο δεν είναι σε θέση να υποδαυλίσει τον ενθουσιασμό για πόλεμο.
Η πατριωτική κινητοποίηση των Ρώσων που ακολούθησε την προσάρτηση της Κριμαίας το 2014 δεν συμβαίνει σήμερα. Υπό αυτή την έννοια, η εισβολή στην Ουκρανία καταρρίπτει τη δημοφιλή θεωρία ότι η εξωτερική επιθετικότητα του Κρεμλίνου στοχεύει πάντα στη στήριξη της εγχώριας νομιμότητας. Αντίθετα, αν μη τι άλλο, αυτός ο πόλεμος θα αποσταθεροποιήσει το καθεστώς και θα απειλήσει ακόμη και την επιβίωσή του σε κάποιο βαθμό, καθώς το «πρόβλημα του 2024» – η ανάγκη να παρουσιαστεί μια πειστική παράσταση για την επανεκλογή του Πούτιν, όταν οι Ρώσοι θα ψηφίσουν για την επόμενη προεδρία – εξακολουθεί να είναι πάνω στο τραπέζι.
Η Αριστερά σε όλο τον κόσμο πρέπει να ενωθεί γύρω από ένα απλό μήνυμα: όχι στη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για τις ενέργειες της Ρωσίας. Θα οδηγήσουν σε βάσανα και θάνατο. Αυτές τις μέρες της τραγωδίας, καλούμε σε διεθνή αλληλεγγύη με την Ουκρανία.
πηγή: Jacobin
