Λέξεις και φωτογραφίες Θεόφιλος Κουτρουμάνης //
Μοναστηράκι. Κυριακή μεσημέρι
Στο γιορτινό Μοναστηράκι το ζευγάρι χορεύει σουίνγκ με φίλους σε μια εκδήλωση κεφιού, αισιοδοξίας και νιάτων. Χορεύουν και μαγεύουν. Η αύρα τους κάνει τον κόσμο γύρω τους καλύτερο. Εμάς που παρακολουθούμε, τους άλλους που συρρέουν για να δανειστούν έστω και λίγη από την ενέργειά τους. Οι στιγμές χαράς διαδέχονται η μία την άλλη. Σε κάθε φιγούρα, σε κάθε πιάσιμο χεριών. Απολαμβάνουν τη σημερινή ημέρα και σχεδιάζουν την επόμενη. Είναι Κυριακή μεσημέρι και όλοι συμμετέχουν στην όμορφη πλευρά της πόλης.
Όλοι εκτός από έναν. Ο άντρας αυτός «γιορτάζει» με τον δικό του τρόπο. Μόνος, ανάμεσα σε πολλούς. Ξεχασμένος από τα βλέμματα. Με ένα μπουκάλι αλκοόλ στο χέρι, βρώμικος, άστεγος… Δεν τον νοιάζει το αύριο γιατί δεν ξέρει αν θα υπάρχει. Μεγαλύτερη αγωνία του, πόσες γουλιές ακόμα τού απομένουν. Πόσες γουλιές γιορτινής ψευδαίσθησης. Η σημερινή ημέρα, ίδια με τη χθεσινή και την προχθεσινή. Ίδια με όσες ημέρες τού απομένουν. Και τι έγινε; Το παγκάκι είναι το δικό του σπίτι. Το μπουκάλι τα δικά του Χριστούγεννα. Η μοναξιά του, η δική του φιγούρα σουίνγκ. Είναι Κυριακή μεσημέρι και εκείνος συμμετέχει στην «αθέατη» πλευρά της πόλης.
