Προσοχή! Εύθραυστον! – Αγγελική Γρηγοροπούλου

Εξομολογήσεις που μετατρέπονται σε αναμετρήσεις. Με τους εαυτούς, με τους άλλους. Εντός κι εκτός. Με την προσοχή που δίνουμε σε ένα πολύτιμο κρύσταλλο. Γιατί τι άλλο, είναι η ψυχή από ένα διάφανο κρύσταλλο. Κάποτε θολό. Κάποτε βρώμικο. Κάποτε λαμπερό. Πάντα όμως κρύσταλλο. Άνθρωποι της τέχνης σε δέκα ερωτήσεις-δέκα ιστορίες που μοιάζουν προσωπικές, μπορεί να αφοράν όμως όλους. Α, και μια ερώτηση για την ίδια την Τέχνη. Πως αλλιώς…

Αγγελική Γρηγοροπούλου – Ηθοποιός. Αυτή την περίοδο συμμετέχει στα «170 τετραγωνικά» του Γιωργή Τσουρή, ήταν βοηθός σκηνοθέτη και υπεύθυνη ηχητικού σχεδιασμού στο «Blue Train» του Γεράσιμου Ευαγγελάτου και στο πλαίσιο της ομάδας της, τις «Fem Tettix»  σκηνοθέτησε το «Εκτός Τόνου»  που παιζει κάθε Σάββατο & Κυριακή στο HGW std

Μια ιστορία που με συνοδεύει… είναι αυτή της οικογενειακής ταβέρνας στην Κεφαλλονιά. Ουσιαστικά μεγάλωσα «μέσα» στην ταβέρνα , δούλευα για πολλά χρόνια οπότε  υπάρχει ένας σάκος με άπειρες ιστορίες  από εκεί. Γάμοι με κλάματα , κηδείες με γέλια, Δεκαπεντάυγουστοι σε πανικό, Πρωτοχρονιές, μουσικές , μυρωδιές, κούραση, άγχος, γέλια και κυρίως… πάρα πολλοί άνθρωποι.

Ένα πρόσωπο που με σημαδεύει… είναι ένα πρόσωπο που θα το δω σε κάποια φάση της ζωής μου στον ύπνο μου. Εμπιστεύομαι το υποσυνείδητό μου. Λειτουργεί θαυμάσια. Πρόσφατα είδα τη Χαρούλα Αλεξίου.

Μια κατάσταση που με τσακίζει… σε κοινωνικό επίπεδο είναι η αδικία και η αγένεια και σε προσωπικό όταν είμαι κρυωμένη. Είμαι δυσλειτουργική και γκρινιάρα.

Ένα όνειρο που με «στοιχειώνει»… Από μικρή βλέπω ότι τρέχω σε μια προβλήτα να προλάβω ένα πλοίο όπου μέσα είναι όλοι μου οι αγαπημένοι. Δεν τρέχω ακριβώς, είναι ένα τρέξιμο σε slow motion  ή σε κινούμενη άμμο. Και λίγο πριν φτάσω,  το πλοίο σηκώνει τη μπουκαπόρτα κι αρχίζει να απομακρύνεται.

Θραύσματα που με ολοκληρώνουν… Τώρα τελευταία έχω αρχίσει  να βλέπω στο σώμα μου  διάφορες ουλές, κοψιματάκια, καψιματάκια, σημάδια από χτυπηματάκια σαν ακούσια, φυσικά τατουάζ στιγμών. Κι όλο αυτό για να μην παραδεχτώ την αγαρμποσύνη μου.

Ένας ανεκπλήρωτος στόχος… Να τραγουδήσω  ένα τραγούδι της Χαρούλας στο «Στην υγεία μας ρε παιδιά».

Ένας εκπληρωμένος «έρωτας»… παύει να είναι έρωτας. Γίνεται κάτι άλλο. Σίγουρα δεν γίνεται απωθημένο. 

Τι δικό μου θα καταργούσα; Το φόβο μου. Μερικές φορές ξεπερνά τα όρια της «αυτοπροστασίας» και με αδρανοποιεί. 

Τι «ξένο» θα υιοθετούσα; Την «οικονομία». Θα ήθελα να είμαι λίγο πιο εγκρατής με τα χρήματα και πιο πυκνή και δωρική στην αφήγηση  των ιστοριών μου. Πολλές φορές πλατειάζω.

Εγώ κι Εγώ… εχθροί ή φίλοι; Φίλες κολλητές. Καμιά φορά σαμποτάρει η μία την άλλη, αλλά στο τέλος πάντα τα βρίσκουμε.

Στην τέχνη υπάρχει νέο και παλιό; Νομίζω πως ναι. Μέχρι το νέο να γίνει παλιό και το παλιό να ξαναγίνει νέο. Σαν τη μόδα ή σαν το φίδι που τρώει την ουρά του.

Η Αγγελική Γρηγοροπούλου είναι ηθοποιός. Αυτή την περίοδο συμμετέχει στα «170 τετραγωνικά» του Γιωργή Τσουρή, ήταν βοηθός σκηνοθέτη και υπεύθυνη ηχητικού σχεδιασμού στο «Blue Train» του Γεράσιμου Ευαγγελάτου και στο πλαίσιο της ομάδας της, τις «Fem Tettix»  σκηνοθέτησε το «Εκτός Τόνου»  που παιζει κάθε Σάββατο & Κυριακή στο HGW std. Είναι απόφοιτος της δραματικής σχολής «Πράξη Επτά» και τελειόφοιτος της Φιλολογίας στο ΕΚΠΑ.  Έχει συνεργαστεί ως ηθοποιός με σκηνοθέτες όπως ο Μάκης Παπαδημητρίου, Κώστας Μπάρας, Θοδωρής Γράμψας, Γιάννης Μπέζος, Τζωρτζίνα Κακουδάκη, Μάνια Παπαδημητρίου, Βαγγέλης Λάσκαρης,  Γιώργος Παλούμπης κ.α Στην τηλεόραση συμμετείχε στην κωμική σειρά της ΕΡΤ «Χαιρέτα μου τον πλάτανο». Μαζί με την Ίριδα Κατσούλα είναι ιδρυτικά μέλη της ομάδας «Fem Tettix», στα πλαίσια της οποίας γράφουν και σκηνοθετούν πρωτότυπα νεοελληνικά έργα με έμφαση στην κωμωδία. Έργα της ομάδας είναι τα : « Αφρική ή πώς να φυτέψετε τον νεκρό αδελφό σας» (Θέατρο του Νέου Κόσμου, θέατρο «Vault»), «Η ΜΑΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΝΑ ΡΕ» (HGWstd), «#FREE_PROMETHEUS» (Studio Μαυρομιχάλη), «Εκτός Τόνου» (HGWstd) και «Πετετέριαν» (Θέατρο «Δρόμος»).