5 in / 5 out – Οι λίστες είναι old school χούι (εντάξει, δεν πάμε και στην εποχή της περισπωμένης), είναι ένα σκάλωμα του μυαλού, είναι μια συνήθεια.
Στην -κάθε- πόλη τρέχουν πράγματα που μας φτιάχνουν τη διάθεση, τρέχουν και εκείνα που τη χαλούν.
Εννοείται υπάρχουν και εκείνα που τρέχουν και κοιτώντας τα απορούμε αν είναι δυνατόν να έχουν συμβεί πραγματικά.
Είναι γνωστό πως ζούμε στην εποχή του συλλογικού ναρκισσισμού, των απανωτών άνγκρι φέις, των δημιουργών περιεχομένου (έτσι γενικώς). Αυτά είναι τα δέκα πράγματα που μας έφτιαξαν χαλώντας μας και μας χάλασαν φτιάχνοντάς μας.
5 in
1. Εκείνοι που έμειναν στην Αθήνα στο τριήμερο (που μόλις έφυγε) της 28ης Οκτωβρίου. Άδειοι δρόμοι, στα εστιατόρια διαθέσιμα τα καλύτερα τραπέζια, στα σοβαρά η Αθήνα θύμισε κάτι από Αύγουστο. Να ρωτήσω κάτι, το περίφημο Staycation (θυμάστε;) πιάνει και τα τριήμερα ή αφορά μόνο στην καλοκαιρινή περίοδο; Το ρωτώ αυτό για να μάθω αν τελικά είμαι ζάφτωχος, που όμως δεν χάνει την πίστη του στα τρεντ ή απλώς ένας τύπος που όταν ακούει τριήμερο εκτός Αθήνας φαντάζεται μπουρζουάδες να γαμωσταυρίζουν υπομένοντας ουρά χιλιομέτρων για να πληρώσουν διόδια.
2. Εγώ που είμαι Παναθηναϊκός χαίρομαι να βλέπω τον Μπράουν στα Πράσινα και τον Βιλντόζα στα κόκκινα. Οι λόγοι είναι προφανείς.
3. Ο Γιώργος Κωνσταντίνου έγινε στις 27 Οκτωβρίου 1934 90 ετών. Δεν θα ξεχάσουμε τη συνέντευξη που μας είχε δώσει τέτοια περίοδο πέρσι λέγοντας: “Δεν μου αρέσει ο βεντετισμός. Δεν μου αρέσει η υπεροψία. Δεν είπα ποτέ: «Εγώ είμαι πάνω απ’ όλους». Πρέπει να έχω αυτό που είχε ο Ντίνος Ηλιόπουλος. Ενώ ήταν μεγάλη φυσιογνωμία είχε μια λεπτή σεμνότητα, μια ντροπή, δεν προέβαλλε τον εαυτό του. Απλότητα, η λέξη που συνοψίζει την αγάπη του κόσμου στο πρόσωπό μου. Μπορώ να πάω στη λαϊκή αγορά και να έχω σχέση με όλους. Το απολαμβάνω αυτό.”
4. «Πολυτεχνείο: Ένα παραμύθι που δεν λέει παραμύθια» του Γιώργου Κτενά. Το πιο μικρό θύμα της Χούντας 50 χρόνια μετά την πτώση της στρατιωτικής δικτατορίας, μάς θυμίζει τον τρόπο για να μην ξεχάσουμε. Ένα παραμύθι (που δεν λέει παραμύθια), που αντιστέκεται στο πλαίσιο της ευρύτερης προσπάθειας αναθεωρητισμού (εκδόσεις Red n’ Noir)
5. Έρχεται η «Εντολή» για πρώτη φορά στο Θέατρο. Οι σελίδες της ζωής του Νίκου Μπελογιαννη που αποτυπώθηκαν από τη Διδώ Σωτηρίου, παίρνουν ανάσα από τη Νάντια Δαλκυριάδου στο Θέατρο Νους.
5 out
1. «Έχω αδυνατίσει 11 κιλά, γυρίζοντας στο κρεβάτι μου σαν αρνί στη σούβλα, δια να λύσω το πρόβλημα του πως θα δυνηθεί κατά τρόπον έντιμον η μικρά Ελλάς να αμυνθεί» διαβάσαμε πρωτοσέλιδα στο «έγκριτο» in.gr . 28 Οκτωβρίου και η επιχείρηση ξέπλυμα του φασίστα Μεταξά σε πλήρη οργασμό. Τρεις αγιογραφίες του δικτάτορα και του δεξιού χεριού του αρχιβασανιστή Μανιαδάκη φιλοξένησε η «αφοσιωμένη στη δημοκρατία» ιστοσελίδα αυτές τις ημέρες…
2. «Mας πιέζουν οι Αμερικάνοι, δέχομαι καθημερινά τηλεφωνήματα από την πρεσβεία και το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών να βγάλουμε όλοι οι Έλληνες ταυτότητα»… τάδε έφη Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, υπουργός Προστασία του Πολίτη της «ανεξάτητης» χώρας Ελλάδας.
3. Όταν δεν μας αρέσουν τα εκλογικά αποτελέσματα τα αμφισβητούμε. Είναι η περίφημη «δημοκρατία» τους. Και στη Γεωργία, όπως μερικά χρόνια πριν στην Ουκρανία (που είδαμε πως κατέληξε) η ΕΕ επιχειρεί να στήσει σκηνικό εμφυλίου.
4. Το “Athénée” (πρώην Zonar’s) τα μεσημέρια του Σαββάτου. Δεν υπάρχει άλλη γωνία στην Αθήνα που τόσοι ημίαιμοι celebrities, κάτοχοι lifting προσώπου και ανόρθωσης στήθους να συγκεντρώνονται σ’ ένα σημείο της πόλης.
5. Βασίλης Πάντσιος (που γενικά δεν ξέρω ποιος μπορεί να τον ξέρει). Η διασκευή του στο The Passenger του Iggy και των Stooges με τον τίτλο O Ταξιδευτής (The Passenger). Ο Βασίλης μπορεί να κάνει τα δικά του βήματα καριέρας στο έντεχνο ελληνικό ροκ και δεν θα έτρεχε κάτι… .αλλά να βγάζεις το The Passenger με ελληνικό στίχο είναι σαν να βγαίνεις με ποδήλατο θαλάσσης σε μανιασμένα κύματα ωκεανού. Ρε γαμώτο, κάπου πρέπει να υπάρχει και ένα αισθητικό φρένο όταν ο καθένας κάνει του κεφαλιού του.
Γιάννης – Κώστας
