Ο Γουίλ Σμιθ χτυπά την πόρτα των Όσκαρ. Ο θόρυβος που αφήνει είναι συντριπτικός. Υπήρξε δύο φορές υποψήφιος. Αυτή τη φορά οι πιθανότητες να σηκώσει με τις παλάμες του το περίφημο αγαλματίδιο είναι περισσότερες από ποτέ. Στο “Η Μέθοδος των Γουίλιαμς” ερμηνεύει τον ψυχαναγκαστικό Ρίτσαρντ Γουίλιαμς. Τον πατέρα της Σερένα και της Βένους Γουίλιαμς. Η ταινία διηγείται την πραγματική ιστορία μιας οικογένειας που χάρη στην ακλόνητη θέληση και πίστη ανέθρεψε στους κόλπους της δύο από τους μεγαλύτερους θρύλους του τένις αλλά και του παγκόσμιου πρωταθλητισμού. Δίπλα στην αξιοπρόσεκτη ερμηνεία του Γουίλ Σμιθ, οι θεατές βλέπουν και τις Άνζανου Έλις, Σενάγια Σίντνεϊ, Ντέμι Σίνγκλετον μαζί με τους Τόνι Γκόλντουιν και Τζον Μπέρνταλ.
•Η ταινία του Ρεϊνάλντο Μάρκους Γκριν είναι υποψήφια για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, Α’ Ανδρικού Ρόλου (Γουίλ Σμιθ), Β’ Γυναικείου Ρόλου (Άνζανου Έλις), Πρωτότυπου Σεναρίου, Μοντάζ και Τραγουδιού (Μπιγιόνσε & Ντίξον)
Ο Ρίτσαρντ Γουίλιαμς, σε ό,τι αφορά την ανατροφή των παιδιών του δεν άφησε ποτέ κάτι στην τύχη. Συχνά ένας τύπος παθητικής βίας έδινε απόχρωση στη σχέση τους. Η ταινία, λέγεται, πως έχει γερές δόσεις αλήθειας της πραγματικής ζωής που επιφύλαξε αυτός ο πατέρας στις κόρες του. Είχε γράψει το σχέδιο κατάκτησης της κορυφής για τις κόρες του προτού ακόμα αυτές γεννηθούν: Σύμφωνα με το σενάριο της ταινίας, αυτό το σχέδιο εκτεινόταν σε 78 σελίδες!
Για τον πρωταγωνιστή και παραγωγό της ταινίας Γουίλ Σμιθ, η ιστορία της Μεθόδου των Γουίλιαμς είναι η ιστορία μίας απίθανης ομάδας. «Όλοι κάνουμε απίθανα όνειρα. Η ιστορία του Ρίτσαρντ και της οικογένειάς του είναι το αμερικανικό όνειρο. Είναι λίγα τα μέρη στη Γη όπου η Βένους και η Σερένα θα τα κατάφερναν. Στον πυρήνα της η ταινία μιλάει για την επιθυμία να είσαι η καλύτερη εκδοχή σου και την ψυχική δύναμη να ξεπεράσεις τα εμπόδια».
Ο σκηνοθέτης Ρεϊνάλντο Μάρκους Γκριν λέει για τη δυναμική της οικογένειας: «Είναι ξεκάθαρο ότι η ιστορία είναι οικογενειακή. Τα μέλη των Γουίλιαμς μου είπαν για τη μητέρα που δούλευε διπλές βάρδιες για να έχουν φαγητό. Ο Ρίτσαρντ έκανε πολλές δουλειές. Αλλά όλες οι αδελφές πήγαιναν στα γήπεδα τένις. Βοηθούσαν στις προπονήσεις μέχρι να βραδιάσει. Αυτές οι μεγαλύτερες αδελφές βοηθούσαν τις μικρότερες κι αυτό μου φάνηκε απίστευτο. Η ιστορία έπρεπε να μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη».
•Ο πρωταγωνιστής Γουίλ Σμιθ εξηγεί: «Μου έκανε μεγάλη εντύπωση, πριν ακόμα αποφασίσω να κάνω την ταινία, ότι ο Ρίτσαρντ είχε προβλέψει προφητικά την εξέλιξη. Είχε καταστρώσει ολόκληρο σχέδιο για τις καριέρες τους δύο χρόνια πριν ακόμα γεννηθούν τα κορίτσια. Μοιράστηκε την προφητεία του με τη γυναίκα του και έπρεπε να κάνουν αυτά τα δύο παιδιά που θα γίνονταν οι δύο πρώτες αθλήτριες στον χώρο. Μου φάνηκε απίστευτο, είναι μία τόσο δυνατή ιστορία για την πίστη, την αγάπη, την οικογένεια και τον Θεό».
Για να επιτευχθεί η αληθοφάνεια των αγώνων τένις, οι ηθοποιοί έκαναν εντατικές προπονήσεις. Ο Σμιθ λέει χαρακτηριστικά: «Για τη Σενάγια Σίντνεϊ, η δουλειά που έπρεπε να κάνει ήταν πάρα πολλή… Δεν έπαιζε τένις και έπρεπε να μάθει. Ως ηθοποιός εντυπωσιάστηκα με το γεγονός ότι είναι αριστερόχειρας. Οπότε, όχι μόνο έμαθε να παίζει σαν μία από τις καλύτερες τενίστριες όλων των εποχών, αλλά έμαθε να το κάνει με το δεξί της χέρι. Ήταν κάτι εκπληκτικό».
Ο σκηνοθέτης Γκριν σχολιάζει: «Παρόλο που δεν ήταν τενίστριες, η Σενάγια και η Ντέμι είναι αθλητικές και ικανές. Τρέχουν γρήγορα και χειρίζονται σωστά τη ρακέτα, οπότε είναι πειστικές. Βρήκαμε πολύ καλές αντικαταστάτριες για τις πιο απαιτητικές σκηνές, για να είμαστε όσο πιο αληθοφανείς γίνεται. Τα κορίτσια αυτά μας εξέπληξαν με το επίπεδο που κατέκτησαν από μόνες τους για τις ανάγκες της ταινίας».
Η Σενάγια Σίντνεϊ στην ταινία ερμηνεύει την Βένους Γουίλιαμς, γελώντας λέει: «Στην αρχή τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα, μόνο μάθαινα τα άθλημα. Είμαι και αριστερόχειρας συν τοις άλλοις. Ήταν μία χρονοβόρα διαδικασία, αλλά κατέγραφα την πορεία μου σε βίντεο και παρακολουθούσα την πορεία μου». Βοήθησε ιδιαίτερα το γεγονός ότι η Βένους της έμαθε κάποια κόλπα. «Μου έμαθε ακριβώς πώς να χτυπάω την μπάλα σαν εκείνη, πώς λυγίζει τον καρπό, πώς περπατάει, πώς στέκεται. Η παρουσία της ήταν πολύ βοηθητική. Η δουλειά μου ήταν να σκέφτομαι πώς θα αντιδρούσε η ίδια και ήταν παρούσα για να με βοηθήσει σ’ αυτό».
