Ο Σωτήρης Σκάντζικας πρωταγωνιστεί μαζί με τους Αντίνοο Αλμπάνη και Δημήτρη Παπαγεωργίου στην παράσταση «Κάποιος να με προσέχει» στο Θέατρο Βεάκη
Ο ηθοποιός Σωτήρης Σκάντζικας έχει φανερές αντιπάθειες. Η τυποποίηση είναι μια από αυτές. Όταν εκείνη τον αγκάλιασε της έδειξε την πόρτα. Ο άνθρωπος που έχω, τώρα, απέναντί μου μοιάζει φιλοσοφημένος, αφόρητα ισορροπημένος. Μαζί με τους Αντίνοο Αλμπάνη και Δημήτρη Παπαγεωργίου πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Κάποιος να με προσέχει» του Frank McGuinness, σε σκηνοθεσία Αθανασίας Καραγιαννοπούλου, στο θέατρο Βεάκη. Το life -story του Σκάντζικα είναι γεμάτο ανατροπές. Ένα, δύο, τρία πολλά παραδείγματα. Όταν η τηλεόραση τον δέχτηκε στα σαλόνια της, εκείνος την αποχωρίστηκε. Όταν ένιωσε πως ήθελε να βάλει παύση στη θεατρική του παρουσία το έκανε. Η επιστροφή του στη σκηνή, πριν τρία χρόνια, μετά από 16 χρόνια σιωπής, έγινε με όρους που μόνο η αξιοπρέπεια και η πίστη στην υποκριτική τέχνη θα κάλυπτε.
Η παράσταση «Κάποιος να με προσέχει» στο Θέατρο Βεάκη στρέφεται γύρω από τους τρεις Δυτικούς ομήρους που είναι έγκλειστοι σ’ ένα κελί στο Λίβανο, υπό το άγρυπνο βλέμμα των τρομοκρατών – απαγωγέων τους.
Η προσπάθειά τους ν’ αντιμετωπίσουν τις κακουχίες και τη μόνιμη αγωνία του θανάτου εκδηλώνεται με δαιμονικό χιούμορ ή «παιχνίδια» διαφυγής. Ο συγγραφέας Frank McGuinness περιγράφει τους μηχανισμούς που υιοθετούν οι τρεις άντρες για να αντέξουν την πλήξη του ατέρμονου εγκλωβισμού τους, υμνεί την αγάπη που ξεπερνά εθνικές ή θρησκευτικές διαφορές, φωτίζει τον τρόπο που ο καθένας συμπεριφέρεται σαν μητέρα και πατέρας μαζί για τους άλλους και δείχνει τη συνταραχτική πραγματικότητα όταν ο αναπόφευκτος χωρισμός θα έρθει
-Τι σε έμαθε ο ρόλος σου στην παράσταση που ανεβάζετε;
Δεν με έμαθε ακριβώς, μου υπενθύμισε περισσότερο ότι εκεί που νομίζουμε ότι φτάνουν οι δυνάμεις μας, η αντοχή μας, υπάρχει κι άλλο. Είναι πολύ ωραίο για εμένα να ανακαλύπτω τα νέα όριά μου ως προς πολλά πράγματα. Υποθέτω ότι αυτό έρχεται και με την ηλικία, αλλά είναι τόσο συναρπαστικό να λες “τελικά μπορώ”!
-Σε προσωπικό επίπεδο τι νοηματοδοτεί η επάνοδός σου στη θεατρική σκηνή;
Επανήλθα ουσιαστικά πριν 3 χρόνια. Βρήκα αλλαγμένα πολλά πράγματα και κυρίως βρήκα εμένα αλλαγμένο. Έπρεπε να αντιμετωπίσω μια νέα τεχνολογία, ηθοποιούς που δεν είχα συνεργαστεί, “συνοδοιπόρο” τα… social media… πολλά. Αυτό που με τρόμαξε όμως, ήταν το ότι έπιανα τον εαυτό μου να μην έχει τον ίδιο ενθουσιασμό που είχε παλιά… Ώσπου ήρθε το “Κάποιος να με προσέχει”! Και κατάλαβα ότι επέστρεψαν όλα! Ο ενθουσιασμός, η πλήρης συγκέντρωση, η αγάπη, η ουσία του να κάνεις θέατρο. Και ναι, λογαριάζω αυτήν την παράσταση σαν την ουσιαστική επάνοδό μου, σύμφωνα με τους όρους και τους νόμους που εγώ θέτω στον εαυτό μου.
-Στο έργο «Κάποιος να με προσέχει» βλέπουμε τρεις διαφορετικές προσωπικότητες. Είναι άνθρωποι έγκλειστοι σε φυλακή. Όμως ο χειρισμός, η δύναμη, η δίψα για επιβίωση, τα κοινωνικά στερεότυπα εναλλάσσονται στις πράξεις και τις σκέψεις τους. Οι παραπάνω συνθήκες μπορούν να συναντηθούν και στον κόσμο που βιώνουμε σε “ανοιχτές” κοινωνίες. Τι λέει όλο αυτό σε σένα;
Οι άνθρωποι αυτοί είναι “αναγκασμένοι” να συμβιώσουν σε ένα κελί. Πιστεύετε ότι στην πραγματική ζωή συμβαίνει κάτι πολύ διαφορετικό; Είμαστε αναγκασμένοι να συμβιώνουμε με την αγένεια, τη βρομιά, την παρενόχληση, την παρανομία, τη βία, τον ωχαδερφισμό, τον αμοραλισμό. Και να χρειαζόμαστε μικροσκόπιο για να διακρίνουμε ένα, ΕΝΑ, καλό στοιχείο που θα μας φέρει κοντά σε κάποιον άνθρωπο. Ναι, δεν ζούμε σε κελί, αλλά δεν νομίζω ότι οι πόλεις μας όπως διαμορφώθηκαν, η Αθήνα τουλάχιστον, απέχουν και πολύ από την ασφυξία και την ασχήμια του κελιού. Φυσικά, αισιόδοξα σκεπτόμενος, αναπτύσσουμε τις δικές μας μικρές ελευθερίες, με ανθρώπους που πραγματικά επιλέγουμε και μας επιλέγουν ύστερα από σκληρή διαπραγμάτευση. Αλλά όταν συν τω χρόνω, έρθει αυτή η “συμφωνία”, είναι Παράδεισος πραγματικός!
-Πώς συναντήθηκες με τον ρόλο που ερμηνεύεις τώρα;
Προερχόμαστε όλοι από το Θέατρο Τέχνης. Με τη σκηνοθέτιδα, Αθανασία Καραγιαννοπούλου, ήμαστε μαζί στη σχολή. Τα παιδιά είναι πολύ νεότερα. Παρακολουθούσα την Αθανασία ως θεατής στις προηγούμενες δουλειές της και αισθανόμουν υπερήφανος! Όσο την αγαπούσα στην σχολή, τόσο την εκτίμησα επαγγελματικά. Ήταν όνειρο για μένα να συνεργαστούμε. Όταν με πήρε τηλέφωνο για τη φετινή παράσταση, μου κόπηκε η ανάσα! Τέτοια χαρά είχα να πάρω παααααρα πολλά χρόνια. Και μετά γνώρισα τον Αντίνοο Αλμπάνη .. Έναν από τους σπουδαιότερους κατά τη γνώμη μου ηθοποιούς της γενιάς του. Σπάνιας μενταλιτέ, one of a kind. Έπειτα τον Δημήτρη Παπαγεωργίου, που δεν ήξερα πριν και που τώρα χαίρομαι που γνώρισα. Και ξέρετε .. τελικά ο “κώδικας” υπάρχει! Δεν είχε καμιά σημασία η ηλικιακή διαφορά. Κολλήσαμε όλοι με το “ καλημέρα” και είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσα να μου ευχηθώ. Μάλλον όχι …. είναι καλύτερο κι από τις ευχές μου! Αισθάνομαι ότι έχω ξαναγυρίσει στα φοιτητικά μου χρόνια, στη σχολή, που ήταν και η ευτυχέστερη περίοδος στην ζωή μου!
-Πού αλλού θ’ ανεβάσετε την παράστασή σας;
Μέχρι τις 3 Γενάρη συνεχίζουμε κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00 στο θέατρο Βεάκη. Στις 12 Γενάρη, πρεμιέρα στο θέατρο Αυλαία στην Θεσσαλονίκη, από Πέμπτη μέχρι Κυριακή, για δύο μήνες περίπου. Και μετά μια μεγάλη, πολύ μεγάλη περιοδεία σε όλη την Ελλάδα, και ολίγον εξωτερικό! Υγεία να έχουμε, να τα κάνουμε όλα αυτά! Θέλω πάρα πολύ!
Κάποιος να με Προσέχει – (Someone who’ll watch over me)
Frank McGuinness – 2η χρονιά
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Μετάφραση/Σκηνοθεσία: Αθανασία Καραγιαννοπούλου
Σκηνικά/Κοστούμια: Μαίρη Τσαγκάρη
Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος
Βοηθός Σκηνογράφου: Κωνσταντίνα Παπαθανασίου
Φωτογραφίες: Νίκος Βαρδακαστάνης
Παραγωγή: Θέατρο «Αυλαία» – Θεσσαλονίκη
ΕΡΜΗΝΕΙΑ:
Αντίνοος Αλμπάνης, Σωτήρης Σκάντζικας, Δημήτρης Παπαγεωργίου
INFO
Θέατρο ΒΕΑΚΗ – Στουρνάρη 32
Τηλ. 2105223522
ΠΟΤΕ: Τελευταίες παραστάσεις 3 Ιανουαρίου 2024
Δευτέρα 4/12, 11/12, 18/12
Τρίτη 5/12, 12/12, 19/12
Τετάρτη 27/12, 3/1
ΏΡΑ ΕΝΑΡΞΗΣ: 21.00
ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 100 λεπτά
ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ:
https://www.ticketservices.gr/event/kapoios-na-me-prosexei-theatro-veaki
& στο Ταμείο του Θεάτρου
