Η Σούζαν Γουντ έζησε σ’ εκείνη την εποχή που οι γυναίκες περνούσαν από το φόντο στο πρώτο πλάνο. Ως γυναίκα και ως φωτογράφος ήταν εκεί με την κάμερά της για να ντοκουμεντάρει το γεγονός.
Οι δεκαετίες του 1960 και του 1970 είχαν πραγματικό ενδιαφέρον. Ο κινηματογράφος, η μουσική, η ζωγραφική, οι γραφικές τέχνες άνθιζαν. Κάθε φύλο ήθελε να κατανοήσει καλύτερα το άλλο. Ίσως όσο ποτέ περισσότερο στη διάρκεια του εικοστού αιώνα.
Η Γουντ πριν μπει στο χώρο της φωτογραφίας με σκοπό να απαθανατίσει τη γυναικεία οντότητα ξεκίνησε φωτογραφίζοντας πιάτα με γαστρονομικά εδέσματα για λογαριασμό διαφημιστικών εταιριών.
Το να ενδιαφερθεί για τις γυναίκες, εκείνες που θέλησαν να παίξουν σε πρώτο πλάνο με τον φωτογραφικό φακό, ήταν μια πρόκληση που ξεπερνούσε την καλλιτεχνική φωτογραφία και αλλοίωνε την παραδοσιακή άποψη πως ο άνδρας είναι γεννημένος πρωταγωνιστής και η γυναίκα ένα παρακολούθημά του γεννημένο να τον φροντίζει, να τονώνει το “εγώ” του.
Η Γουντ από το 1960 φωτογραφίζει γυναίκες που διαλύουν τα στερεότυπα της πατριαρχικής εικόνας. Από τον φακό της πέρασαν ηρωίδες της Σινετσιτά όπως η υπέροχη ηθοποιός με το αγγελικό πρόσωπο Μόνικα Βίτι. Η Τζέιν Φόντα όταν κάθε δημόσια εμφάνισή της ήταν και μια δήλωση γυναικείας χειραφέτησης. Η μουσικός – καλλιτέχνις Γιόκο Όνο. Η γυναίκα – σύμβολο του σεξ Τζέιν Μάνσφιλντ. Η γαλαζοαίματη σχεδιάστρια μόδας Ντάιαν Φον Φίρστενμπεργκ. Η ζωγράφος Γκλόρια Βάντερμπιλτ.
Ο φεμινισμός στις εικόνες της Σούζαν Γουντ είναι φανερός. Οι πρωταγωνίστριές της είναι σε κίνηση δημιουργώντας εντυπώσεις. Παράγοντας επικοινωνία. Κοινοποιώντας μηνύματα χειραφέτησης χωρίς να το φωνάζουν.
Το φωτογραφικό άλμπουμ της Σούζαν Γουντ Women: Portraits 1960-2000 (Pointed Leaf Press) κυκλοφορεί σήμερα.
Περιέχει τη δουλειά μιας γυναίκας που αποθεώνει τη γυναίκεια φύση, άποψη, δημιουργία χωρίς να μαλώνει τον χρόνο ή τους άνδρες για την πίεση που υπέστησαν ή υπόκεινται ως σήμερα.
