Προσοχή! Εύθραυστον! Αλέξανδρος Πέρρος. Εξομολογήσεις που μετατρέπονται σε αναμετρήσεις. Με τους εαυτούς, με τους άλλους. Εντός κι εκτός. Με την προσοχή που δίνουμε σε ένα πολύτιμο κρύσταλλο. Γιατί τι άλλο, είναι η ψυχή από ένα διάφανο κρύσταλλο. Κάποτε θολό. Κάποτε βρώμικο. Κάποτε λαμπερό. Πάντα όμως κρύσταλλο. Άνθρωποι της τέχνης σε δέκα ερωτήσεις-δέκα ιστορίες που μοιάζουν προσωπικές, μπορεί να αφοράν όμως όλους. Α, και μια ερώτηση για την ίδια την Τέχνη. Πως αλλιώς…
Αλέξανδρος Πέρρος – Ηθοποιός. Την περίοδο αυτή παίζει στη θεατρική παράσταση «Straight White Men» της Young Jean Lee σε σκηνοθεσία Κίρκης Καραλή στο Θέατρο Μικρό Χορν. Παράλληλα συμμετέχει στην τηλεοπτική σειρά «Η Παραλία» της ΕΡΤ1 σε σενάριο Γιώργου Χρυσοβιτσάνου, Κώστα Γεραμπίνη, Παναγιώτη Ιωσηφέλη και σκηνοθεσία Στέφανου Μπλάτσου.
Μια ιστορία που με συνοδεύει… Η ιστορία της εξέλιξης του ανθρώπινου είδους. Πως καταφέραμε να περάσουμε από το ενστικτωδες ζώο στο λογικό ον. Τι χάσαμε και τι κερδίσαμε στην πορεία. Που βρισκόμαστε και πόσο έχουμε ακόμα. Ποιος είναι ο ρόλος μας σε συλλογικό και ατομικό επίπεδο. Κι αυτό συμβαίνει γιατί κατάλαβα πόσο χρήσιμο μου είναι, στην καθημερινότητα της σύγχρονης εποχής, να θυμάμαι την καταγωγή μου, να μην ξεχνώ τους ανθρώπους που με βοήθησαν στην πορεία, να εκτιμώ αυτό που έχω και να ονειρεύομαι δυνατά κι ελεύθερα.
Ένα πρόσωπο που με σημαδεύει… Ο Μαρσέλ Μαρσό. Ο πιο υπέροχος και τραγικός μίμος. Αυτός που χρησιμοποίησε τα αληθινά συναισθήματα στην μιμική του τέχνη και μπόρεσε να δώσει μια νέα διάσταση στην θεατρική πραγματικότητα. Εκφραστικά μέσα κι έντονο συναίσθημα χωρίς την παρουσία λόγου. Ένα πρόσωπο περήφανο μα και τραγικό, μου θυμίζει πάντα την μαγεία της τέχνης του θεάτρου, πως δημιουργείς από το τίποτα έναν υπέροχο κόσμο.
Μια κατάσταση που με τσακίζει… Η καθημερινότητα που ζουμε. Η απάνθρωπη φύση της και οι άνθρωποι που την απαρτίζουν. Έχουμε τόση δύναμη κι ενέργεια μέσα μας για να δημιουργήσουμε κι εμείς επιλέγουμε τον έλεγχο, την εξουσία, την καταστροφή, την καταστολή οπουδήποτε δημιουργικού στοιχείου μας. Ο φόβος που κυριαρχεί στην κοινωνία είναι φανερός, έντονος και πια δεν κρύβεται κάτω από το χαλί.
Ένα όνειρο που με «στοιχειώνει»… Να τρέχω και να μην φτάνω πουθενά. Να προσπαθώ και να μην τα καταφέρνω. Να νικάει ο φόβος
Θραύσματα που με ολοκληρώνουν… Όλοι είμαστε “ραγισμενοι” και αυτό είναι καλό. Είναι τα σημάδια του χρόνου, είναι τα σημάδια των επιλογών μας, είμαστε εμείς! Λιγότερο αυστηροί με περισσότερη κατανόηση ειδικά απέναντι στον εαυτό μας και τα τραύματα μας. Κανείς δεν ξέρει να ζει την ζωή του, δεν υπάρχει κάποιος οδηγός, γι αυτό κάνουμε λάθη και πειραματιζόμαστε, γι αυτό τραυματιζομαστε, γι αυτό συνεχίζουμε.
Ένας ανεκπλήρωτος στόχος… Να ζήσω στο εξωτερικό με άλλους κανόνες, άλλες συνήθειες, άλλους ανθρώπους. Να μάθω και να εξερευνήσω, να εκτιμήσω πάλι τους ανθρώπους.
Ένας εκπληρωμένος «έρωτας»… Δεν ξέρω τι είναι έρωτας. Δεν ξέρω την έννοια της λέξης. Δεν μπορώ να βρω έναν ορισμό. Ο έρωτας πάντα με μπέρδευε. Τον θεωρούσα πότε ενθουσιασμό και πότε αγάπη. Ο ανεκπλήρωτος έρωτας είναι πιο δυνατός από αυτόν που εκπληρώθηκε. Από αυτόν που άρχισε και τελείωσε. Ο ανεκπλήρωτος παραμένει μέσα στον χωροχρόνο αέναος κι ανέγγιχτος, καθαρός
Τι δικό μου θα καταργούσα; Έχω παλέψει πολύ για να με αποδεκτώ, να με καταλάβω, να με αγκαλιάσω. Έχω πολλά αρνητικά ή στοιχεία που με δυσκολεύουν στην καθημερινότητα μου, αλλά τι θα ήμουν χωρίς αυτά; Ποιο το νόημα να με στήνω στον τοίχο και να μου απαριθμω τα λάθη μου; Το ποιος είμαι αντανακλάται στους ανθρώπους που έχω δίπλα μου και στις πράξεις που επιλέγω να κάνω.
Τι «ξένο» θα υιοθετούσα; Μια μεγαλύτερη καλλιέργεια του πνεύματος και της ψυχής τουλάχιστον στα κοινωνικά ζητήματα. Η ελληνική κοινωνία είναι αδιανόητα οπισθοδρομικη. Με τεράστιο φόβο απέναντι σε οτιδήποτε διαφορετικό. Η παιδεία και η καλλιέργεια, η ευγένεια και η αισθητική έχουν αρχίσει και εξαφανιζονται στην κοινωνία μας. Ο φόβος μας έχει καταβάλει κι έχουμε απομακρυνθεί από οτιδήποτε συλλογικό κι επαναστατικό.
Εγώ κι Εγώ… εχθροί ή φίλοι; Φίλοι και μόνο φίλοι. Ποιος είμαι εγώ που θα με κατακρίνω; Ποιος είμαι εγώ που θα μου πω πως γίνονται τα πράγματα; Τι είναι σωστό και τι λάθος; Δεν ξέρω τίποτα. Μπορώ μόνο να μάθω κι αυτό θα το καταφέρω αν με βοηθήσω και στέκομαι δίπλα μου όποτε με έχω ανάγκη!
Στην τέχνη υπάρχει νέο και παλιό; Στην τέχνη υπάρχει το αληθινό και το διαχρονικό, όμως μόνο γι αυτούς που μπορούν να το αναγνωρίσουν. Η τέχνη είναι πάνω από εμάς. Υπήρχε και θα υπάρχει. Θα αλλάζει μορφές κι όσοι από εμάς μπορούμε να ακολουθήσουμε θα είμαστε εκεί. Είναι ελάχιστοι οι πραγματικοί καλλιτέχνες, άρα και η πραγματική τέχνη σπάνια. Ο συνεχόμενος διάλογος, χωρίς ορια, μεταξύ δημιουργού κι εκτελεστή είναι αυτός που θα γεφυρώσει τις καταστάσεις και θα μικρύνει το διάστημα ανάμεσα σε παλιό και νέο. Όλοι και όλα χρειάζονται.
Ο Αλέξανδρος Πέρρος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1988. Σπούδασε και πήρε πτυχίο ως αριστούχος στον χορό (American Style Latin & Ballroom Dance DVIDA). Είναι απόφοιτος της δραματικής σχολής του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν (2009). Στο θέατρο συνεργάστηκε στενά με το Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν και τους σκηνοθέτες Δ.Χρονόπουλο, Κ.Καπελώνη, Μ.Κάλμπαρη, Θ.Γράμψα, Α.Αντωνόπουλο, Δ.Δεγα’ί’τη. Επίσης στο ελεύθερο θέατρο με τους Οδ.Παπασπηλιόπουλο, Κ.Παπαδάκη, Ν.Μίχα, Κ.Νικολα’ί’δη και Π.Ζούλια, σε έργα παγκόσμιου ρεπερτορίου ( Αρχαίο Δράμα Κωμωδία, Κλασσικό, Σύγχρονο, Νεοκλασσικό Έργο, Παιδικό, Μιούζικαλ ) σε έργα των Αριστοφάνη, Σαίξπηρ, Α.Τσέχωφ, Ρ.Βιτράκ, Α.Μίλλερ, Χ.Κ.Άντερσεν, Ρ.Ρόουζ, Ε.Άλμπι και Ι.Καμπανέλλη, Α.Ραγκαβή, Α.Σαμαράκη, Α.Φραγκούλη σε σημαντικα θέατρα όπως η Επίδαυρος,το Ηρώδειο κ.ά. Ως σκηνοθέτης έχει συνεργαστεί με το Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν στη παράσταση “Art Volution ή Γιατί η Τέχνη είναι Επανάσταση” ενώ ως ιδρυτικό μέλος της ομάδας σωματικού θεάτρου ομάδα επίPLay physical comedy theatre έχει σκηνοθετήσει τρεις παραστάσεις. ( Οι Ακαταμάχητοι Λεβέντες Μέρος Α’ και Μέρος Β’, Επιστροφη στην Άγρια Βρύση ). Τηλεοπτικά πρωτοεμφανίστηκε στην σειρά ” Οι Συμμαθητές ” στον ΑΝΤ1 σε επεισόδια με σκηνοθέτες τους Β.Θωμόπουλο, Β.Τσελεμέγκο, Π.Κούτρα. Επίσης στη σειρά ” Το Τατουαζ ” στον Alpha σε σκηνοθεσία Α.Γεωργίου. Πρωταγωνίστησε στη σειρα του Alpha “Αγγελική” σε σκηνοθεσία Στέφανου Μπλάτσου, ενώ προσφατα εμφανίστηκε στη σειρά “Το Αύριο μας ανήκει” στο Mega και “3 Μίλια” στο Star σε σκηνοθεσία Βασίλη Ντούρου. Στο ραδιόφωνο έχει συμμετάσχει στην παράσταση ” Ψηλά από την Γέφυρα ” του Α.Μίλλερ σε σκηνοθεσία Δ.Χρονόπουλο για τα “40 χρόνια ελληνικής ραδιοφωνίας”, θέατρο στο ραδιόφωνο.
