Του Γιώργου Κουλούρη
Το 1984, στην αρχή της ιστορίας των South Of No North και εν μέσω της έκρηξης της δημιουργίας πολλών συγκροτημάτων ταυτοχρόνως στην Αθήνα, με πλησίασε ένας δημοσιογράφος μιας εκ των ισχυρότερων καθημερινών εφημερίδων, των «Νέων».
Ήδη είχε αρχίσει να γράφει για τους Ex – Humans και τους ακολουθούσε περιγράφοντας και μια γενικότερη καθημερινότητα μιας νέας, περίεργης για την αντίληψη του μέσου ανθρώπου, ομάδας νέων που έδειχνε να αποστασιοποιείται εντελώς από τη μέχρι τότε πορεία της «γενιάς του ΄80» που τότε αναδύονταν σιγά – σιγά.
Όταν ήρθε και η δική μας η σειρά για την ιχνηλάτηση και περιγραφή του ακόμα πιο περίεργου χώρου που είχε ανακαλύψει δια μέσου του Punk – και εννοώ κυρίως την υπό «ανάπτυξη» ανεξάρτητη σκοτεινή σκηνή που εξέφραζε κυρίως η «Creep Records» – μάς ακολούθησε και για λίγο εντάχθηκε στην καθημερινότητά (και την καθενυχτότητα) μας.
Το αποτέλεσμα ήταν η πιο διαστρεβλωμένη (σε σχέση με τα λεχθέντα), παραμορφωμένη (σε σχέση με τα γεγονότα που βίωσε μαζί μας), εντελώς προσβλητική και υποτιμητική σε σχέση με την διατύπωση των εκφράσεών μας και τελικά της εικόνας μας τόσο σαν γκρουπ όσο και σαν άτομα παρουσίασης που έγινε σε όλη την ιστορία των South.
Ξαφνιασμένοι, θυμωμένοι και θέλοντας να κατανοήσουμε όλο τον τραγέλαφο ξαναβρεθήκαμε για να μας εξηγήσει τα πώς, ποιος, γιατί. Με χαμηλωμένο βλέμμα μάς ζήτησε συγγνώμη αλλά κάτι κλαψούρισε για άνωθεν επεμβάσεις μέσα από την εφημερίδα.
Ούτε ξανακούσαμε κάτι γι’ αυτόν. Πάντως το κακό ήδη είχε συντελεστεί. Το πώς παρουσιαζόταν όλη η φάση των South και Metro Decay παραπέμπει σε κάτι που ήταν λίγο παραπάνω σοφιστικέ από τα «Τσακάλια» (την αλήστου μνήμης ταινία του Δαλιανίδη για την νεολαία του ’80).
“Απολαύστε τη συνέντευξη”
Η επόμενη μέρα από την ανάγνωση του άρθρου των Νέων
Το Soundtrack μιας κακόφωνης συνέντευξης
https://www.facebook.com/Gripen-342633045930377/?ref=ts&fref=ts