Εξομολογήσεις που μετατρέπονται σε αναμετρήσεις. Με τους εαυτούς, με τους άλλους. Εντός κι εκτός. Με την προσοχή που δίνουμε σε ένα πολύτιμο κρύσταλλο. Γιατί τι άλλο, ειναι η ψυχή από ένα διάφανο κρύσταλλο. Κάποτε θολό. Κάποτε βρώμικο. Κάποτε λαμπερό. Πάντα όμως κρύσταλλο. Άνθρωποι της τέχνης σε δέκα ερωτήσεις-δέκα ιστορίες που μοιάζουν προσωπικές, μπορεί να αφοράν όμως όλους. Α, και μια ερώτηση για την ίδια την Τέχνη. Πως αλλιώς
Δήμητρα Ταρούση – Ηθοποιός. Την περίοδο αυτή παίζει στη θεατρική παράσταση «Paradise ή μια ιστοριούλα χωρίς καμία τραγικότητα» στο Θέατρο NOŪS σε σύλληψη – σκηνοθεσία – δραματουργία των Deluders (Δήμητρα Ταρούση, Χαρίλαος Φραγκούλης, Μαίρη Χρυσανθακοπούλου)
Μια ιστορία που με συνοδεύει… Η μέρα που γύρισα από το σχολείο και χτυπούσα τα κουδούνια αλλά οι γονείς μου δεν μου άνοιγαν γιατί ο μπαμπάς ήταν στο νοσοκομείο με εγκεφαλικό επεισόδιο. Οι μήνες που έλειπαν για τη νοσηλεία και την αποκατάσταση ήταν οι πιο δύσκολοι της ζωής μου. Είναι εκείνη η περίοδος που ένιωσα ότι ενηλικιώθηκα.
Ένα πρόσωπο που με σημαδεύει… Η γιαγιά μου η Μαρίτσα. Που λείπει και μου λείπει καθημερινά. Ήταν για μένα η ζωντανή απόδειξη ότι η δίψα για ζωή μπορεί να τον ξεγελάσει τελικά τον θάνατο, όχι για πάντα αλλά για όσο, κάτι είναι κι αυτό.
Μια κατάσταση που με τσακίζει… Να προσπαθείς να επιβιώσεις σε αυτή την χώρα. Να ζεις από τύχη, δύο φορές, επειδή είσαι γυναίκα. Μπορεί να γλιτώσεις από το τρένο αλλά όχι από το μαχαίρι. Κι έπειτα αυτή η δικαιοσύνη που μένει τυφλή μπροστά σε αυτά εγκλήματα. Αυτή η μοναξιά που νιώθεις σε αυτή τη χώρα. Έχουμε μόνο η μια το άλλ@
Ένα όνειρο που με «στοιχειώνει»… Να καταφέρω να ζήσω στο Παρίσι. Το ήθελα από τα 13 μου που το επισκέφτηκα πρώτη φορά. Έρωτας με την πρώτη ματιά. Με στοιχειώνει γιατί όσο μεγαλώνω η ιδέα του να φύγω φαντάζει πιο τρομακτική. Το comfort zone μας δένει γερά στα δεσμά του.
Θραύσματα που με ολοκληρώνουν… Οι αγκαλιές και ο χρόνος που αυτές κρατάνε. Νιώθω πως εκεί βρίσκεις εκείνο το κομμάτι που λείπει. Το παροδικό καταφύγιο.
Ένας ανεκπλήρωτος στόχος… Να συνεργαστώ με ανθρώπους στον χώρο που πραγματικά θαυμάζω το έργο τους. Πιστεύω πως κάθε τέτοιον άνθρωπο που συναντάς γνωρίζεις ένα διαφορετικό κομμάτι για το θέατρο ή το σινεμά που δεν φανταζόσουν. Ένα καινούργιο σύμπαν που σε κάνει κι εσένα να θέλεις να απλώσεις κι άλλο τα φτερά σου και να πας ακόμα πιο μακριά.
Ένας εκπληρωμένος «έρωτας»… Δεν ήταν ποτέ η ιστορία που είχα φανταστεί. Φυλάει πάντα μέσα του ένα κομμάτι ανεκπλήρωτο.
Τι δικό μου θα καταργούσα; Θα καταργούσα το άγχος μου να προλάβω να τα κάνω όλα. Την αδυναμία μου να βάλω προτεραιότητες και όρια.
Τι «ξένο» θα υιοθετούσα; Την ψυχραιμία. Μέσα σε αυτό το χάος που επικρατεί συχνά στον εγκέφαλο μου, πολλές φορές πνίγομαι σε μια κουταλιά νερό. Μετά παίρνω τηλέφωνο την αδερφή μου.
Εγώ κι Εγώ… εχθροί ή φίλοι; Νόμιζα πως ήμασταν πιο φίλες, ή μάλλον είμαστε φίλες που ακόμα κρατάμε μυστικά η μια στην άλλη.
Στην τέχνη υπάρχει νέο και παλιό; Πιστεύω πως όχι. Η τέχνη συνδέεται με την ανάγκη να μιλήσεις, να εκφραστείς, να δημιουργήσεις, και η ανάγκη αυτή έχει να κάνει με το παρόν του κάθε καλλιτέχνη. Ακόμα κι αν βλέπουμε πράγματα που μας θυμίζουν το παλιό κι αυτό κάτι σημαίνει για το τώρα που ζούμε.
Η Δήμητρα Ταρούση είναι απόφοιτη της Ανώτερης Δραματικής Σχολής του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Πάτρας. Aπόφοιτη του τμήματος Βιολογίας (Παν. Πατρών) και κάτοχος Μεταπτυχιακού στο τμήμα Φαρμακευτικής (Παν. Πατρών).Το καλοκαίρι του 2024 παρουσίασε την πρώτη της δουλειά σε συγγραφή, σύνθεση και σκηνοθεσία στα πλαίσια του Off – Off Festival Athens στο θέατρο Έπι Κολωνώ. Τον Οκτώβρη του 2021 ολοκλήρωσε το πρώτο της θεατρικό έργο με τίτλο «DNA: κοίτα ποιος μιλάει τώρα» μέρος του οποίου παρουσίασε στα πλαίσια του 2ου Διεθνούς Συνεδρίου Εξατομικευμένης Ιατρικής, Δεκέμβριος 2021, Ζάππειο Μέγαρο. Έχει συμμετάσχει σε παραστάσεις ως ηθοποιός και βοηθός σκηνοθέτη στην Αθήνα, Πάτρα, Μέγαρα, Χαλκίδα, Κόρινθο, Σαντορίνη και Επίδαυρο. Ενώ έχει παρακολουθήσει και συνεχίζει να παρακολουθεί σεμινάρια υποκριτικής, αγωγής λόγου και χορού έχοντας ως στόχο να εμπλουτίζει τις γνώσεις της και να εξελίσσεται. Συμμετοχές: Μυστήριο 183 Αποθέρι Project /Ελευσίς 2023, εικαστική επιμέλεια Αντώνης Βολανάκης, Hecuba/Εκάβη, συμπαραγωγή του Stanford Repertory Theater και του Ιδρύματος Κακογιάννη σε σκηνοθεσία Rush Rhem, «Ορέστης» του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Σίμου Κακάλα στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου, Επί Σκηνής» σε επιμέλεια του Γιώργου Κουβαρά στο Μουσείο Μπενάκη, «Ύστερα» σε σκηνοθεσία Μαριμίλλης Ασημακοπούλου στο διεθνές φεστιβάλ Πάτρας, Οδύσσεια Revolted σε σκηνοθεσία Γιάννη Τσάκωνα στο διεθνές φεστιβάλ Πάτρας, «Passare», εικαστική performance σε έργα του καλλιτέχνη Άγγελου Σκούρτη, επιμέλεια Γιώργος Κουβαράς, «Cabaret 17», «Oedipus 19» σκηνοθεσία Γεωργίας Καλογεράτου, «Ημερολόγιον express», «Σαμοθράκης Νήματα» σκηνοθεσία Άκης Φιλιός.
