Του Γιάννη Παναγόπουλου //
4.500.000 Σύριοι είναι σε αναζήτηση πατρίδας. Τους ακολουθούν γύρω στα δύο εκατομμύρια Αφγανοί, Ιρακινοί, Λιβανέζοι. Οι αριθμοί των προσφυγικών ροών ανανεώνονται καθημερινά, μόνο προς τα πάνω. Ο ουρανός το όριο; Οι αριθμοί αποκτούν δεύτερη σημασία. Γίνονται γεωγραφικοί προσδιορισμοί. Αποκτούν αξία ονοματεπώνυμων. Μέση Ανατολή. Τουρκία. Ελλάδα. Η Ιταλία υποτίθεται πως καθάρισε κλείνοντας τα θαλάσσια σύνορα της. Εικόνες ανθρώπων που αλλάζουν πατρίδες με τα πόδια. Αστυνομίες πόλεων που μετατρέπονται σε στρατοί. Στο μέλλον το ίδιο δρομολόγιο θα μπορεί να προσφέρεται και ως τουριστικό πακέτο Λυπημένης Ευρωπαϊκής Ιστορίας από ψαγμένους ταξιδιωτικούς πράκτορες.
Ήταν Αύγουστος του 2015 όταν η Καγκελάριος Μέρκελ δήλωνε: «Αν η ευρωπαϊκή μεταναστευτική πολιτική αποτύχει τότε δεν θα έχουμε την Ευρώπη που οραματιστήκαμε». E; Θα ονόμαζε πότε κανείς την Μέρκελ ακτιβίστρια υπέρ των δικαιωμάτων των προσφύγων; Στην εποχή της δικτύωσης η Ευρώπη θυμίζει ρετρομουστακαλή επαρχιώτη αστυνομικό που πήρε βυσματική μετάθεση στην Γ.Α.Δ.Α. και την πρώτη μέρα στην δουλειά όταν άκουσε: «Ποντίκι» σκιάχτηκε. Νόμισε πως του μιλούσαν για αρουραίο, όχι για εξάρτημα υπολογιστή. Ευρωπαϊκή Ένωση. Η αμηχανία είναι έκδηλη. Όχι ακόμα κατανοητή. Μπορεί να περιμένει πέντε λεπτάκια ακόμα; Ένας υπνάκος, έστω και ολιγόλεπτος, φαντάζει ασυγκράτητα ελκυστικός για μια αρμαθιά ηγέτες που δέχτηκαν τη λογιστική ως ευαγγέλιο κοινού μέλλοντος των λαών τους.
Η στρατιωτική δράση, οι φράχτες, το κλείσιμο των συνόρων δεν είναι η λύση στο πρόβλημα των προσφύγων που κατευθύνουν στην Ευρώπη. Το αντίθετο. Είναι μέρος του προβλήματος. Το αίσχος του Ισραήλ με την οικοδόμηση τοίχων ανάμεσα στους πολίτες του και την Παλαιστίνη έλυσε κάποιο πρόβλημα; 700 εκατομμύρια ευρώ ανθρωπιστική βοήθεια έρχονται στην Ελλάδα. Μαζί τους, στο Αιγαίο, καταφθάνει και το χακί χρώμα του ΝΑΤΟ. Ο γείτονας γάτος Ερντογάν υψώνει απαιτήσεις. Το θρησκευτικοπολιτικό του όραμα σε εξέλιξη. Η Ευρώπη στα πόδια του. Παιδί της είναι άλλωστε. Ας πούμε πως οι μπίζνες με τον I.S.I.S., τη στήριξη της αντιπολίτευσης στον Άσαντ, ήταν αναβαθμισμένη παρτίδα «Μονόπολης».
Καταρχάς 25.000, ψυχές είναι εγκλωβισμένες στην Ελλάδα. Δεν θέλουν να είναι εδώ. Θα μείνουν, προσωρινά, εδώ. Σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα οι εγκλωβισμένοι πρόσφυγες στην Ελλάδα μπορεί να φθάσουν από 150.000 έως και 200.000 – για «70.000 μέσα στον επόμενο μήνα» μίλησε ο αναπληρωτής υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννης Μουζάλας. Tα εκατομμύρια των ανθρώπων που εγκαταλείπουν τις χώρες τους είναι θύματα πολέμων, που συχνά η Δύση βάζει το χέρι της στην πραγματοποίησή τους. Αυτοί οι πρόσφυγες και οι υποψήφιοι πρόσφυγες, λοιπόν, σύμφωνα με την σκληροτράχηλη Ευρώπη δεν είναι μόνο πρόσφυγες. Είναι και ντε φάκτο χαζούληδες. Δεν μιλούν μεταξύ τους. Δεν ανταλλάσουν μηνύματα μεταξύ τους. Δεν δικτυώθηκαν ποτέ. Δηλαδή στη θέα του κλειστού δρόμου δεν θα ψάξουν για έναν παράδρομο. Θα σταματήσουν εκεί που γραφειοκράτες της Ε.Ε. και κυβερνήσεις θα τους πουν να σταματήσουν. Πόσο βολικό… έτσι δεν είναι;
