5 in / 5 out – Οι λίστες είναι old school χούι (εντάξει, δεν πάμε και στην εποχή της περισπωμένης), είναι ένα σκάλωμα του μυαλού, είναι μια συνήθεια
Στην -κάθε- πόλη τρέχουν πράγματα που μας φτιάχνουν τη διάθεση, τρέχουν και εκείνα που τη χαλούν.
Εννοείται υπάρχουν και εκείνα που τρέχουν και κοιτώντας τα απορούμε αν είναι δυνατόν να έχουν συμβεί πραγματικά.
Είναι γνωστό πως ζούμε στην εποχή του συλλογικού ναρκισσισμού, των απανωτών άνγκρι φέις, των δημιουργών περιεχομένου (έτσι γενικώς). Αυτά είναι τα δέκα πράγματα που μας έφτιαξαν χαλώντας μας και μας χάλασαν φτιάχνοντάς μας.
5 in
1 – Και βάζουμε μια παρένθεση στην επικαιρότητα. Όσο τσακώνονται οι Αφοί Αγγελόπουλοι με τον Γιαννακόπουλο για κ@λ@δάχτυλα, βάζουμε παρένθεση στα Τέμπη, στην ακρίβεια. Παρακολουθούμε τους προέδρους να τσακώνονται την ώρα που το ερώτημα: “Τι θ’ αφήσουμε όταν φύγουμε;” μοιάζει να απαντιέται στις λέξεις: “Χυδαίος σουρεαλισμός”. Καλύτερα θα ήταν να μην αφήναμε τίποτα. Να ήμασταν η λευκή παράγραφος της ιστορίας. Απλά εισαγωγικά που θα άνοιγαν και θα έκλειναν χωρίς λέξη ανάμεσά τους.
2 – Στο ελληνικό πρωτάθλημα του μπάσκετ συμμετέχουν κάτι παίχτες που, βλέποντάς τους να παίζουν, είναι σαν να βλέπεις μπαλέτο. Αθληταράδες δηλαδή. Σε μια υποτροπιάζουσα ζήλια, οι τύποι που τους πληρώνουν αποφάσισαν πως δεν θα μπορούσαν οι παίκτες να είναι οι πρωταγωνιστές του αθλήματος, αλλά εκείνοι. Ναι, εγώ, μέσα από τα παραδείγματα των προέδρων Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού, βλέπω τρεις ιδρυματοποιημένους τύπους που μας απασχολούν με τα απωθημένα τους. Υπάρχει και η ψυχανάλυση, guys! (Το in εδώ πάει για τους παίχτες των ομάδων).
3 – «Απεταξάμην τον κομμουνισμόν μετά βδελυγμίας». Η προσφάτως ανανήψασα από τη μολυσματική ασθένεια της ακτιβιστικής αριστεράς Αριάν Μνουσκίν περιφέρει την παράστασή της ανά την Ευρώπη ως δήλωση μετανοίας και Πιστοποιητικό Κοινωνικών Φρονημάτων, ξεκαθαρίζοντας την κατάσταση για όλους εμάς που τόσα χρόνια είχαμε μπερδευτεί. Τίμιο και ειλικρινές…
4 – Έχεις παγκρεατίτιδα; Εξάρθρωση; Διαφραγματοκήλη; Δεν χρειάζεται να περιμένεις με τις ώρες στα επείγοντα. Πας στο κυλικείο πίνεις το καφεδάκι σου, τρως δύο πιτόγυρα, ρίχνεις ένα Τζόκερ και επιστρέφεις χωρίς να χάνεις τη σειρά σου. Κομπλέ. Για όλα φροντίζει ο Άδωνις….
5 – Άνοιξαν και τα θερινά σινεμά και σκεφτόμαστε πως η αθωότητα επιστρέφει στην πόλη, έστω και για όσο κρατά μια ταινία…
5 out
1 – Έξι-επτά μεγάλες οικογένειες έφαγαν 72 δισεκατομμύρια από το προηγούμενο αναπτυξιακό πακέτο. Χρήματα που προορίζονταν για την ανάπτυξη της χώρας: για τηλεδιοίκηση στους σιδηρόδρομους, για αξιοπρεπή παιδεία, για δημόσια υγεία που δεν καταρρέει. Αντί γι’ αυτά, τα χρήματα έγιναν χρυσά συμβόλαια και δουλειές κάτω από το τραπέζι. Γιατί; Γιατί αυτές οι 6-7 οικογένειες ανεβοκατεβάζουν πρωθυπουργούς. Και όσο το επιτρέπουμε, το “επιτελικό κράτος” θα παραμένει το μακρύ τους χέρι.
2 – Άγιοι Πατέρες 1 – ευλογώντας τα στυλό για τις Πανελλήνιες. Πως μεταναστεύουμε;;;;
3 – Άγιοι Πατέρες 2 – Ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος αποβιβάζεται από την θαλαμηγό του εφοπλιστή Κούστα στον Πανορμίτη Σύμης για τη βάπτιση παιδιού της εφοπλιστικής οικογένειας. Μια λέξη για τα παιδιά στη Γάζα δε βρήκε να αρθρώσει μήνες τώρα…
4 – “Είμαι σαν το στιχάκι του Ίαν Άντερσον: ‘Γέρος για ροκ, μα για τον θάνατο μικρό παιδάκι'”, δήλωσε ο Διονύσης Σαββόπουλος προλογίζοντας — για μια ακόμη φορά — την παρουσία του στο φεστιβάλ Rockwave… Γενικά, όποτε ακούω λέξεις που έχουν το “-άκι” στο φινάλε τους, βγάζω φλύκταινες. Ο Διονύσης είναι σαν το στιχάκι του Ίαν Άντερσον… αχού. Μαλιστάκι. Άντε να ακούσουμε τα τραγουδάκια του, ενώ το φιλελέ κοινάκι θα τον αποθεωνάκι για το πορειάκι του, που από το 1980άκι δεν έχει κάνει τιποτάκι. Όμως δεν πειραζάκι, γιατί εξαργυρώνει το νοσταλγάκι…
5 – Πολύ τέχνη, πολλές συναυλίες, καθόλου επανάσταση… Καθόλου σέξι!
Γιάννης – Κώστας
