Προσοχή! Εύθραυστον! – Βίνα Σέργη

Εξομολογήσεις που μετατρέπονται σε αναμετρήσεις. Με τους εαυτούς, με τους άλλους. Εντός κι εκτός. Με την προσοχή που δίνουμε σε ένα πολύτιμο κρύσταλλο. Γιατί τι άλλο, είναι η ψυχή από ένα διάφανο κρύσταλλο. Κάποτε θολό. Κάποτε βρώμικο. Κάποτε λαμπερό. Πάντα όμως κρύσταλλο. Άνθρωποι της τέχνης σε δέκα ερωτήσεις-δέκα ιστορίες που μοιάζουν προσωπικές, μπορεί να αφοράν όμως όλους. Α, και μια ερώτηση για την ίδια την Τέχνη. Πως αλλιώς…

Βίνα Σέργη – Ηθοποιός. Αυτή την περίοδο συμμετέχει στην παράσταση  «Στην Κορυφή του Κόσμου, εκεί να με πας» σε κείμενο και σκηνοθεσία της Ειρήνης Φαναριώτη στο Θέατρο Αργώ – Studio (πρεμιέρα 31 Ιανουαρίου)

Μια ιστορία που με συνοδεύει…

Γεννήθηκα στην Καλαμάτα. Αυτό. Κι ο πατέρας μου είναι από Νάξο. Αυτό το κάνει ακόμα καλύτερο. Αυτή είναι η μικρή ιστορία που λέω πάντα σε όποιον συστήνομαι και που πάντα θα καταλάβουν άλλα από όσα σημαίνουν για μένα. Ας πούμε ενώ για μένα σημαίνουν παιχνίδι στον Άι Γιάννη, βόλτες με τα πόδια σε όλη την παλιά πόλη με φίλους από το σχολείο, ραντεβού για κρέπα στην πλατεία στο Duffy, μπουγέλα στα τρένα στην λήξη της σχολικής χρονιάς και μπάνιο στη γούρνα της γιαγιάς της Δέσποινας τα καλοκαίρια με το λάστιχο… για άλλους σημαίνουν καλός μπάφος και πατάτες Νάξου.

Ένα πρόσωπο που με σημαδεύει…

Η μαμά μου. Χρειάζεται να πω κάτι παραπάνω από τα αυτονόητα; Εκείνη που με έφερε εδώ άφησε και τα σημάδια της πάνω μου. Κι όσο μεγαλώνω αγαπάω κι αυτά κι εκείνη παραπάνω.

Μια κατάσταση που με τσακίζει…

Η βία κάθε είδους. 

Ένα όνειρο που με «στοιχειώνει»…

Να μου πέφτουν τα δόντια και να προσπαθώ να τα βάλω στη θέση τους. Το βλέπω πάρα πολύ συχνά και το αστείο είναι ότι ενώ αγωνιώ κάθε φορά να τα κρατήσω στην θέση τους μια από τις τελευταίες φορές που το είδα είπα μέσα στον ύπνο μου «ε δε γ@μιέται θα βάλω ψεύτικα! Μπορεί να είναι και καλύτερα» και κοιμήθηκα πιο ήσυχη. 

Θραύσματα που με ολοκληρώνουν…

Δεν ξέρω τι εννοείς ακριβώς με τα θραύσματα αλλά όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ πράγματα που με ολοκληρώνουν, τα οποία μπορεί και να με αγκυλώνουν κάποιες φορές είναι να παράγω τέχνη, να ψυχαγωγούμε από αυτήν, να ζω χωρίς όρια, να ερωτεύομαι και να με ερωτεύονται.

Ένας ανεκπλήρωτος στόχος…

Να παίξω σε ταινία του Ταραντίνο. Μου αρέσει να θέτω υψηλούς στόχους. Για να ακούει το σύμπαν και ας μου φέρει κάτι παραπλήσιο. Έναν Λάνθιμο ας πούμε. Δεν θα πω όχι.

Ένας εκπληρωμένος «έρωτας»…

Κάθε μου δουλειά στο θέατρο είναι ένας εκπληρωμένος έρωτας, κάθε μου ποίημα, κάθε ωραίο άραγμα με τους φίλους, κάθε μικρή επιτυχία μέσα στην μέρα είναι ένας εκπληρωμένος έρωτας. Αλλά για να είμαι απόλυτα ειλικρινής για μένα όλα τα νικάει ο αληθινός έρωτας. Ο αμοιβαίος, εύκολος, αδιάκοπος έρωτας που νιώθω για τον άνθρωπο μου

Τι δικό μου θα καταργούσα;

Τις ενοχές. Είναι πολύ κουραστικές και για μένα και για τους γύρω μου.Οι ενοχές είναι αυτές που μας κάνουν να λέμε άλλα από αυτά που εννοούμε και οι άλλοι να καταλαβαίνουν άλλα από αυτά που θέλουμε να πούμε. Γι’ αυτό όλα γίνονται δύσκολα και συμβαίνουν έτσι κι οι περισσότερες παρεξηγήσεις. Ως γυναίκες μεγαλώσαμε λίγο παραπάνω μέσα στην ενοχή, γιατί έπρεπε πάντα να είμαστε λίγο πιο ευγενικές, πιο έξυπνες, πιο ήσυχες και γενικά ΠΙΟ. Έτσι φροντίζουμε πιο συχνά να προσέχουμε πώς θα μιλάμε αλλάζοντας τελικά κάποιες φορές εντελώς και την πρόταση που έχουμε στο μυαλό μας.  Με αυτό τον τρόπο καταλήγουν τα εύκολα να γίνονται δύσκολα με εμάς να κλαίμε σε μια γωνιά χωρίς κάποιο ιδιαίτερο λόγο επειδή δεν ζητήσαμε εξαρχής αυτό που θέλαμε.

Τι «ξένο» θα υιοθετούσα;

Να γίνω πιο διεκδικητική. Είναι κάτι που πάλι λόγω φύλου με δυσκολεύει αφάνταστα. Θα μου πεις γιατί δεν έχεις δει γυναίκες να διεκδικούν; Θα σου απαντήσω ναι αλλά κουράστηκα να είναι όλα αγώνας. Δεν θέλω να γίνω πιο διεκδικητική βάζοντας τις φωνές για τα αυτονόητα. Θέλω να γίνονται εύκολα τα αυτονόητα, χωρίς να μου σφίγγεται το στομάχι κάθε φορά, χωρίς να κάνω πρόβα τα λόγια μου λες και παίζω σε παράσταση πριν το ζητήσω. Να διεκδικώ αλλά χωρίς αυτό να με πνίγει. Πώς λέγεται όταν θες κάτι, το ζητάς με απλά λόγια και γίνεται εύκολα;  Συνεννόηση; 

Εγώ κι Εγώ… εχθροί ή φίλοι;

Η καλύτερη φίλη μου. Μεγαλώνω και ανησυχώ περισσότερο για μένα αλλά δεν με αγαπάω πάντα όσο θα ήθελα, ούτε με φροντίζω όσο θα μπορούσα. Πρέπει συνεχώς να θυμίζω στον εαυτό μου ότι το έξω μου αντικατοπτρίζει το μέσα μου και γι’ αυτό το λόγο να φροντίζω πάντα να είμαι καλά.

Στην τέχνη υπάρχει νέο και παλιό;

Υπάρχει νέο που γεννιέται από το παλιό και παλιό που πρέπει να μαθαίνει από το νέο. Γενικά όλα κύκλος είναι και η τέχνη δεν αποτελεί εξαίρεση. 

Η Βίνα Σέργη γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1995 και από το 2014 ζει στην ​Αθήνα. Το 2018 αποφοίτησε από την Δραματική Σχολή Πράξη 7. Έχει διδαχθεί την μέθοδο του Actors studio για υποκριτική στον κινηματογράφο ​και στο θέατρο από το 2017 έως το 2021 πλάι στον Ανδρέα Μανωλικάκη. Tο 2022 παρακολούθησε το Διεθνές Εργαστήριο του Θεάτρου Άττις «Η Μέθοδος ​του Θεόδωρου Τερζόπουλου». Από το 2018 έως σήμερα έχει συμμετάσχει ως ηθοποιός σε διάφορες ταινίες ​μικρού και μεγάλου μήκους με αρκετές διακρίσεις καθώς και σε θεατρικές ​παραστάσεις με σημαντικότερη έως τώρα την παράσταση “Ένα Πολύ δυνατό ​Κορίτσι” στο πλαίσιο του Big Bang Festival του Onassis Stegi. Πέρα από την υποκριτική, γράφει, ερμηνεύει, ηχογραφεί και κάποιες φορές ​σκηνοθετεί κείμενα της, μεταξύ των οποίων και το single κομμάτι της με τίτλο ​“ΜΟΥ” το οποίο έγινε viral το 2023. Από το 2019 είναι μέλος της ποιητικής κολλεκτίβας The Bad Poetry Social Club. Η ενασχόληση της με τις εκφωνήσεις ξεκινά από το 2018 και συνεχίζεται έως σήμερα. Τον τελευταίο χρόνο την παρακολουθούμε να ερμηνεύει κείμενά της σε κάποια ​σημαντικά events όπως Thessaloniki Pride Festival 2023, TedXAth AUEB 2024, ​Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης live στο Σκοτάδι 2023, Μυστήριο 4η συνάντηση ​Πολιτισμός 2030, στο πλαίσιο του 2023 Έλευσις και άλλα.