Ο συνθέτης, μουσικός, στιχουργός Παναγιώτης Καλατζόπουλος δεν θα πάρει μέρος σε καμία από τις παράνοιες της εποχής. Η μουσική είναι αρκετή να τον γεμίσει.
Ο Παναγιώτης Καλατζόπουλος το Σάββατο 23 Δεκεμβρίου μαζί με μουσικούς που όπως ο ίδιος λέει: “είναι καλύτεροι από μένα”, θα εμφανιστούν στο Major Seven. Η βραδιά θα έχει τίτλο «Το Σακάκι του Μπακάλη». Μια συνέντευξη μαζί του, στον επίλογο της χρονιάς, δεν θα μπορούσε να μην έχει και ένα χάδι απολογιστικού χαρακτήρα.
-Είμαστε στο φινάλε της χρονιάς, ποιο είναι αυτό που κρατάς, ποιο είναι αυτό που θέλεις να αφήσεις πίσω σε προσωπικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο το 2023;
Καιροί αντιμάμαλο, ο κόσμος ζαλισμένος. Και εγώ εδώ ζω, σ’ αυτήν την κοινότητα που διαλύεται. Ζω, όσο μπορώ, απομακρυσμένος από τη χωματερή πληροφορίας που φέρνει η τεχνολογία. Συνειδητά δεν βλέπω τηλεόραση. Αν πάω κάπου που άλλοι βλέπουν τηλεόραση την αποφεύγω. Στο διαδίκτυο μπαινοβγαίνω το ομολογώ αλλά, πώς να το πω, και εκείνο ως μορφή ναρκωτικού το προσεγγίζω. Τι κάνει κάποιος στο διαδίκτυο; Κυρίως ψάχνει να βρει πράγματα που πριν την ένταξή του στις ζωές μας μπορεί ποτέ να μην τον ενδιέφεραν. Τώρα σε προσωπικό επίπεδο δούλεψα και δουλεύω πολύ. Είναι πολλές ώρες, μπορεί να μη φαίνονται, αλλά εγώ περνώ καλά με τον εαυτό μου και προσπαθώ οι καρποί της δουλειάς μου αυτής να περπατήσουν.
«Το διαδίκτυο είναι εργαλείο που οδηγεί σιγά σιγά τον κόσμο σε ένα επικίνδυνο αστυνομικό κράτος. Χάνονται ελευθερίες με γεωμετρική πρόοδο.»
-Θα λέγαμε, λοιπόν, πως το διαδίκτυο τηλεορασοποιείται;
-Ετοιμάζεστε για την εμφάνιση σας στο Major Seven. Θα συνεργαστείς με γνώριμους μουσικούς, εκείνο που θέλω να σε ρωτήσω είναι για το επίπεδο των νέων μουσικών που διεκδικούν χώρο στη μουσική σκηνή της Ελλάδας. Μιλάμε για μια γενιά που μπαίνει σε διαφορετικά και ετερόκλητα πρότζεκτ με θέρμη και μεγάλη ερμηνευτική ικανότητα. Κάνω λάθος;
Ισχύει παρόλο που είναι οξύμωρο. Οι μουσικοί παλιά δούλευαν 20-25 μέρες το μήνα. Τώρα πια υπάρχει μόνο ένα Σάββατο. Άρα, πάμε στις 4 φορές τον μήνα, άντε 5. Αυτή η πραγματικότητα θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι εμπόδιο για τους νέους μουσικούς όμως, ευτυχώς, συμβαίνει το αντίθετο. Στο γεγονός νομίζω πως σε έναν βαθμό ρόλο έχουν παίξει τα μουσικά γυμνάσια. Από εκεί, τα τελευταία χρόνια, βγήκαν πολλοί πρώτης τάξεως μουσικοί. Όποίος είχε την ιδέα της δημιουργίας τους, δεν ξέρω ποιός; πρέπει να πιστωθεί ότι έφερε νέο αέρα στη δουλειά μας. Κατά τ’ άλλα, είμαι ένας συνθέτης, μουσικός, στιχουργός και στο Major Seven θα παίξουμε ορχηστρικά μέρη και μερικά κομμάτια από αυτά που θα ήθελα να έχω γράψει, μιλώ για τα τραγούδια που ζηλεύω γόνιμα. Σε παρέες, όταν μου λένε “παίξε κάτι”, μου αρέσει να παίζω τραγούδια άλλων, όχι τα δικά μου. Με κάνει να αισθάνομαι αμήχανα το δικό μου ρεπερτόριο. Κατά τ’ άλλα στη σκηνή θ’ ανέβουμε μαζί με τον Γιώργο Παλαμιώτη και τον Ανδρέα Πολυζωγόπουλο, που είναι φίλοι και συνεργάτες μου εδώ και χρόνια. Την τελευταία φορά δουλέψαμε στα Φτηνά Τσιγάρα που ανέβηκε στο Νιάρχος, πέρσι. Ο Γιάννης Αγγελόπουλος είναι new entry στην παρέα. Νομίζω ότι όλοι τους είναι καλύτεροί μου σε αυτό που κάνουν. Είχα πολλά χρόνια να αισθανθώ τόσο καλή χημεία γύρω μου. Και παρουσιάζουμε τη νέα μου γνωριμία, την Ανδρομάχη Φουντουλίδου, μια κατά βάση ηθοποιό που έχει βγει από μουσικό γυμνάσιο, δηλαδή ξέρει μουσική και μου αρέσει πολύ η χροιά της φωνής της.
«Οι ακραίοι βιρτουόζοι είναι ένα τσίρκο που έχει την πλάκα του αλλά στο φόντο υπάρχει μια μορφή αναπηρίας.»
-Αναφέρθηκες στους καλύτερους μουσικούς από εσένα. Πώς ορίζεις το καλύτερος από εσένα; Ας πούμε, είναι εκείνος που πραγματοποιεί τη δική σου ευχή για το πώς ένα τραγούδι μπορεί να ερμηνευτεί;
Κοίτα, για μένα καλός μουσικός είναι εκείνος που του δίνω κάτι και μου έρχεται πίσω υπερπολλαπλάσιο αυτό που περιμένω. Πια, δουλεύοντας, είμαι σε θέση να γνωρίζω αν πάει κάτι πάει καλά, ή μια μέτρια φάση ή για πέταμα. Αυτό είναι ένα ζητούμενο για μένα, ένα άλλο είναι ότι βαριέμαι τους δεξιοτέχνες. Η δεξιοτεχνία όταν φαίνεται είναι απωθητική. Ας πούμε τεράστιος δεξιοτέχνης ήταν ο Χέντριξ αλλά δεν το καταλαβαίνεις όταν παίζει, εκεί είναι η ομορφιά του μεγάλου μουσικού. Ο Κλάπτον είναι ένα ακόμα παράδειγμα. Παίζει και δεν τον βλέπεις να ιδρώνει. Οι ακραίοι βιρτουόζοι είναι ένα τσίρκο που έχει την πλάκα του αλλά στο φόντο υπάρχει μια μορφή αναπηρίας. Αν έχεις να πεις κάτι, δεν χρειάζεσαι πολλά. Δε σημαίνει ότι το ποίημα είναι καλύτερο επειδή έχει πολλά λέξεις, μια συνέντευξη το ίδιο.
Ο Παναγιώτης Καλαντζόπουλος παρουσιάζει TO ΣΑΚΑΚΙ ΤΟΥ ΜΠΑΚΑΛΗ το Σάββατο 23 Δεκεμβρίου με τους: Γιώργο Παλαμιώτη, Ανδρέα Πολυζωγόπουλο, Γιάννη Αγγελόπουλο και την Ανδρομάχη Φουντουλίδου
Όπως λέει ο ίδιος ο καλλιτέχνης : «Μας έλειψε το ζωντανό παίξιμο με μπάντα μπροστά σε κόσμο. Και να! Η Ανδρομάχη εμφανίζεται στο σκηνικό, new entry, φωνή με θέρμη και γυρίσματα και να’ μαστε!
Το Σακάκι του Μπακάλη.
Γιατί;
Γιατί έχει πολλές τσέπες που μπορείς μέσα να βάλεις πολλά και διάφορα και να τα βγάλεις την ώρα που θέλεις. Γιατί ο Μπακάλης σαν κι εμάς έχει τροφή και δίνει. Τραγούδια, ορχηστρικά, πρόζα, σόλα».
Σάββατο 23 Δεκεμβρίου
Προπαραμονή Χριστουγέννων στο Μajor Seven με μουσική συμμορία Καλαντζό, Πόλυ, Πάλα ΓιανΒάν και Άντρο και στην παρθενική του εμφάνιση «ΤΟ ΣΑΚΑΚΙ ΤΟΥ ΜΠΑΚΑΛΗ».
